De boog kan niet altijd gespannen staan, zelfs niet voor Chillow, in wiens West-Vlaamse DNA noeste arbeid standaard geprogrammeerd is. In zijn nieuwe single “Luszak” (kleurig Vlaams voor ‘luierik’) geeft hij een masterclass in de nobele kunst van het nietsdoen.
Chillow heeft niet stilgezeten sinds de release van zijn prima solo-album Pauze vorig jaar. Zo produceerde hij het album Klaar van de Leuvense soulzangeres Emee én bracht hij deze maand samen met DJ Grazzhoppa nog een volbloed hiphop-plaat uit met featurings van een horde New Yorkse rappers. Vandaag heeft hij echter zin om niets te doen. Halfslachtig te werk gaan kent deze man niet, dus gaat hij extreem niets doen.
Pauze was nog beladen met een zekere sérieux, dus het is fijn om ook een andere kant van Chilo Derieuw te leren kennen: Kben Prins leegoart / Keuning tamzak / De meest elite luszak / Stikt een sonde in mie / Of en stikske salami / Droai mie omme gie / Vo min deurligwonde ip mie Doorligwonden, dat is van een niveau dat zelfs de tamste pandabeer niet haalt. We spreken hier over nextlevel niksen, waarvoor de gemiddelde Dude zijn zonnebril in bewondering langs de neus naar beneden zou schuiven om de meester aan het werk te zien.
Ook muzikaal betreden we nieuwe paden. Gedijde Pauze nog in de nacht, dan treden we met “Luszak” het volle daglicht tegemoet, zij het dan vanuit de zetel en mét de gordijnen dicht. Openen doen we op een lichtvoetige samba/bossashuffle waarover de bas- en funky slaggitaar speels met de kont mogen schudden. Op dit nieuwe geluid, dat flexer is dan netjes chill Netflix kijken, rapt Chillow met een ille flow, maar blijft hij, elke duizend gram netto per kilo, onmiskenbaar zichzelf. Het is allemaal speels genoeg om op geen enkel moment te schaden en wanneer hij over zijn katten zingt, miauwen zij subtiel mee met het funky gitaartje. Grappig vinden wij dat.
Zong David Byrne nog onbezorgd dat hij wicked and lazy was en deed Bruno Mars werkelijk niets op zijn “Lazy song”, dan verdient “Luszak” het om zich comfortabel – ribbelmotief van de zetel in de kont gedrukt – in de traditie van deze luiezakkenmuziek te nestelen. Aan de vooravond van onze vakantie onderschrijven wij van harte dit credo: “ne lege fak, ik doe gene zak”.
