Lange tijd was Céline Dion zowat het enige muzikale exportproduct van Zwitserland, en eigenlijk kwam die dan nog uit Canada. Sinds kort is daar echter verandering in gekomen en tegenwoordig verdedigt ook Velma — een trio uit Lausanne — de Zwitserse muzikale kleuren. Met de atmosferische electro van hun derde album Ludwig zullen ze wellicht nooit het Eurosongfestival winnen, maar daarover hoor je ons zeker niet klagen.
Vreemd toch. In het o zo hippe Zwitserland tiert de undergroundscène welig en grote steden zoals Zürich zijn echte vrijplaatsen voor al wie zich alternatief en onbegrepen voelt. Toch blijft het een blinde vlek op de muzikale wereldkaart. In Velma’s thuisland verscheen Ludwig al meer dan een jaar geleden. Door de inspanningen van het Leuvense label ZealRecords wordt de plaat sinds oktober nu ook in de Benelux verdeeld, en daarvoor mogen wij hen op onze blote knietjes danken.
Ludwig werd in juni 2002 opgenomen in het zuiden van Frankrijk, onder de deskundige leiding van Londenaar Mark Van Hoen (o.a. Locust). Hij gaf de tien nummers een meer poppy klank dan hun voorgangers uit het zelf geproduceerde debuutalbum "Rythmique" en diens opvolger "Cyclique" uit 1999.
"Rouge", de opener van de plaat, hadden we in de nachtelijke uurtjes al wel eens op de radio gehoord. Het is meteen ook een van de meest beklijvende songs op Ludwig. Een dik half uur genieten later is "Minute" het tweede absolute hoogtepunt, een nummer dat oorspronkelijk zelfs niet op het album ging verschijnen wegens te experimenteel. Dan nog even het rustig uitdeinende "Lieu" beluisteren, en het zou ons verbazen als je niet meteen snakt naar een tweede luisterbeurt.
Het is allemaal (wel) zeer experimenteel, maar niet in die mate dat het storend wordt. Velma is innovatief bezig met geluid, muziek en samples, en is allesbehalve het zoveelste postrockdoorslagje. Uit de bio van het Zwitserse collectief blijkt alleszins dat de mannen van Velma creatieve duizendpoten zijn. Naast de eigen muzikale activiteiten produceert Velma ook theaterperformances en componeert men soundtracks voor dans en film. Ook met Köhn, onze eigen laptopvirtuoos, heeft Velma al samengewerkt. In 2001 was Velma overigens al eens te gast op het (K-RAA-K)³-festival in Hasselt.
Velma maakt geen muziek die je meteen naar de keel grijpt. Integendeel, het vergt wat inspanning van de luisteraar om de nummers te leren kennen en te appreciëren. Ideale muziek voor de barre winterperiode, om bij een glaasje wijn te beluisteren voor de open haard. Ludwig is de perfecte vlucht uit het jachtige leven van iedere dag. ’Close your eyes and disappear,’ klinkt het op "Progression", muziek als behang, maar dan in de positieve betekenis van het woord. Sta open voor de bekoring van Velma en je wordt meegezogen in hun complexe leefwereld.
Christophe Jacquet, Christian Garcia en Stéphane Vecchione, het triumviraat dat schuilgaat achter Velma, heeft niet alleen een heel machinepark in de studio staan om hun vreemde geluidjes te produceren. Nee, ze doen niks liever dan de straat op te gaan om allerhande sounds te ontdekken en op te nemen. De markt blijkt een van hun favoriete plaatsen: "On a été enregistrer des ambiances de rue, au marché où tu entends des gens discuter ou rire, ou des enfants courir, ou des chiens au fond du morceau, presque imperceptible, mais ça donne une ambiance très particulière", aldus Garcia.
De teksten van zanger/fluisteraar Jacquet zijn naar eigen zeggen vaak knip-en plakwerk. Hij neemt uitdrukkingen uit boeken, romans of gebruiksaanwijzingen. Daarna knipt hij de zinnen in stukken, plakt ze ergens anders aan en geeft ze zo nieuwe betekenis. ’Une ambiance de fin du monde’, voor de nostalgici onder ons. Sounds en lyrics worden tot een ritmisch geheel gebreid en de minimalistiche electropop à la Stereolab en Tortoise is hiervan het best te pruimen resultaat.
