Geert Plessers verraste ons een aantal jaren geleden nog als drijvende kracht achter Reiziger met My Favourite Everything. Na de split zat hij niet stil en met Confuse The Cat werkte hij een negental nieuwe songs uit die de bewandelde paden verlaten.
Kiss, Kiss, Kissinger is geen volgende episode van het Reiziger-verhaal geworden. Waar Reiziger met "Grab And Nailed" of "Behind The Lies" nog wel eens de grenzen van de emocore durfde af te tasten, beschikt Confuse The Cat over een volledig andere kruidentrommel.
Zowel bij Confuse The Cat als bij Reiziger wordt er met gelijkaardige structuren van sfeervolle opbouw gewerkt. De songs worden langzaam opgebouwd om vlak voor de grote uitbarsting nog eventjes te imploderen. Bij Confuse The Cat geven de invloeden uit de akoestische pop, jazz en trage emorock hier een heel aparte draai aan. Het lukt de groep om een zeer eigenzinnige stijl neer te zetten, waarin zowel de zang als de overige instrumenten gelijkwaardig naar voren komen, zonder elkaar voor de voeten te lopen.
"L-Café" laat al van bij het begin geen twijfel bestaan over de warme sfeer van Kiss, Kiss, Kissinger. De troostende stem, ondersteund door een ritmisch pianoriff, doet onze gedachten afdwalen tot bij de dreampop van Doves en South. "There were too many farewells last year", zo weet de parlando op de achtergrond ons nog even sarcastisch mede te delen, maar bij deze — nog maar — eerste track van dit nieuwe album lijken we dat al helemaal vergeten.
Een paar nummers verder blijven bij deze vergelijkingen nog slechts gedeeltelijk overeind. De stem kabbelt nog wel even lekker voort, maar wil op geen enkel moment geforceerd een song domineren. Met het gevolg dat Kiss, Kiss, Kissinger geen instant klassiekers bevat, die een eigen leven zouden gaan leiden. Reiziger had nog wel eens een wild cat als "This Song Is Killing Me" in huis en dat vind je op Kiss, Kiss, Kissinger niet terug door het geflirt met de zachtere muziekstijlen.
Het is nooit geheel zonder risico om de ingrediënten van een fel begeerd recept te veranderen, en de bal ligt dan ook in het kamp van de luisteraar. Wij weigeren onze beschuldigende vinger echter uit te steken en geven ze — met hun aparte stijl die zelfs elektronica à la Styrofoam niet meer schuwt — een bijzondere plaats in onze platenkast.
