Om afscheid te nemen van 2023 presenteert elke dag één enolamedewerker zijn of haar song van het jaar.
2023 was bepaald geen jaar waarin de wereld zich van zijn mooiste kant liet zien. Een mens zou dan geneigd kunnen zijn om de aardse ellende weg te spoelen met platen die al even zwartgallig klinken, maar wij kennen toevallig een veel efficiënter medicijn. Het komt uit Wales, en het heet The Bug Club.
De dit jaar verschenen dubbelaar Rare Birds: Hour Of Song – alweer hun derde plaat op drie jaar tijd – wisselt vreemde spoken wordstukjes in vogelthema af met verrukkelijk rammelende liedjes, en “Samuel Was Beautiful Tonight” is daartussen het allerleukste exemplaar. In een luttele twee minuten en één seconde weet het drietal een moeilijk weg te krijgen grijns op je gezicht te toveren met dit vrolijk dravende lo-fi garageminiatuurtje in pure Jonathan Richman-traditie.
Aan de tekst valt kop noch staart te krijgen (wie is die Samuel, en waarom moet Jezus huilen om zijn schoonheid? En wat is dat toch met die schoenen die niet passen?), al hoeft dat misschien ook niet: “We don’t like to spend too much time thinking up some big meaning”, liet zanger-gitarist Sam Willmett optekenen in een interview. Het geniale van dit nummer zit hem dan ook vooral in de rotaanstekelijke, altijd net-niet-valse samenzang van Willmett en bassiste Tilly Harris, en de onweerstaanbare gitaar die als een opgevoerd brommertje door de song vlamt.
Originaliteitsprijzen zal The Bug Club vermoedelijk nooit winnen, maar met de liefde en het haast kinderlijk enthousiasme dat van songs als deze “Samuel Was Beautiful Tonight” afspat, zijn ze een helder fonkelend lichtpuntje in deze donkere tijden. En is dat niet exact wat we allemaal nodig hebben?
