Zesde keer goeie keer :: Scorsese wint op de Oscars!

Onder normale omstandigheden zit ik nu met rode oogjes mijn
conclusies uit te schrijven, nadat ik een hele nacht lang voor m’n
tv heb gekampeerd om live het kitschfestijn te volgen dat Oscars
heet. Dat is een traditie geworden: je weet dat het onzin is, je
weet dat het klef is en dat het eigenlijk allemaal getuigt van
ongelooflijk slechte smaak… maar dammit, het is ook
plezierig.

Maar niet dit jaar, aangezien Kanaal Twee zoals gebruikelijk wél
de rechten had om de ceremonie uit te zenden, maar simpelweg
besloot om dat niet te doen. Omdat ook de BBC, zoals wel vaker de
laatste jaren, geen zin had om wakker te blijven, wilde dat dus
zeggen dat de filmliefhebbers onder ons voor het eerst sinds 1998
op hun kin konden kloppen. (Als er iemand van Kanaal Twee dit leest
en zin heeft om te reageren: ik wil dolgraag horen waarom
Vlaanderen geen uitzending verdiende.)

Een dikke week geleden lieten we al weten wat onze pronostiek
was voor de Oscars. Hadden we gelijk? Gedeeltelijk. Gezien de vrij
grote verscheidenheid in genomineerde films, hadden de meeste
mensen verwacht dat de prijzen verdeeld zouden worden: Scorsese
beste regisseur, maar ‘Babel’ of zelfs
‘Little Miss
Sunshine’
beste film; zoiets. Maar nee, ‘The Departed’ ging met
de belangrijkste prijzen lopen: beste film, regisseur én (wat toch
wel een echte verrassing was) ook beste scenario. ‘Babel’ viel volledig
buiten de prijzen, evenals ‘Letters From Iwo Jima’,
die het moest stellen met een prijs voor sound editing (nu niet
direct iets waar je van zult wakker liggen).

Bij de acteurs verliep alles wel zoals verwacht: Forest Whitaker
won voor ‘The Last
King of Scotland’
en Helen Mirren voor ‘The Queen’ – wat had je
dan gedacht? Ook Jennifer Hudson was in feite al zeker van haar
zege voor ‘Dreamgirls’. De enige acteursrace die minder
voorspelbaar was, was die voor beste acteur in een bijrol. Alan
Arkin haalde het, voor zijn rol als vuilbekkende opa in ‘Little Miss Sunshine’,
hoewel wij eigenlijk zaten te duimen voor Djimon Hounsou.

De enige andere grote verrassingen waren ‘Das Leben der Anderen’,
die grote favoriet ‘Pan’s Labyrinth’ klopte
als beste buitenlandse film, en het feit dat ‘Dreamgirls’ drie van
de vijf nominaties had voor beste song, maar niét won. Die eer ging
naar ‘I Need To Wake Up’ uit ‘An Inconvenient Truth’
(die, zoals voorzien, ook beste documentaire won).

Maar goed, dé sensatie van de avond was natuurlijk Martin
Scorsese, die na vijf keer genegeerd te zijn, eindelijk z’n gouden
ventje mocht komen afhalen. Daarmee kan de discussie “kreeg hij hem
voor de verkeerde film?” meteen beginnen. Nay-sayers die
redeneren dat Scorsese in het verleden al veel betere films heeft
gemaakt en dat zowel Alejandro Gonzalez Inarittu als Paul
Greengrass eigenlijk meer recht hadden op de oscar dit jaar, hebben
objectief gezien best een beetje gelijk. De winst van Scorsese was
een sympathy vote, omdat ze zich – terecht – geneerden
nadat ze hem al zo dikwijls vernederd hadden. ‘Rocky’ in plaats van
‘Taxi Driver’?
‘Ordinary People’ in plaats van ‘Raging Bull’? Zelfs
‘Dances With Wolves’ in plaats van ‘Goodfellas’? Zoals onze
noorderburen zouden zeggen: ammehoela. Normaal gezien heb
ik het niet zo begrepen op dit soort van sympathy votes,
maar in het geval van Scorsese maak ik graag een uitzondering: de
man zou eigenlijk al een setje van vijf of zes moeten hebben. En
‘The Departed’
was natuurlijk ook gewoon een goeie film, daar niet van.

De speeches van de winnaars en misschien een paar andere
opvallende momentjes zullen vast wel ergens op het internet te
bekijken zijn, en daarmee moeten we het dan stellen. Het niet
uitzenden van de show dit jaar past helemaal in de systematische
verwaarlozing van het medium film op de Vlaamse tv: een
filmprogramma (al dan niet kritisch) hebben we niet, ook niet op
cultuurzender Canvas. Enkel op een regionale zender kun je al eens
iets meepikken. Kortfilms krijg je ongeveer één keer per jaar in
het holst van de nacht te zien (kwestie van ons jong talent te
steunen) en ook gewone mainstream films worden maar al te vaak
geprogrammeerd op onmenselijke uren (ofwel ’s middags, ofwel ‘s
nachts, maar zelden in prime time, want dan moeten de Pfaffs en Van
Wantens van deze wereld ongegeneerd hun ding kunnen doen). Wij
danken en loven de Heer van Films voor het bestaan van de dvd, want
als je het van de tv moest hebben, kreeg je enkel ‘Anaconda’ en
‘Batman’ keer op keer te zien. Met veel reclame ertussen, dat
spreekt.

Een lijstje van de genomineerden en de winnaars vindt u hier!

recent

Brihang

28 maart 2024De Roma, Borgerhout

REWATCH: Battlestar Galactica (2004-2009)

Tijd om na vijfentwintig jaar Golden Age Of Television...

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

aanraders

La Bête

De naam Bertrand Bonello laat misschien niet bij iedereen...

Dune Part Two

Na het opvallende succes (de film haalde een allesbehalve...

The Iron Claw

Regisseur Sean Durkin is een kei in het evoceren...

Human Forever

“Hoe ga je met dementerende mensen om?” moet plaats...

Dream Scenario

‘Nicolas Cage is de enige acteur sinds Marlon Brando...

verwant

Brihang

28 maart 2024De Roma, Borgerhout

REWATCH: Battlestar Galactica (2004-2009)

Tijd om na vijfentwintig jaar Golden Age Of Television...

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in