Royal Blood :: ”Hele dagen in pyama rondhangen ? Heerlijk!”

Het is niet omdat je ongeveer dezelfde fanbase hebt als de eeuwig in cirkeltjes draaiende Foo Fighters, dat je niet mag vernieuwen. Voor zijn derde album ging Royal Blood de uitdaging aan, en knoopte het duo aan met zijn dansinvloeden uit het verleden. Het resultaat heet Typhoons, klinkt zo vet als een berenpoot in de friteuse, en wordt van tekst en uitleg voorzien door drummer Ben Thatcher.

‘Een stevige koerswijziging!’ ‘Invloeden uit dansmuziek!’ Platenfirma Warner spaart de grote woorden niet om de derde plaat van Royal Blood aan de man te brengen. Maar Typhoons laat wel degelijk een behoorlijk andere band horen dan het duo dat we jaarlijks op elk festival zagen voor de grote C de boel lamlegde. Drummer Ben Thatcher zag hoe frontman Mike Kerr de drank vaarwel zegde, en samen herontdekten ze hun liefde voor dansmuziek. De uitkomst daarvan laat horen hoe de mastodontische rock van het duo klinkt als ze door de filter van Daft Punk wordt gejaagd.

Ben Thatcher: “Met Typhoons zijn we echt een nieuwe richting ingeslagen, maar daaronder blijft de essentie toch aanwezig: ik en Mike die samen muziek maken, songs schrijven. Deze keer wilden we de boel toch wel wat opschudden, een paar risico’s nemen en wat van onze invloeden laten horen. We waren al even aan het schrijven en aan het zoeken toen we op “Boilermaker” uitkwamen. Dat was het eerste nummer dat we na ons vorige album schreven. We hebben dat met Josh Homme opgenomen, maar daar bleef het bij. Hij arrangeerde het immers helemaal anders dan wij in gedachten hadden. Het was pas toen we de eerste schetsen van “Trouble’s Coming” hadden, dat iets ergens een vonkje in ons deed ontbrandden. Toen wisten we welke richting we uitwilden met de productie. We gingen strijkers gebruiken op een manier die aan de Franse dansmuziek van eind jaren negentig deed denken, en aan discoplaten uit de seventies. We ontdekten dat als ik dan een strakke 4 to the floor-beat aanhield je met Mike’s riffs daar overheen een geweldige synergie kreeg. Zo konden we de drums heel macho, heel groots maken, zonder in klassieke rock-‘n-rollflair te vallen. Je kreeg eerder een machinaal ritme, maar dan door mij gemept. Zo zijn we vervolgens nog nummers gaan maken, met nog meer strijkers, achtergrondzang,…  Zoals het in een studio gaat: alles kon, we hoefden het niet live te kunnen spelen, waar we daar op onze eerste twee platen nog heel hard rekening mee hielden. Deze keer hebben we al die regels gebroken. We let our hair down.

enola: Het wordt dus sukkelen om deze ook live te brengen?

Thatcher: Totaal niet. We hebben al getourd met twee achtergrondzangers die ook wat kleine instrumentale bijdragen deden, dus we gaan verder op die weg, en nemen nu ook een bevriend toetsengenie mee. We willen de mensen immers het hele liveplaatje kunnen bieden, en ons niet moeten verbergen achter partijen die uit de computer komen. Meer mensen op het podium geeft sowieso een plezante energie.”

enola: Hoor ik in de outro van “Limbo” geen echo’s van Daft Punk?

Thatcher: “Ja! Daar wilden we iets doen dat we als Royal Blood nog nooit hadden gedaan. Het moest voelen als een DJ die de schuifjes even een beetje dichtschuift, om ze meteen weer open te gooien; dat is zo krachtig, dat geeft pure euforie als de beat er dan opnieuw inknalt. Door dat met ‘Limbo’ te doen gaven we dat nummer – eigenlijk bijna een popsong – een heel andere spanning mee. Plots is het heel erg heavy.”

enola: Hoe reageren de fans op de ommezwaai? Als ik zo wat om me heen kijk dan bestaat jullie publiek toch voornamelijk uit “echte rock”-fans, die bij gitaren en niets dan gitaren zweren.

