Gilles Aris en Aurélien Decoudray slaan opnieuw de handen in elkaar. Het duo maakte de voorbije jaren samen De ballade van Dusty, een tweeluik dat zich afspeelt tijdens de Grote Depressie in de VS. Met Lucienne wordt het Franse platteland opgezocht.
Van De ballade van Dusty is vooral bijgebleven dat het album sterk was in goede bedoelingen, maar dat er aan de geloofwaardigheid het een en ander haperde. Tekenaar Aris bleek een bedreven sfeerschepper met een hoog cinematografische gehalte, meer dan dat Ducoudray met een sterk verhaal op de proppen kwam, leek het wel. In het geval van Lucienne is dat niet anders.
De miljonairs van La Rondière, zo luidt de ondertitel van dit nieuwe werk. Het neemt de lezer mee naar een klein Frans dorpje, waar Lucienne en haar echtgenoot George hun oude dag door brengen. Hij sleutelt aan zijn aftandse tractor, zij voert een stevige correspondentie met haar vele Plan Internationaal-kindjes. Op een dag zit er een brief in de bus waaruit moet blijken dat Lucienne een klein fortuin gewonnen heeft. George wijst haar op de kleine lettertjes, maar Lucienne hoeft dat allemaal niet te weten, ze gelooft in de grotere lettertjes en niemand zal haar die droom ontnemen. Het gedrag van het duo valt, althans voor de amateurpsycholoog, te verklaren door een gebeurtenis uit het verleden waar Lucienne en George nu nog mee worstelen.
Een en ander wordt geleidelijk aan uit de doeken gedaan, maar als lezer weet je je er niet echt goed raad mee. Wat begon als een gezapige schets van het romantische Franse platteland, met postbodes die rondsjezen in aftandse R4’s, oudjes die heerlijk roddelen en hun aankopen doen bij een echte groentenboer, evolueert tot een stripvariant op de aloude weekendfilm, met een hoop emoties, maar weinig om het lijf.
Dat is spijtig: Ducoudray heeft immers uit zijn eigen leven en herinneringen geput om dit verhaal tot stand te laten komen. Lucienne en George zijn de grootouders van de auteur, die er wel voor gekozen heeft de echte personen fictieve gebeurtenissen te laten beleven. Dat resulteert in een charmante sfeerschets van het leven zoals het mogelijk was, maar tegelijk laat Lucienne de lezer enigszins onvoldaan achter.