Hooverphonic :: ”De magie is terug”

En toen was Geike plots terug. Met het Eurovisie Songfestival een jaar uitgesteld, gooide Hooverphonic het dan maar helemaal over een andere boeg. Vandaag staat de groep er niet alleen met een nieuwe zangeres en een nieuw lied om het internationale publiek te veroveren, maar ook met Hidden Stories, een album dat voelt als thuiskomen na jaren in de wildernis.

enola: Jullie hadden vorig jaar al een plaat klaar om uit te brengen rond Eurosong. Waarom hebben jullie die niet gewoon opnieuw opgenomen met Geike in plaats van volledig opnieuw te beginnen?

Alex Callier: “Elke plaat heeft een startpunt, en dat was in dit geval niet langer “Release Me”. Dat vorige songfestivalnummer was door COVID een afgesloten hoofdstuk. Daar hadden we niet zelf voor gekozen, maar door “The Wrong Place” moest de plaat errond ook meteen helemaal anders zijn. Rond “Release Me” hadden we een album geschreven dat de sfeer van de HBO-serie Carnivale uitademende, dit is een andere film. Vier nummers, waaronder “Belgium In The Rain”, konden de cross-over aan, andere niet. Wat niet wil zeggen dat die nooit meer zullen uitkomen.”

“Als Hidden Stories ook een film of serie is, dan een meer eclectische. Wij houden enorm van contrast, ook op dit album. Aan de ene kant heb je van die filmische nummers zoals “Full Moon Duel” of “One Big Lie”, maar daartussen vind je ook echte radiosingles als “Lift Me Up” en “Thinking About You”. Je mag zelf beslissen bij wat voor film zo’n plaat de ideale soundtrack is.”

enola: Wat in elk geval duidelijk is, is dat hier het klassieke Hooverphonic terug is. Van bij opener “A Simple Glitch Of The Heart” vleit Geikes stem zich in de muziek alsof ze al die tijd op dat bedje heeft gewacht.

Callier: “Dat is ook zo. Er is een soort magie tussen haar stem en mijn manier van schrijven en arrangeren die werkt. Meer dan iemand reageerde op de plaat met een ‘eindelijk, vintage Hooverphonic’ Dat vind ik fijn om te horen.”

Arnaert: “Absoluut”

Callier: “We zijn blij dat we hier terug staan, maar we zijn er net zo goed van overtuigd dat de voorgaande jaren óók nodig waren.”

Arnaert: “Sowieso.”

Callier: “In 2008 was de chemie tussen ons immers wél zoek, of op zijn minst te donker geworden.”

Arnaert: “Weg, of zo. Of te donker, of eender wat. Het zat niet goed, dus …”

Callier: “Dus we hadden nood aan nieuwe zuurstof.”

Arnaert: “Inderdaad.”

Callier: “En dat heeft dan wel lang geduurd, maar kijk: we zijn terug. En we zijn blij terug te zijn.”

Arnaert: “Ik ben destijds ook niet vertrokken met het idee om terug te komen. Het is net het mooie aan heel het verhaal, dat we elkaar toch opnieuw tegenkwamen en het opnieuw klopte om samen te werken.”

enola: Hoe ging dat? Glij je na dertien jaar meteen in de zelfde patronen in de studio, of is er eerst onwennigheid?

Arnaert: “Ik was wel wat onwennig, die eerste sessie toen we “Mad About You” opnieuw opnamen. Dat nummer heeft een verleden, dat was altijd zo’n beetje het ‘bewijsnummer’ voor mijn zingen. Dus ik ging wel met knikkende knieën.”

Callier: “Maar het ging heel goed. Er was een vertrouwdheid.”

Arnaert: “Zeg maar opwinding. En dat heb ik nu opnieuw met elke stap die we zetten. Dat is fijn om te voelen, want net dat was weg in 2008.”

Callier: “Als je op je zeventiende ergens wordt in gekatapulteerd, is het ook begrijpelijk dat je zoveel jaar later op je achtentwintigste gaat afvragen of het dit nu is. Dan is het belangrijk  om even je vleugels uit te slaan. Dus wij begrepen dat ze dat nodig had, zelfs al waren we er triest over. Het heeft ons ook de kans gegeven andere horizonten te verkennen. Maar toen dit album af was, beseften we wel: dit is eigenlijk wel iets bijzonders. En dat vinden anderen ook. Onlangs zei de man die de plaat heeft gemastered dat hij er nog eens naar geluisterd had. “Zomaar?” “Ja. Echt een goeie plaat!” Daaraan voel je dat er iets aan Hidden Stories is dat mensen raakt. En daar doe je het toch voor.”

