Alsof de duivel er mee gemoeid is! Gecharmeerd door de warme klanken van Gabriel Rios’ album liet zelfs Koning Winter een zachte en warme deken over ons neerdalen waardoor de bitsige koude van weleer even vergeten was. Gabriel Rios voert ons heupwiegend het nieuwe jaar in.
Geheel conform de zuiderse sfeer die het album oproept, spraken wij onze hoofdredacteur de laatste maanden gemoedelijk aan met mañana wanneer die vroeg waar de review van Ghostboy bleef. De havana nonchalant in de linker mondhoek sprak El Jefe echter over bepaalde zaken die de staatsveiligheid zouden bereiken zo de review de volgende dag niet op zijn bureau lag. En aldus geschiedde.
The broad daylight" kent u vast wel al als gesmaakte single. "La gran siesta" opent lustig met een zacht aangeslagen maar bezwerend pianoriedeltje om na een minuut even uit te barsten met een vrolijke trompet en percussie waarna de piano zachtjes weer de boventoon voert. "Bones Bugalù" heeft eenzelfde heerlijke heupwiegende melodie die ditmaal steunt op percussie waarboven de warme stem van Gabriel Rios zijn warme stem drapeert. We waren zo gecharmeerd door het nummer en de zuiderse feel dat het ons pas na verscheidene luisterbeurten opviel dat de man zowaar in het Engels zong.
Bij het vierde nummer "Let it go" valt ons — ondanks de heerlijke strijkers — op dat Gabriel Rios een one trick pony is. Het hele album straalt eenzelfde warme gloed uit en gaat door op het elan dat bij het eerste nummer ingezet was. "Unrock" blijft op de heupen mikken maar neemt gas terug. Het nummer is een welkome afwisseling in vergelijking met de vorige nummers en toont aan dat de eenheid van het album behouden kan blijven zonder verder te bouwen op gelijkaardige ritmes.
De pseudo-valse start wordt in de tweede helft van het album resoluut gebroken wanneer Rios de Latijns-Amerikaanse muziekgeschiedenis aan bod laat komen doorheen verschillende nummers. Wie zich op de single of de eerste nummers baseert, beluistert best de rest van het album ook eens. De Gentse Puertoricaan heeft een sterk debuut afgeleverd dat vaak vergeleken wordt met Manu Chao en Sergeant Garcia maar dat volgens ons volledig op zichzelf staat. Zoals ze in Gent plegen te zeggen: "Goe bezig!"
