Met Pacific Palace verscheen er nog eens een echt opmerkelijk Robbedoes-album. Christian Durieux vermengt zijn eigenzinnige aanpak met het klassieke stripuniversum. Dit levert een spannende en zinderende huis clos op in een glorieus hotel.
De laatste jaren lijkt de stortvloed aan Robbedoes-strips die los van de hoofdreeks verschijnen, complete overuren te draaien. Een drieluik van Charel Cambré en Marc Legendre of een album van Hanco Kolk dat eerst wel, maar dan toch niet verscheen in de reeks Robbedoes door … Ons verstand houdt wel van wat structuur, waardoor we de aparte reeks Robbedoes door nog altijd een warm hart toedragen. Pacific Palace is het zeventiende deel van de reeks, en is van de hand van klasbak Christian Durieux.
Voor de Nederlandstalige lezer is Durieux wellicht geen overdreven luid klinkende naam. Nochtans werden verschillende van zijn oudere projecten (deels) vertaald: Bliksem (met Luc Dellisse), Oscar (met Denis Lapière) en Mobilis (met Andreas) zijn maar enkele van zijn reeksen waarmee hij sinds de jaren negentig van de vorige eeuw zeker in het Frans een trouwe schare lezers opgebouwd heeft.
De eerste delen van de jeugdreeks Oscar (met Denis Lapière) werden vanaf 2001 vertaald, en in diezelfde periode werd ook Mobilis vertaald, dat Durieux tekende op scenario van Andreas. Het drieluik Eerlijke Lui, dat hij tussen 2011 en 2016 met Jean-Pierre Gibrat maakte, introduceerde Durieux dan weer bij het publiek van de Vrije Vlucht-collectie. Met Pacific Palace kunnen we in het Nederlands voor het eerst een scenario van eigen hand lezen.
Doorheen de jaren heeft Durieux zijn tekenstijl verfijnd tot een subtiele en elegante mix van de typische klassieke Dupuis-stijl met meer realistische decors en dromerige kleuren. Die stijl past perfect bij zijn Robbedoes, die zich afspeelt in een classicistisch hotel, waar een gevreesde dictator komt logeren en het hele hotel door zijn entourage afgehuurd wordt. Robbedoes en Kwabbernoot werken allebei in het hotel en worstelen hoe ze met de aanwezigheid van de despoot moeten omgaan. Kunnen ze een dergelijke misdadiger bedienen of steunen ze daarmee diens beleid? En is dictator Iliex Korda echt te gast in het hotel of zoekt hij er een toevluchtsoord? Durieux situeert alle actie binnen het hotel en kan daardoor volop uitpakken met prachtige, sfeervolle decors. Die verstilde sfeer is heel ongewoon voor Robbedoes, maar toch pakt het in Pacific Palace goed uit. De links met het klassieke Robbedoes-universum zijn erg dun in Pacific Palace, maar ondanks (of net dankzij) dat feit is dit album meer dan het lezen waard.
Opnieuw toont de reeks Robbedoes-one-shots hoe divers de invullingen van deze figuren kunnen zijn. Het toont nog maar eens dat ook het solowerk van Christian Durieux meer dan het vertalen waard is. Onze nieuwsgierigheid naar nieuwe albums (zoals het album van de Duitser Trix) is alleszins weer aangewakkerd, en de hoofdreeks wordt er nog net iets meer door in de schaduw gesteld. Op dat vlak is het nu al enkele jaren erg stil.