Geerts: “Eigenlijk voelt het voor mij zo fris als een debuutplaat.”

Callier: “Een frisse start, ja.”

Geike, Alex deed in de Hooverphonicaflevering van Belpop de legendarische uitspraak “Het is niet omdat iemand timide en heel fragiel is, dat die een zachte aanpak nodig heeft”. Heeft hij zich deze keer ingehouden, of kan jij er beter mee overweg?

Arnaert: “Ik denk dat we allebei wat van onze extreme kantjes kwijt zijn ondertussen. Alex blijft natuurlijk Alex: recht voor de raap als het nodig is. En fragiel … ik ben, denk ik, wel gevoelig, maar ondertussen ben ik ook een vrouw van eenenveertig. Dat is een ander verhaal. En ik wíl ook wel duidelijkheid, weten waar naartoe.”

Callier: “Je wordt ook heel snel vastgepind op dingen, op momenten. Alle magische of makkelijke momenten worden vergeten, en dan word je herleid tot clichés. Op een bepaald moment is mij de rol toebemeten van ambetante, arrogante, moeilijke mens en dan raak je daar niet meer van af. Dan krijg je in de studio de ene stagiair na de ander die na twee weken zeggen “Eigenlijk val je best mee” en val ik uit de lucht. Wat hadden ze verwacht? Stokslagen? Ja, ik denk wel dat ik moeilijk ben, maar ik heb het niet slecht voor.”

Arnaert: “Je bent gewoon gepassioneerd, en duidelijk. Op een zwak moment kan dat wel eens hard binnenkomen.”

Callier: “Ik ben tegenwoordig wel een pak milder. Naarmate je ouder wordt, kies je zorgvuldiger waar je je nog in opwindt. Ik maak me niet meer druk om futiliteiten. Choose your battles. Ik zal nog altijd strijden waar het moet, maar niet voor onbelangrijke details.”

enola: In de biografie bij Hidden Stories wijd je paragrafen lang uit over de studioklank van de sixties en hoe je dankzij de techniek zonder hedendaagse studio’s kunt. Is dat waar het voor jou boeiend blijft: de klank van een plaat?

Callier: “Voor mij is het simpel: tools zijn er om te gebruiken. Toen ze mij vroegen of ik in een oude studio wilde werken, was het dus duidelijk: neen. We staan op het punt dat we bijna het beste van beide werelden hebben bereikt en de moderne technologie de klank van weleer bijna kan oproepen. En verder gaat het mij vooral om mensen te raken. Als de klank daarbij kan helpen, dan ga ik daar met plezier mee bezig zijn, maar ik geloof nog altijd dat het vooral zit in hoe je iets brengt. “Mad About You” is opgenomen met een erg goedkope microfoon, en toch klinkt dat fantastisch. Ik gebruik liever een slecht opgenomen, maar geweldige take, dan een goed opgenomen slechte take. Klinkt vinyl beter? Goh, ja, dat klinkt goed, maar high definition audio ook, hoor. Dus het maakt me niet uit. Ik ben ook heel blij met streaming services, want dan moet ik op tour geen mappen cd’s meer meesleuren. Neen, ik geloof in technologie; wat er is, zal ik gebruiken.”

enola: En als songs door een lockdown dus via Zoom moeten worden geschreven, dan moet dat maar?

Callier: “Ja. Zo is “Full Moon Duel” tot stand gekomen, in samenwerking met Luca Chiaravalli. Toegegeven: het is niet zo plezant als samen in de studio zitten, maar het heeft wel een goed nummer opgeleverd. Ik ga liever naar Mama Sylvana bij Luca thuis. (lachje) Er is niets zo cool als even uit je vertrouwde omgeving weg te zijn en bij andere mensen aan tafel te zitten, waar zijn mama kookt. Nu was het meer van “Tot zo, ik ga even eten”. En hij ook. Terwijl we anders samen even pizza gaan eten. Met aangepaste bieren, want in Italië drink je bier bij een pizza.”

enola: Hidden Stories is maar tien nummers lang en zo hoort het ook, stel je: een album moet niet te lang zijn. Daar ben ik het volledig mee eens, maar: zijn er Hooverphonicplaten waar je achteraf gezien zelf tegen dat adagium hebt gezondigd?

