Begrijp me niet verkeerd: ik heb helemaal niks tegen Nederlanders!
Spinvis leverde enkele jaren geleden één van de mooiste platen af
die ik ooit hoorde, en ook de platen van At The Close of Everyday laten mij niet
onberoerd. Daar staan echter wel ondingen tegenover zoals Krezip en
Anouk, en sinds kort moet ik bekennen dat ook de Hollandse variant
van techno me niet bijster ligt.
Dingen als Speedy J en Tiësto hebben me nooit echt aangesproken. Ik
ontken niet dat beide jongens uitstekende deejays zijn die er als
geen ander in slagen de boel aan de waggel te houden – ik spreek in
deze zelfs uit ondervinding – maar echte cd-artiesten zullen zij
nooit worden. Ik wil hier zeker niet de discussie aanwakkeren of
dance-platen nu al dan niet geschikt hoeven te zijn om beluisterd
te worden in huiselijke kring, er zijn me dunkt voorbeelden genoeg
die bewijzen dat je goeie dance – zelfs techno! – ook gerust in je
eentje kunt nuttigen, terwijl je een moeilijk boek aan het lezen
bent over de Palestijnse kwestie of zo. Met deze ‘Rites of Spring’
zie ik me dat nog niet gauw doen. Nochtans wordt deze tweede cd van
de Amsterdammer (vorig jaar verscheen het succescolle debuut ‘Angry
Young Computer’) begeleid door een hele stoet bewonderaars. Het
ziet er ook allemaal veelbelovend uit: niet iedereen kan een plaat
uitbrengen op het fameuze Kanzleramt-label en mag superdeejays als
Laurent Garnier, Gilles Peterson en Kevin Saunderson tot zijn fans
rekenen. Ook in de aankondigingen wordt ons zowat de hemel op aarde
beloofd: “bezielende Detroit-techno”, nu-jazz, downbeat en ambient,
Markus Niementhaler zou van minder beginnen te watertanden! Na het
beluisteren van de cd is het enthousiasme echter flink bekoeld.
Detroit? Ja, een fraaie replica, meer niet. Downbeat? Tja, een
ballad van Jo Vally is natuurlijk óók downbeat. Nu-jazz en ambient?
Inderdaad, van het soort dat je wel eens hoort tijdens
reisdocumentaires op Liberty TV. Slecht is het allemaal niet, maar
we hebben het allemaal al eens eerder (en vaak beter) gehoord. Er
staan zelfs drie, vier uitstekende tracks op, maar om nu zo hoog
van de toren te blazen? Tja, denk ik dan, ze hebben het altijd wel
goed kunnen uitleggen, die Hollanders. Ze zijn er toch ook in
geslaagd hun veredeld bleekwater wereldwijd te slijten als
kwaliteitspils, maar met hun techno gaan ze me niet liggen hebben!
