Ottla, de experimentele muziekspeeltuin rond Bert Dockx, is terug met twee tracks en twee gezichten. Op “Droomvogel” horen we hoe de wirwar aan freewheelende neuronen in een dromend brein zich nestelen in een gitaar en een synthesizer. Op “Espejo” kijken we in de spiegel, en hoe langer we onze blik aanhouden, des te meer zien we wat er zich onder de oppervlakte schuilhoudt.
Bij de release van Ghosts, het debuutalbum van de Bert Dockx Band vorig jaar, verzekerde de Antwerpse gitarist dat dit niet het einde van zijn andere projecten betekende – integendeel. Een man van zijn woord, zo blijkt: het nieuwe jaar is nog maar amper zijn kakelvers geverniste geurtje kwijt of we krijgen al twee tracks uit de nieuwe plaat van Ottla voor de kiezen. De groep, genoemd naar een zus van Franz Kafka, vervelde tot een kwartet om zo tot de essentie van elk van de bijdragende leden te kunnen doordringen. Waar dat toe geleid heeft, horen we nu in dit klein kwartier.
“Droomvogel” bevindt zich ergens in een nachtelijk bos bij donkerblauwe schemering. Verschillende paden, sommige weelderig begroeid en andere verraderlijk en vol gevaar, vervlechten zich. De luisteraar bewandelt ze allemaal tegelijk, golvend en vloeiend als een kwantumfysisch deeltje. “Espejo”, naar de titel van een gedicht van de Argentijnse dichter Jorge Luis Borges, begint huppelend en frivool. We kijken in de spiegel en zien onze fris geschoren zelve. Zo, daarmee hebben we het allemaal wel gezien. Of niet? Is er daar nog iets? We blijven kijken, we kijken naar wat er niet is en plots wel, en niets is nog zeker. De track vertoont escapades naar krautrock en jazztronica en bereikt een climax. Plots breekt de spiegel en in de daaropvolgende shell shock rapen we de scherven bijeen en krijgen we opnieuw het beeld van in het begin. De track komt terug op dat beginmotief, hetzij op een vervormde, duale manier. Na wat we gezien hebben, is geen aanblik in deze spiegel nog dezelfde.
Dromerigheid, spanning, magisch realisme: het passeert allemaal vliegensvlug op deze twee voorproevers. Benieuwd op welke planeten we nog zullen landen eens het volledige album uit is.
Jesus Christ wat een onwaarschijnlijk bloedschone song is die “Droomvogel”.