Waar kunnen we als Belg nog fier op zijn? We zijn er niet bij op
het Europees voetbalkampioenschap in Portugal, de Olympische Spelen
dienen zich nu al aan als een nationale ramp, in de Ronde van
Frankrijk zullen landgenoten alleen even in het nieuws komen
wanneer ze net niet/wel binnen de tijdslimiet over de streep
bollen, en dank zij Sporza zullen we misschien nog net kunnen zien
hoe onze landgenoten tijdens de eerste ronde van Wimbledon van het
gras zullen gemaaid worden door hun tegenstanders…
Gelukkig hebben we nog onze muziek. De kwaliteit van onze artiesten
ligt ver boven het gemiddelde (zéker als we vergelijken met onze
buurlanden), behalve in de Scandinavische landen en (misschien ook
nog) het Verenigd Koninkrijk is België één van de interessantste
regio’s.
Een Belgische band, afkomstig uit Brussel, die het in zich heeft om
het in de nabije toekomst zeer ver te schoppen is ongetwijfeld
Attica. Het gaat misschien overdreven klinken, maar ik durf mijn
geloofwaardigheid op het spel te zetten door te zeggen dat als
iemand ooit in de voetsporen van TC Matic en dEUS zal treden, dat
het Attica zal zijn. Deze groep heeft namelijk à lles in huis om het
te maken. We hebben hier dan ook niet met een bende broekies te
maken, getuige hiervan hun opgemerkte deelnames aan het
Kampioenschap van Brussel (gewonnen!), Court Circuit (de Waalse
Rock Rally) en Studio Brussels Demopoll.
De eerste luisterbeurt volstond al om me volledig van mijn sokken
te blazen. You Are in Danger’ is echter geen gratuite plaat,
integendeel. Er komt wel wat geduld bij te pas om je thuis te
voelen in de songs van Attica (de naam werd overigens ontleend aan
een plaat van jazz-artiest Archie Shepp). Wanneer jeje echter hebt
laten opslorpen door de 13 tracks van de plaat, dan ben je hopeloos
verloren. De nummers zitten dan ook perfect in elkaar. Niet alleen
verstaat Attica de kunst prachtige melodieën te schrijven, ze weten
ook hoe een nummer moet klinken én hoe een song moet opgebouwd
worden opdat de luisteraar er de aandacht zou bijhouden.
De muziek van Attica krijgt het etiket jazzrock opgekleefd. Toch
ligt de klemtoon op ‘You Are in Danger’ vooral op de rock. Het
jazzy aspect zit hem vooral in de feel, het instrumentarium
(zanger Amaury Massion speelt ook nog bugel en trompet, hetgeen hem
de vergelijking met Chet Baker opleverde) en de opbouw van de vaak
uitgesponnen songs. Ik moet eerlijk bekennen dat ik te weinig ken
van jazz om meteen enkele namen uit de mouw te schudden van
artiesten door wie Attica werd beïnvloed. Ik beperk me dan ook met
te zeggen dat ik tijdens het beluisteren van deze plaat vaak moest
denken aan Coldplay (de stem), Nick Drake (van wie ‘Riverman’ wordt
gecoverd), Mad Dog Loose, Moondog Jr., David Sylvian, Jeff Buckley
en zelfs een tikkeltje Gomez.
Niet alles is even schitterend op ‘You Are in Danger’ (maar toch op
zijn minst erg goed), maar wie nummers als ‘Wake Up’, ‘Urban
Fields’, ‘Monsoon Girl’, ‘Telefascination’, ‘Love Is Real’ en
‘Perfect Bubble’ op zijn debuutplaat heeft staan, is wat mij
betreft flink op weg naar de eeuwige roem!
