De Britse cineast Andrew Haigh vertelt verhalen over echte mensen van vlees en bloed die vaak op een kruispunt van hun leven staan. Met veel empathie weet hij de complexiteit van interpersoonlijke relaties te ontrafelen. Haigh liet voor het eerst van zich horen in 2009 met Greek Pete, zijn kroniek over een gigolo die doorheen de straten van de Engelse hoofdstad zwerft. In Weekend schetste de maker van de bejubelde tv-reeks Looking het ongekunstelde portret van de ontluikende liefde tussen twee homoseksuele mannen en rees de vraag of er na hun one night stand ook een toekomst voor hen samen was weggelegd.
Haigh bereikte de top van zijn kunnen met 45 Years, het aangrijpende relaas van een echtpaar van derde leeftijd wier geluk in de aanloop naar hun vijfenveertigste huwelijksverjaardag zwaar op de proef wordt gesteld. Vervolgens trok de regisseur dwars door Amerika voor een road movie en coming-of-agefilm in één, waarin een tiener die z’n hart verliest aan een racepaard centraal stond. Hoewel er een grote variëteit aanwezig is in dit parcours, blijft de filmmaker telkens trouw aan zijn eigen stijl en ook Haighs nieuwste prent vormt daarop geen uitzondering.
In het innemende All Of Us Strangers maken we kennis met Adam (Andrew Scott), een vereenzaamde scenarioschrijver die woont in een nagenoeg leegstaande, half in aanbouw zijnde torenflat aan de rand van Londen. Hij werkt er aan een script over zijn ouders – die ruim dertig jaar terug het leven lieten bij een smartelijk auto-ongeval – en worstelt nog steeds met dit pijnlijke verlies. Bijgevolg leeft de introverte veertiger welhaast als een kluizenaar die zich emotioneel heeft afgesloten van de buitenwereld. Wanneer op een avond het brandalarm in het complex afgaat, wordt Adam benaderd door Harry (Paul Mescal), een vrijgezel van op de zesde etage die plots voor zijn deur staat en in een licht beschonken toestand aan het flirten gaat. Aanvankelijk wijst Adam de avances van zijn nonchalante buurman af, maar later groeien de twee toch naar elkaar toe.
Harry, die zich altijd een vreemde eend in de bijt heeft gevoeld en de meer berekende Adam zijn in feite elkaars tegenpolen – bovendien gaapt er tussen beide mannen ook een aanzienlijk leeftijdsverschil. Terwijl hun relatie verder open bloeit, zoekt Adam opnieuw de slaperige buitenwijk op waar hij als kind vertoefde. Tot Adams ontsteltenis lijkt het ouderlijke huis als het ware te zijn bevroren in de tijd. Sterker nog: z’n ma en pa, die hij daar tegen het lijf loopt, zijn nog geen haar veranderd.
Andrew Haigh laat in het midden of de ontmoetingen tussen Adam en zijn ouders (rollen die overigens knap worden ingevuld door Jamie Bell en Claire Foy) zich enkel in het hoofd van de protagonist afspelen. Hierdoor transformeert All Of Us Strangers in alle stilte tot een soort van modern spookverhaal waarin het heden en verleden verstrengeld raken met elkaar en een onverwerkt trauma weer komt bovendrijven. Het is dus niet eens zo gek dat de film bij momenten een surrealistische, bijna bovennatuurlijke sfeer ademt.
All Of Us Strangers is losjes gebaseerd op de Japanse cultroman Strangers van Taichi Yamada, die tevens aan de basis lag van The Disincarnates (Ijin-tachi to no natsu) uit 1988. Haigh geeft zijn kwetsbare prent een soms dromerig karakter, maar schuwt de realiteit niet. Het is tegelijk een film over rouwverwerking, seksuele aantrekkingskracht, de kloof tussen twee generaties en een veranderend tijdsbeeld. Hij wordt mede gedragen door het imposante acteerwerk van Andrew Scott en Paul Mescal. Scott is vooral bekend van het populaire Fleabag, terwijl Mescal al het beste van zichzelf gaf in de fraaie miniserie Normal People en voorts schitterde in het veelgeprezen kleinood Aftersun.
De zelfreflecterende personages krijgen alle ademruimte. Dit maakt van het emotioneel geladen All Of Us Strangers een openhartige karakterstudie, die nooit de overdreven sentimentele toer opgaat. Alles is veelzeggend met weinig woorden, ontroerend in zijn eenvoud en bezit een schoonheid die zich eveneens vertaalt in de mooie visuele accenten. DOP Jamie Ramsay ging al twee keer in zee met Oliver Hermanus (Skoonheid, Moffie) en stond garant voor de oogstrelende fotografie van het verder middelmatige Mothering Sunday. In All Of Us Strangers schildert hij met licht en duisternis, wat nog aangevuld wordt met enkele verrassende kleurexperimenten en een zorgvuldig uitgekiende montage.
All Of Us Strangers sleepte al ettelijke prijzen in de wacht en wordt quasi unaniem op handen gedragen. De meeste kijkers worden door de film zelfs tot tranen toe bewogen. De apotheose op de tonen van Frankie Goes To Hollywoods “The Power Of Love” zal u in ieder geval niet onberoerd laten.
