Blinkende bolides die over verlaten, natgeregende straten scheuren en stoere macho’s met stoppelbaarden die de krachtige machine waarin ze rijden weten te temmen. Sportwagens blijven tot de verbeelding spreken van zij die eigenlijk nooit volwassen geworden zijn. Het merk Maserati kennen ze allemaal.
De bebrilde muziekliefhebber die nog geen Porsche van een Mercedes weet te onderscheiden, denkt bij Maserati ongetwijfeld veeleer aan de Amerikaanse band dan aan de Italiaanse sportwagens (zo hij de wagens al kent tout court) waaraan de groep zijn naam ontleent. Maar Maserati weet waarom hij deze naam gekozen heeft. Net als de wagen scheurt de groep over de wegen van de post- en progrock en laat hij alleen verbaasde open monden en een geur van verbrand rubber achter.
Maserati debuteerde in 2000 met het ondertussen niet meer te verkrijgen 37:29:24, maar maakte twee jaar later pas naam met The Language Of Cities waarop hij naar eigen zeggen "instrumental U2 with punkrock roots" speelde, maar dat bij recensenten en critici overal te lande veeleer vergelijkingen met postrockgrootheden Mogwai opriep. De progrocktoets en psychedelische invloeden waren evenmin iemand ontgaan, zodat hier en daar verwijzingen naar Labradford en Tortoise vielen.
Na enkele e.p.’s en twee splitalbums staat de groep er eindelijk opnieuw met Inventions For The New Season. In de zeven jaar die tussen beide albums ligt, is duidelijk heel wat gebeurd. Zo scheurt "Inventions" onmiddellijk uit de startblokken en laat het alle verwijzingen naar postrock ver achter zich. De naar de theme song van Knightrider verwijzende leadguitar wordt treffend gepareerd door groezelige uitbarstingen en helder klinkende gitaarlijnen die zich boven en tussen de heersende melodie weven, tot het nummer de perfecte soundtrack vormt voor de mondaine maar ook duistere wereld van Michael Manns successerie Miami Vice. Het muzikale equivalent van een dragrace raast voorbij en houdt de luisteraar net geen tien minuten in de ban.
De toon lijkt meteen gezet te zijn: "Kalimera" doet het nog eens lichtjes over zonder als het zwakkere broertje over te komen. De knappe sfeerzetting komt nog duidelijker tot uiting in het rustige "Synchronicity IV", dat aantoont dat meerdere gitaarlijnen op elkaar gestapeld kunnen worden zonder als een doorslagje van Explosions In The Sky te klinken. Ook in "12/16" staan de verschillende gitaren een origineel en opwindend geluid niet in de weg. Zelfs de occasionele en normaal nochtans voorspelbare uitbarstingen klinken verrassend onverwacht.
In "The World Outside" vormen de drums en keyboards een mooi paar dat de weg plaveit voor een zuiver gitaargeluid dat moeiteloos overgaat in een orkaan van distortion, om daarna weer het oorspronkelijk ingeslagen pad te vervolgen. Het korte intermezzo "Kalinighta" is een pretentieloos nummer dat in anderhalve minuut meer originaliteit weet te stoppen dan het gros van de postrockgroepen. Ook "This Is A Sight We Had One Day From A Mountain" vormt door zijn industriële toets een welkome afwisseling binnen het geheel. In schril contrast daarmee staat overigens het opgejaagde "Show Me The Season" dat meteen alle records verbreekt en richting eindmeet snelt. Tien minuten lang sprint de melodie heen en terug zonder aan snelheid of kracht in te boeten.
De naam Maserati zorgt bij menigeen voor klamme handjes en sneller kloppende hartjes. Of het dan om de Italiaanse bolides of de groep uit Athens gaat, is niet eens zo belangrijk, want Inventions For The New Season raast door het muzieklandschap met een gratie die zelden geëvenaard is. Aan u de keuze of u verder wil tuffen in uw aftandse wagentje, dan wel de spanning en de rush wil voelen van een echte Maserati. Snel zijn is evenwel de boodschap. Roooaaarrr.
