Dat Liverpool, Manchester en (uiteraard ook) Londen nu al
decennialang wedijveren voor de titel van muziekhoofdstad van
Engeland (en bij uitbreiding van de hele wereld) is ondertussen wel
geweten, maar een ‘scene’ die hen de laatste tijd op de hielen zit
is die uit Leeds. Nog niet zo lang geleden maakten we kennis met
erg fijne tot uitstekende bands als ¡Forward,
Russia!, Kaiser Chiefs, The Cribs en iLiKETRAiNS, en een
band die aan het lijstje kan toegevoegd worden is The Sunshine
Underground. Dit jonge kwartet bestaat uit Craig Wellington (zang,
gitaar), Stuart Jones (gitaar), Daley Smith (bas) en Matthew Gwilt
(drums).
De vier zijn in feite afkomstig van de streek rond Shrewsbury (bij
de Welshe grens), maar ook zij proberen hun muziekcarrière te
lanceren vanuit een grotere stad, in dit geval dus Leeds. Met
succes, want ze werden er al snel opgemerkt door Samuel Nicholls
(aka Whiskas), de hoogblonde ‘gitaargod’ van ¡Forward, Russia!,
drijvende kracht achter het Dance to the Radio-label en
concertorganisator.
De sound van The Sunshine Underground valt moeilijk onder één
noemer te brengen. Het is modieus, inderdaad, en het refereert naar
de ‘juiste namen’ uit de jaren ’80 en ’90, maar in tegenstelling
tot heel wat van hun generatiegenoten tappen Wellington en co niét
een hele plaat lang uit één en hetzelfde vaatje. TSU mengt Britse
postpunkbassen met de discopunkbeats van The
Rapture, Britpop- en new wavegitaren met de dansrockgrooves die
vijftien jaar geleden werd geëxporteerd uit Manchester.
Toch is ‘Raise the Alarm’ geen retroplaat geworden met een belegen
sound. Een handvol producers werkte mee aan de opnames: onder hen
Steve Dubb (zie ook Chemical
Brothers), Segs (ex-bassist van punkband The Ruts) en Robert
Harder (Babyshambles, Towers of
London, Soulwax). Niet de usual suspects dus
die je tegenwoordig in elk cd-boekje tegenkomt, maar vaklieden die
de cd een beetje anders en frisser laat klinken dan die van de
concurrentie.
Sterk is ook dat de groep erin geslaagd is al deze invloeden samen
te smeden tot één stevig geheel. Meer zelfs, TSU zeilt zonder
kleerscheuren langsheen verschillende stijlen en bewijst in de
meeste songs te beschikken over een eigen geluid. Radio 4 probeerde
enkele jaren geleden met het flauwe Stealing
of a Nation al eens de Madchestersound te vermengen met
discopunk, maar de New Yorkse band wordt op ‘Raise the Alarm’
moeiteloos overklast door The Sunshine Underground.
Het album begint erg dansbaar met ‘Wake Up’, ‘Put You in Your
Place’, ‘Dead Scene’ en ‘The Way It Is’, vier indie disco en dance
punk floorfillers die ons afwisselend aan The Clash, Hard-Fi, The
Rapture, Happy Mondays en (zelfs heel even) aan de Dead
60s doen denken. We dachten (nee, we vreesden) vertrokken te
zijn voor een eentonig werkstuk dat na een track of zes, zeven zou
verzanden in uitgemolken grooves en beats, maar vanaf track vijf
verandert de groep het geweer van schouder en wordt de klemtoon
verlegd naar meer traditionele gitaarpop en -rocksongs. ‘Commercial
Breakdown’ en ‘Borders’ zijn (niet in de plaats door de stem) naar
We Are Scientists neigende songs, het opvallend kalme
‘Somebody’s Always Getting In the Way’ en ‘Panick Attack’, dat ons
mede dank zij het vrolijke, meezingbaar refrein doet terugdenken
aan de ‘big rock’ waarmee ‘hoop, geloof & liefde’-bands als U2,
Big Country en The Armoury Show furore maakten in de jaren
’80.
Hierna mogen we onze dansschoenen weer aantrekken voor ‘I Ain’t
Losing Any Sleep’ en ‘My Army’, die zich onderscheiden van de hoger
genoemde dansnummers omdat de groep hier koos voor een aanpak die
meer aanleunt bij The Cure en New Order dan bij die van de
Manchester en/of New Yorkse dansrock. En wie na al het voorgaande
toch het noorden een beetje kwijt is geraakt, verwijzen we graag
door naar afsluiter ‘Raise the Alarm’, waarin TSU zorgt voor een
prima samenvatting van song 1 tot en met 10.
Vertaald naar de 21ste eeuw zou je kunnen zeggen dat The Sunshine
Underground zich bevindt tussen Editors (minder zwartwit), We Are Scientists (meer
variatie) en Hard-Fi (nog meer dansbaar). De vraag is waar dit kan
eindigen. The Sunshine Underground zou wel eens kunnen uitgroeien
tot een band van dezelfde grootteorde als bovenstaande bands, maar
voor hetzelfde geld zijn we dit plaatje over enkele maanden,
wanneer de eindafrekening van het lopende rockjaar wordt
afgesloten, alweer vergeten. Dat zou jammer zijn, want daarvoor is
‘Raise the Alarm’ dan weer veel te goed!
