Charles Cambré en Marc Legendre, twee anciens in de vaderlandse stripwereld, zetten zichzelf centraal én te kijk in hun nieuwe samenwerking: Heden verse vis, waarvan het eerste deel, En route, verslag uitbrengt van een door zelfspot gedreven roadtrip.
Arbeidsvreugde, het is niet iedereen gegeven. Waar menig lagere schoolkind er, althans in de vorige eeuw, van droomt om als striptekenaar zijn of haar dagen te vullen, blijkt de realiteit in de volwassen wereld niet van die aard dat het woord droomjob van stal gehaald kan worden. Althans, dat is wat Marc Legendre en Charles Cambré, twee oudgedienden uit de stripwereld, ons willen laten geloven met hun nieuwe mini-serie Heden verse vis.
In het eerste deel, En route, wordt het tweetal uitgenodigd voor een signeersessie die, zoals dat blijkbaar wel vaker het geval is, kan rekenen op een gebrek aan interesse van zowel het publiek als de winkeleigenaar waar de sessie plaats vindt. Wie zo’n ontmoedigend moment meemaakt tijdens zijn of haar werkzaamheden, krijgt niet zelden het idee om het over een andere boeg te gooien, al dan niet aangevuurd door de Duvels waarmee de tegenslag weggespoeld wordt.
Een viswinkel. Als stripauteurs die ongetwijfeld alle Asterix-albums gelezen hebben, zouden ze beter moeten weten, maar dat is het idee waarmee het Legendre en Cambré denken het leven in een aangenamere plooi te kunnen leggen. Een nachtelijke ontmoeting met een arrogante uitgever zorgt echter voor een nieuwe wending en het duo trekt er op uit: En route!
Daarmee begint de verhalencyclus pas echt. Twee heren van middelbare leeftijd die in een R4 doorheen de eenentwintigste eeuw banjeren. Want meer nog dan met de onaangename kanten van hun job, lijken Legendre en Cambré moeite te hebben om de snel veranderende wereld bij te benen. Zelfs al zijn ze doorgaans van goeie wil, geregeld is het niet makkelijk zich staande te houden tussen door heilig vuur voortgestuwde jonge activisten. Dat neemt niet weg dat, ondanks al het geblunder, het rechtvaardigheidsgevoel dat ook in het werk van Willy Vandersteen aanwezig was, bij zijn opvolgers net zo goed present is.
De stijl mag dan rudimentair zijn, met een combinatie van sérieux en kolder dendert het album lekker voort, de lezer een fraai moment van ontspanning biedend in de zomerzon. En route is, kort samengevat, een prima album, met de nodige knipogen naar andere strips, een boek dat toont dat zelfs na decennia in het vak nog steeds boeiend werk geleverd kan worden.
