Eindelijk. Laat dat woord maar vallen. Het heeft verdomd lang geduurd, maar ten langen leste heeft Luc De Vos nog eens een parel van een cd afgescheiden. Het was al van Hij leeft geleden dat Gorki nog eens een Plaat afleverde. Met Vooruitgang lijkt de periode van half-en-halfcd’s als Monstertje en Eindelijk Vakantie achter de rug.
Blauwdruk voor Vooruitgang was Party People, Vos’ Engelstalige plaat die afgelopen herfst verscheen: tien nummers passeren op een kleine veertig minuten de revue in een productie van Staf Verbeeck. Enige verbetering: deze keer bevat de plaat ook tien Songs (met hoofdletter!), waaronder minstens zes fantastische.
“Walhalla” bijvoorbeeld, een Gorki-song pur sang met een nu al klassieke brug in dat typische idioom: “de bus staat klaar/mis hem niet/jank niet meer/en blijf in de liefde geloven”. Of “Het voorspel was moordend”, dat nog uit het tijdperk van Das Boemzen zou kunnen stammen: een rechttoe-rechtaan-rocker die tot ongebreideld meebrullen uitnodigt en ongetwijfeld een live-favoriet van jewelste wordt. Net als de titelsong, die met zijn donderende intro duidelijk lessen heeft gekregen van enkele Automatic Buffalo-broertjes.
Ronduit prachtig is het folky “Mijn strijd gaat door”, het soort nummer waarop het archaïsche “liedje” nog van toepassing is. Net als op het heerlijk melancholische “Tijdbom” met zijn smachtende refrein. Dit is Luc De Vos’ return to greatness. Op een nieuw eigen label, verfrist door het Automatic Buffalo-experiment heeft Gorki er nog eens echt zin in en dat voel je. Vooruitgang is een plaat met een ziel. Maar ook met ballen, het is lang geleden dat Gorki nog eens zo rockte.
Gedaan is het in elk geval met de productionele experimenten: geen galmende Ik ben aanwezig-sound, noch slecht uitgewerkte elektronica à la Eindelijk vakantie: op Vooruitgang is geopteerd voor een sobere en functionele productie. Heerlijk ouderwets dus, maar ze werkt wel het beste voor deze band: quasi-live basdrumgitaar en toetsen op band smijten, zonder veel franjes.
Vooruitgang presenteert zich als een soortement conceptplaat over, jawel, het vooruitgangsideaal. Het is een thema dat De Vos op het lijf is geschreven. Het verval van het vooruitgangsgeloof van de jaren vijftig was al eerder onderwerp van zijn columns, en ook op zijn nieuwste worp weet hij de tristesse van afbladerende vernieuwing uitstekend te verklanken. Exemplarisch is “Zal ik het ooit begrijpen?”: “zal ik het ooit begrijpen/dat er geen grenzen meer bestaan/het geld ligt voor het grijpen/er vliegen mensen naar de man.” Onzekerheid van ouderen in de postmoderne wereld, voor de jongeren van nu verklaard.
Geheel conform dat concept komt de cd in een erg leuke uitvoering: de geschiedenis van Gorky/Gorki vind je op een grappig gevormde cd-rom en in plaats van een tekstboekje is een ouderwetse computerdiskette voorzien met de credits, de teksten en de partituren. “Vrij te kopiëren” laat De Vos daarbij nog weten. Eat this, Marcel Heymans.
Vooruitgang verscheen op Lipstick Notes (LN200205) en wordt verdeeld door Pias.