Thatcher: “Dat is helemaal zo, dus het verraste me wel hoe goed “Trouble’s Coming” werd onthaald, toen we dat als eerste single dropten. Uiteindelijk was dat misschien wel het meest poppy ding dat we ooit hebben gedaan, maar de fans vonden het geweldig. Ach, ik denk dat de tijd dat je enkel nog “Rockfan” was, lang achter ons liggen. Je kunt nu simultaan ook pop- en R&B-liefhebber zijn. Ik vermoed dat ze dus mee op de trip zitten, en het ons ook gunnen dat we wat nieuwe horizonten verkennen. Misschien waarderen ze het zelfs dat we risico’s nemen. Uiteindelijk doen we het toch op een manier waarop de oude Royal Blood-kenmerken er ook nog altijd zijn naast die dans- en disco-invloeden. Ik vind die uitbundige muziek trouwens heel goed werken in contrast met de donkere teksten.”

enola: Voor Mike is het dan ook een heftige periode geweest, waarin hij ook besloten heeft de alcohol af te zweren. Hoe heb jij die omslag beleefd?

Thatcher: “Tja, dat was iets dat gradueel ging, hoe we die levensstijl hebben ontwikkeld waarin het plots normaal was om voortdurend te drinken en te feesten. Je realiseert je dan niet hoe erg je jezelf zo kunt beschadigen. Mike heeft op een bepaald moment ingezien dat het er niet goed uitzag voor hem als hij zo zou doorgaan, en is tot een moedig besluit gekomen. Dat moet niet eenvoudig zijn geweest, maar het heeft hem deugd gedaan. Nadien werd hij veel creatiever, verloor hij wat overgewicht, begon hij te sporten,… Eigenlijk realiseer je je pas op zo’n moment hoe slecht je jezelf behandeld hebt. Ik ben blij voor hem.”

“Zelf zit ik anders in elkaar. Ik heb niet het soort demonen dat er voor zorgt dat ik altijd naar de drank grijp. Ik weet wanneer ik moet stoppen. Ik laat me niet meeslepen. En ik drink ook nog altijd in zijn buurt hoor. De release van Typhoons hebben we samen gevierd, ik met een biertje, hij niet. Dat was perfect ok. Maar als hij opnieuw wil drinken is dat ook zijn keuze. Ik ben niet de persoon die hem de les moet spellen.”

enola: Heb je je zorgen gemaakt over hem?

Thatcher: “Eigenlijk niet tot nadat hij gestopt. Want zolang we bezig waren, was het ook wel leuk. Maar er moeten tijden geweest zijn dat ik er niet bij was, waar het toch tricky werd, en hij in de problemen had kunnen komen.”

enola: Je hebt ondertussen al achttien maanden niet meer opgetreden. Heb je ’t overleefd?

Thatcher: “Ja, maar het was moeilijk, want we doen dat verdomd graag. Maar goed, af en toe eens een stapje terug zetten moet ook kunnen, en we zaten toch op een punt dat we eerder moesten schrijven en opnemen. En om eerlijk te zijn zit ook wel eens graag thuis, in alle comfort. Dat heb je niet op tour, en na vijf jaar onafgebroken rondtrekken mocht dat ook wel eens. Een hele dag in pyjama rondhangen: heerlijk.”

enola: Krijgen we je nog wel je huis uit?

Thatcher: “Ja hoor. Ik mis het spelen veel te hard. Maar evenwicht moet er zijn.”

 

Warner

https://www.royalbloodband.com/

https://www.facebook.com/RoyalBloodUK

Warner

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

verwant

Royal Blood

22 maart 2022Lotto Arena, Antwerpen

21 namen voor Rock Werchter 2021

Een uitzonderlijk Rock Werchter-weekend is voorbij. Waren er niet...

Royal blood

17 augustus 2019Pukkelpop, Hasselt

Ook Royal Blood en Billie Eilish naar Pukkelpop

Na Tame Impala en Twenty One Pilots voegt de...

Royal Blood

11 november 2017Lotto Arena, Antwerpen

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in