Universal, 2011
In tijden van crisis en kerstkalkoenen, kan een album als ‘A
Solitary Man’ deugd doen. Jonathan Jeremiahs debuutplaat is een
hartverwarmende tocht langs de diepste zielenroerselen van de man
met de mooie bariton. De universele thema’s liefde en hartzeer
vormen de rode draad van de plaat. Weinig origineel natuurlijk,
want put niet elke artiest 99,9% van de tijd uit dat bodemloos vat
emoties? De grootste uitdaging in zo’n geval is om de dunne grens
der klefheid vooral niet te overschrijden. Dergelijk eerlijk
gemijmer over luddevedu kan soms nogal snel gênant
worden.
Geen nood echter, want Jonathan Jeremiah bewandelt met zijn
debuut het pad van de schone liefdesliedjes: de poëtische
teksten en de integriteit waarmee hij zijn nummers brengt zijn even
vertederend als E.T. die met grote ogen vroeg of hij eens naar huis
mocht bellen.
Jeremiahs verhaal kan op zijn minst opmerkelijk genoemd worden.
Als kind zat hij al te snuisteren in de platenbakken van zijn
vader, waar hij grootheden als Scott Walker en Cat Stevens
ontdekte. Op 21-jarige leeftijd trok hij naar de VS, op zoek naar
zichzelf en muzikale inspiratie. Eens terug in thuisstad Londen,
begon het idee te rijpen om een eigen album op te nemen.
Jonathan Jeremiah wou boven alles zijn eigen ding doen en
besloot om zijn eerste plaat zelf te producen. Jarenlang werkte hij
als nachtbewaker in het stadion van Wembley om zijn ambitie te
bekostigen. Met het geld kon hij studiotijd kopen en zijn
muzikanten betalen. ‘A Solitary Man’ is dus het resultaat van 7
jaar hard labeur en pure wilskracht. Respect daarvoor.
‘If You Only’ bijt de spits af met een fijn strijkersarrangement
en Jeremiahs ingetogen verzoek om hem ook een beetje graag te zien.
Die strijkers zijn trouwens Jeremiahs trouwe metgezel doorheen de
volledige plaat en maken deel uit van het jonge The Heritage
Orchestra. Al snel volgt single ‘Heart of Stone’, die met zijn
opgewekte ritme en een partijtje koperblazers flirt met pure
soul.
‘Happiness’ is het pareltje van de plaat. Jonathan Jeremiah
schreef dat nummer naar verluidt achter Central Station in New York
kort nadat hij er aangekomen was. Het symboliseert het gemis van
zijn vrienden en familie in het verre Londen, maar ook het besef
dat hij zijn roeping had gevonden, muziek maken. “I need a little
bit of happiness, yeah”, mijmert hij. Een eenvoudige begeleiding op
gitaar en een aanzwellend groepje strijkers zorgen voor een mooi
georkestreerd geheel.
Het kan aan ons liggen, maar de meer opgewekte nummers vormen
meteen ook de zwaktes van deze plaat. Het eerder bombastische
‘Lost’ en het trapgevelrefreintje van ‘Never Gonna’ kunnen niet
echt bekoren wegens iets te veel herhaling. Uitzondering op de
regel is afsluiter ‘All the Man I’ll Ever Be’, eentje dat Jeremiah
nog snelsnel uit zijn mouw geschud heeft om zijn lief
tevreden te stellen. Pianoriedeltje hier, koperblazer daar en een
tekst waar de toewijding vanaf druipt. Dit wordt gegarandeerd een
klassieker op menig trouwfeest!
Jonathan Jeremiah is op zijn best als hij over hartzeer zingt of
aan het mijmeren slaat. ‘How Half-Heartedly We Behave’ en ‘A
Solitary Man’ (de titels alleen al!) zijn daar het bewijs van. Die
laatste is pure eenvoud: een zachte bariton en een gitaar. Meer
heeft dat nummer niet nodig om een van de sterkhouders van de plaat
te zijn.
Bij ‘The Same Old Line’ en ‘See (It Doesn’t Bother Me)’ kunnen
wij ons niet van de gedachte ontdoen dat de man eigenlijk best wel
een uitstekende cruisecrooner zou kunnen zijn. U kent dat
wel, zo’n pianist die in de jazzbar van een of ander schip dat voor
anker ligt aan de Bahama’s voor een sigaar en een whisky iedere
avond de hoogste klassen van onze samenleving entertaint.
‘A Solitary Man’ is een interessante plaat, maar kent ook zijn
zwaktes. Gemijmer over liefde kan wel leuk zijn, maar na een tijdje
hadden wij het zo’n beetje gehad met al dat hartzeer. Jeremiahs
heerlijke stem maakt wel veel goed: de strijkers mogen het geheel
dan wel een mooie touch geven, de echte ster van dit album is
zonder twijfel de soulvolle bariton van Jonathan Jeremiah. Dat hij
nog vele harten mag verwarmen met zijn schone
liefdesliedjes.
Jonathan Jeremiah staat op 1 april 2012 in de AB,
Brussel.
