Mi & L’au :: ”We zijn geen melancholische mensen”

Mi & L’au brachten vorig jaar in volle herfstperiode hun titelloze debuut uit en dat was goed getimed, de spaarzame klanken en ijle zang vormen een geschikte soundtrack bij het gure weer dat vriend en vijand binnen hield en houdt. Langzamerhand klaart het nu op, maar op Domino zal nog éven een sfeertje van vallende bladeren hangen.

Mi (echte naam: Mira Romantschuk) en L’au (Laurent Leclère) ontmoetten elkaar bij toeval in Parijs, waar zij als model werkte en hij muziek schreef. Het klinkt te mooi om waar te zijn maar Mi en L’au laten het niet aan hun hart komen want "het verhaal is door Michael Gira (Young God Records platenbaas en ex-Swan, jbo)geschreven, toen hij ons bezocht in Finland. Hij ziet ons zo en wil ons ook zo voorstellen aan het publiek. De waarheid is dat we gewoon leven zoals wij dat willen en dat is voor ons een zegen." Hun samenzijn verschilt voor hen niet van dat van andere koppels, ook zij leren elkaar elke dag beter kennen.

Want hoe romantisch Gira het ook voorstellen wil als zouden Mi en L’au genoeg hebben aan hun liefde voor elkaar en hun muziek; de waarheid is volgens henzelf een pak minder prozaïsch. Mi en L’au wonen weliswaar in een afgelegen hutje in het barre Finland, maar die keuze maakten ze eerder uit praktische overwegingen. Ze woonden een tijdje samen in Parijs tot de situatie uiteindelijk financieel onhoudbaar werd en dus stonden ze voor de keuze om zes maanden in Parijs te blijven of ergens anders goedkoper te leven.

Het werd het tweede en samen trokken ze naar Finland, Mi’s thuisland, waar ze in een kleine, van alle comfort verstoken hut, aan hun muziek werkten. Michael Gira hoorde hun demo en vloog naar Finland, waar hij hen aan het werk zag. Hij kwam — daar heb je het sprookje weer — als geroepen, want het koppel stond op het punt in een fabriek te gaan werken en hun isolement te doorbreken, al was een terugkeer naar Frankrijk nooit een optie.

Volledig van de buitenwereld afgesloten, konden ze niet anders dan introspectieve songs schrijven, maar "isolatie is iets vreemds: na een tijdje haalt je verleden je in. Je kan er niet aan ontsnappen en evenmin je aandacht er op richten want het is een nooit eindigende discussie met je eigen waanzin."

muren

Maar de isolatie was niet de enige factor. Finland an sich vormde al een vreemde ervaring in vergelijking met het jachtige Parijs. "Iemand zei eens dat de eerste Finnen criminelen waren, het is een grappige metafoor al is ze dan op het randje. Je kan de natuur niet in woorden vatten, ze is zo overweldigend. Het lijkt wel of een gigantische onzichtbare hand je lichaam tegen duizend onzichtbare muren gooit en daar wen je nooit aan."

De ijle inkleding van de songs vloeit dan ook voort uit het Finse landschap: hun hut ligt namelijk aan een meer en dat oefende een invloed uit want "als je muziek speelt of zingt aan het water wordt elke noot meegedragen tot er iets is dat het stopt. We luisterden naar elke noot." Dat de winter bovendien zeven maanden duurde en hen bijna dag en nacht in duisternis onderdompelde, was natuurlijk ook een belangrijke factor.

Dat de omgeving altijd een invloed uitoefent op je muziek spreekt voor zich, waar je ook bent, "maar ook het materiaal waar je mee werkt, bepaalt de song. Zo hadden we slechts één goedkope microfoon, het was dan ook onmogelijk om luid te spelen of te zingen." Maar Gira stuurde het duo het vliegtuig op richting New York waar ze de kans kregen de songs verder af te werken in de studio. Toch bleef de eenvoud van de songs behouden, want "we wisten hoe de songs dienden te klinken en hadden ook maar drie dagen de tijd."

Ook live lijken de songs overeind te blijven, momenteel touren ze namelijk door Amerika en hoewel het ook voor hen een vraag blijft of en in hoeverre de songs nog zullen veranderen, lijken ze trouw te blijven aan de studioversies. Zijn ze gehard door het leven in Finland, of simpelweg avonturiers? In ieder geval wonen ze nu in een wagen en dat bevalt hen, ook al worden ze af en toe tegengehouden door de politie maar ach "ze hebben niets gevonden."

Ze geloven niet in sprookjes, ook niet in het hunne maar toch zijn er nog enkele mooie dingen gebloeid: niet alleen vond Mi bij toeval een oude speelgoedpiano terug, ook bij de opnames van "Christmas Soul" gebeurde iets magisch toen David Garland langskwam. "De klank van zijn psalterium (een snaarinstrument, jbo) verleende samen met de harmonica van Michael (Gira) een diepte aan de song die wonderwel past bij de tekst."

Ondanks de vele songs, een kleine driehonderd, die ze samen geschreven hadden gedurende drie winters zijn er toch maar veertien op de plaat beland. "We hadden een veertigtal songs toen we de studio introkken, maar er was niet voldoende tijd om aan alle songs te werken. Ze pasten wel allemaal binnen de sfeer van het album. Dit is een album waarmee je kan gaan slapen maar ook mee kan opstaan. In de toekomst maken we misschien wel een instrumentaal, Frans of Zweeds album of misschien zelfs een rockalbum. Nu leren we nog met arrangementen werken en oefenen we verder op de akoestische gitaar."

noir

Gemakshalve wordt Mi & L’au geclassificeerd als avant-folk of weird folk, al houden ze zelf niet zo van de term: "De media plaatsen ons graag in deze vreemde, nieuwe doos, misschien weten ze meer dan wij? We zijn geen melancholische mensen." Toch hebben ze geen problemen met de naam folk: "Simon van Harvest Time (Cambridge) omschreef ons als folk noir, dat sluit aan bij roman noir: in onze muziek is er ook een zoektocht."

Met de kritiek die A Silver Mount Zion onlangs gaf op de hele avant-folkbeweging als zou het een vorm van escapisme zijn, zijn ze het uiteraard niet eens, want "het is gemakkelijk om het proces van anderen te maken, je zal altijd wel een goede reden vinden, al was het maar uit frustratie. Maar je kan niet ontkennen dat er iets leeft, zelfs als je het zelf niet begrijpt."

Er is dan ook een verwantschap tussen Mi & L’au en de avant-folkbeweging, dat merk je bovendien aan de vriendschap die er ontstaan is tussen L’au en Devendra Banhart, die voor L’au het nummer "Gentle Soul" schreef. "Het was aan de Olympia, waar Sonic Youth net had opgetreden dat we elkaar ontmoet hebben. Hij ging met me mee en de hele nacht hebben we samen muziek gespeeld, we schrijven ook allebei poëzie, we tekenen, … natuurlijk klikte het."

"Gentle Soul" blijft evenwel ook voor L’au een aangename verrassing: "Uiteraard ben ik heel erg vereerd door het nummer, op ons volgende album wil ik dan ook mijn antwoord aan hem geven. Wie weet, misschien ontwikkelt er zich wel een muzikale correspondentie?"

http://www.younggodrecords.com/product.asp?P_ID=40
http://www.younggodrecords.com/product.asp?P_ID=40
Young God

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

verwant

Mi & L’au :: Mi & L’au

In donkere wouden dwalen helden wanhopig rond terwijl een...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in