De in Teheran geboren filmmaker Ali Asgari begon z’n carrière als regieassistent en groeide vervolgens uit tot een prominente figuur binnen de Iraanse cinema. Zijn werk focust vaak op de precaire levensomstandigheden van personen die zich aan de rand van de maatschappij bevinden. Asgari is een graag geziene gast op buitenlandse festivals. Met zijn kortfilms wist hij reeds het mooie weer te maken in Cannes en Venetië, terwijl zijn voorlaatste langspeelprent de eer kreeg om de Berlinale van 2022 op gang te trekken.
In Ta Farda werpt Asgari een kritische blik op het hedendaagse Iran, waar jongeren nog altijd worstelen met de vastgeroeste tradities. Hij schetst het beklijvende portret van een jonge alleenstaande moeder (glansrol van Sadaf Asgari) die in allerijl een nachtelijk onderkomen moet vinden voor haar buitenechtelijke baby omdat haar conservatieve ouders (die geen weet hebben van het kind) halsoverkop besloten hebben om de studente te komen opzoeken, en ze onmogelijk nog tijdig een uitvlucht kan verzinnen.
De hele film lang zeult de protagoniste haar amper twee maanden oude baby mee op de arm, op zoek naar een geschikte logeerplek. We volgen de omzwervingen van het meisje terwijl ze zich samen met een goede vriendin (Ghazal Shojaei) door de straten van Teheran spoedt. Deze race tegen de klok confronteert het duo met vooroordelen, achterdocht en corruptie. De regisseur illustreert treffend hoe beperkt de mogelijkheden zijn om tot een geschikte oplossing te komen. Bovendien geeft hij een pijnlijk accurate weergave van een patriarchale samenleving waarin vrouwen nog steeds als minderwaardig behandeld worden en het slachtoffer zijn van discriminatie.
Het meeslepende Ta Farda roept vage herinneringen op aan het oeuvre van Abbas Kiarostami of Asghar Farhadi, al maakt Asgari zich nooit schuldig hun stijl of beeldtaal klakkeloos te kopiëren. Hij schreef het scenario samen met Alireza Khatamani en buigt de schier eenvoudige plot daarmee om tot een zenuwslopende beproeving – wat zich eveneens laat voelen in de cameravoering en de montage van respectievelijk Rouzbeh Raiga en Ehsan Vaseghi.
Asgari implementeerde exact hetzelfde idee reeds in zijn kortfilm Bacheh (The Baby) uit 2014, wat een duidelijke voorstudie of blauwdruk is van Ta Farda, maar het is zeker interessant om de beide films naast elkaar te leggen. De absolute ster van Ta Farda is zonder meer Sadaf Asgari, het nichtje van de cineast, die met haar uitstekende vertolking de volledige film beheerst. De zesentwintigjarige actrice werd eerder al gecast in Asgari’s Disappearance en neemt tevens een van de hoofdrollen voor haar rekening in zijn volgende prent – het statisch gefilmde Ayeh Haye Zamani (Terrestrial Verses), dat eind deze maand in roulatie komt. Inmiddels kreeg Asgari het echter aan de stok met de Iraanse autoriteiten. Na de wereldpremière van laatstgenoemde film werd zijn paspoort in beslag genomen en werd hem een reis- en werkverbod opgelegd.
Wie nog maar net is bekomen van de vorige Fomo film, het in één ononderbroken shot opgenomen El Castigo, krijgt met Ta Farda al meteen een nieuwe uppercut te verwerken.
Het MOOOV-filmfestival schenkt aandacht aan bijzondere films van over heel de wereld, die niet altijd hun weg vinden naar de bioscoopzalen. Iedere maand staat er een nieuwe titel geprogrammeerd. Ta Farda is de Fomo film van maart.