Callier: “Daar stel je me een vraag. (lacht) De bonustracks, dáar kreeg ik het destijds altijd van. Op de Japanse uitgave van Blue Power Wonder Milk moest het titelnummer er bijvoorbeeld plots bij. Dat stond niet op het echte album, maar nu vind je dat op Spotify als deel ervan. Dat vind ik niet leuk. En ik hou ook niet van die verjaardagsheruitgaven met plots vijf livetracks toegevoegd of zo. Blijf daar af, dat album was klaar. Maar Hooverphonicalbums die te lang zijn? Neen, daar heb ik me nooit aan bezondigd. Maar nu klopt het om Hidden Stories heel beknopt te houden. Zo gaat het met boeken toch ook? Soms heb je duizend pagina’s nodig, soms volstaan er tweehonderd om het verhaal te vertellen.”

enola: Eurosong dan maar: “Release Me” moést vervangen worden?

Callier: “Dat moest. Het is net een van de charmes van het festival, dat je er een nieuw nummer loslaat. Daar gaat het in dat Eurosongwereldje net om. Daarom heeft de EBU (European Broadcasting Union) ook heel snel gedecreteerd dat alle deelnemers door het uitstel van het Eurovisiesongfestival met een nieuw nummer moesten komen.”

enola: Het moet toch ook vloeken zijn. Ik ga er van uit dat je de eerste keer mikte op hét Eurosongnummer voor Hooverphonic, en dan mag je dat nog eens proberen waar te maken.

Callier: “Inderdaad, maar onze sterkte is net dat wij van iets negatiefs iets positiefs kunnen maken. Geike ging weg? Ok, dan zochten we wel een ander talent, en met Noémie hebben we ook hits gehad. We blijven gaan. Dus ok, geen “Release Me”? We schrijven nog wel een goed nummer. Ik noem dat het go with the flow-principe van Hooverphonic.”

enola: Hoe schatten jullie zelf je kansen in?

Callier: “Geen flauw benul. Nu word er gezegd dat we bij de bookies weer wat gestegen zijn, maar ook dat we een dark horse zijn. Dat vinden we niet erg. Vorig jaar deden we het slecht in die gokwedstrijden, maar werden we wel tweede bij de publieksstem op het alternatieve onlinefestival. Je kunt het niet voorspellen en het maakt ook niet uit. Het zal leuk zijn om te doen. Ik zeg het in volle eerlijkheid: voor één keer vind ik deelnemen wél belangrijker dan winnen. We hebben niets te bewijzen, we hebben onze fanbase, we kunnen overal gaan spelen. We doen alleen maar mee omdat we het een tof festival vinden. Zie het zo: we gaan onze nieuwe single voorstellen aan een heel groot publiek.”

enola: Een beetje als Madonna drie jaar geleden.

Callier: “Ja, maar hopelijk toch iets beter gezongen.” (schatert)

Universal
Beeld:
Zeb Daemen
Geike

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

verwant

Hooverphonic

22 februari 2022De Roma, Borgerhout

Hooverphonic

5 augustus 2021Dranouter Zomersessies XL

Hooverphonic

2 augustus 2021Lokerse Feesten

Hooverphonic is een band die graag buiten de lijntjes kleurt. Ze hebben al 25 jaar een eigen, instant herkenbaar geluid. Alex Callier (producer/songwriter) en Raymond Geerts (gitarist) vormen sinds dag één de ruggengraat van de band. Ze hebben in de loop der jaren samengewerkt met een uitzonderlijk getalenteerde, uiteenlopende cast van zangers en zangeressen, maar ze zijn ongelooflijk blij dat ze In het najaar van 2020 opnieuw herenigd werden met Geike Arnaert, voor velen nog steeds de meest iconische stem van Hooverphonic. BRON: Lokerse feesten

Dan toch Lokerse Feesten deze zomer!

Heuglijk nieuws vanuit Lokeren!  Daar zullen immers deze zomer...

Geike en Novastar

9 maart 2020Cultuurcentrum, Hasselt

Twee absolute klasbakken van Belgische musici op één affiche;...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in