Voor één keer zetten we de zaak op zijn kop en beginnen we met de
conclusie: het optreden van The Posies was de moeite waard.
Nu is dat niet zo vanzelfsprekend, ook al was de ervaring duidelijk
aanwezig. Reünietournees krijgen immers nogal vaak een financieel
bijsmaakje. In dit geval wisten de heren Auer en vooral
Stringfellow, geruggesteund door een uitstekende ritmesectie mij en
met mij de rest van het beperkt opgekomen publiek in de balzaal van
de Vooruit te overtuigen.
Toegegeven, Jon Auer kan soms behoorlijk irritant zijn, werpt zijn
gitaar te pas en nog vaker te onpas de lucht of het publiek in of
keilt ze het podium over. Maar hij heeft desondanks een prachtige
stem, die perfect bij hun beatleske nummers past. Stringfellow
slaagde er dan weer in zijn teveel aan energie om te zetten in
wilde rondedansen en toch niet fake over te komen. Met
‘Throwaway’ werd de dans geopend en meteen deed de engelenstem van
Auer haar werk: het publiek in de ban houden. Afwisselend namen
Stringfellow en Auer de leadzang op zich. Naast werk van hun meest
recente album ‘Every Kind of Light’ zoals o.a. ‘Could He Treat You
Better’ (een verklaring aan ‘boyfriend’ George Bush) en een
krachtig ‘Second Time Around’ kwamen er nummers uit hun hele
carrière aan bod. Radiohit(je)s ‘Somehow Everything’ en ‘Please
Return It’ (beiden uit hun ironisch getitelde “afscheidsplaat”
‘Success’) mochten uiteraard niet ontbreken en zetten het publiek
in vuur en vlam. Op het podium werd duchtig heen en weer en op en
neer gesprongen en regelmatig ware er solospots, waarbij de heren
vaak mooi op elkaar inspeelden.
Een hoogtepunt, zeker voor de voorste rijen, was ‘Flavor of the
Month’, waarbij de twee frontmannen zich opstelden voor het podium
en tussen het publiek, hetgeen hen niet belette om net zo vrolijk
met hun gitaar rond te gaan zwaaien.
Te snel waren we toe aan de bisronde, waar ‘Daily Mutilation’ en
‘Everybody Is a Fucking Liar’ meteen de rest van het kot op stelten
zetten. En als afsluiter was er nog een eerder ingetogen ‘The
Beautiful One ‘om deze geslaagde show af te ronden.
Maar zelfs dat was buiten de waard gerekend, want door langdurig
aandringen van het enthousiaste publiek werd er nog een verlengstuk
gebreid aan de show (“Waarom komen die knapen van de Bloodhound
Gang nu niet even kijken; hun show is toch al afgelopen“),
waarvan ik een gedreven ‘Any Other Way’ onthoud. Wat kan het toch
heerlijk zijn om uit je bol te gaan op goede muziek. En oh ja, er
was in zeven haasten nog een voorprogramma opgetrommeld. Confuse
The Cat klinkt zoals The Sound op speed. Niet slecht, maar toch
compleet overklast door de main act.
In samenwerking met De
Muziekfriek.
