Twintig jaar lang heeft Will Ferell vol ontzag met zijn Zweedse echtgenote meegekeken naar het Eurovisiesongfestival en er een film van willen maken. Vorige week werd die droom werkelijkheid op Netflix, in een regie van David Dobkin. En wij hebben gelachen.
In Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga (zie je de ironie al in dat pleonasme van een titel?) is het de kinderdroom van Lars Erikssong (Will Ferell) en Sigrit Eriksdottir (Rachel McAdams) – die volhouden waarschijnlijk geen familie te zijn – om ooit het Eurovisiesongfestival te winnen voor Ijsland. Waarom? ABBA. Zoals het elke onderbroekenlolkomedie betaamt, is Lars een kneusje wiens droom het midden houdt tussen een oprecht levensdoel en een eeuwige wraakzucht tegenover zijn minachtende vader( Pierce Brosnan) en thuisdorp. Wanneer een Demi Lovato-act die volgens de IJslandse commissie zeker een kans op winst maakt door een absurde ramp, aan stukjes wordt geblazen, kunnen de IJslanders niet anders dan hun kneusjes naar het festival te sturen. Daar ontmoeten ze Russische favoriet Aleksander Lemtov (Beauty and the Beast ‘hunk’ Dan Stevens) een figuur die een geslaagde parodie is op de gemiddelde inzending van dat land: een oppervlakkige maar geslaagde kritiek op de hypocrisie van het songfestival bij landen met een Spartaanse thuispolitiek.
Als er één ding is waar Eurovision geweldig in uitblinkt, dan is het in de nummers en de algehele ‘feel’ van het songfestival. Zowel voor ironische adepten als voor ‘die hard fans’ zijn de fictieve inzendingen van zowel Fire Saga als hun tegenstanders enorm geslaagde incarnaties van wat deze jaarlijkse wedstrijd vaak doet herleiden tot koortsdroom. De opbouw, de modulaties, de dramatische openers en onnodig hoge uithalen…: allemaal zijn ze aanwezig in nummers die tegelijk zowel een beetje ‘campy’ als super ‘catchy’ zijn. Al geef je het niet graag toe, net als dat ene Eurosongnummer elk jaar is ook Fire Saga’s ‘Double Trouble’ goed op weg om een zomerhit of – oorwurm te worden. Ook de acts, die worden ondersteund door het effectieve festivalpodium uit 2018, lijken recht uit een editie te zijn geplukt in iets wat een geslaagd midden vindt tussen rechtstreekse knipogen (Een duikpak! Een hamsterwiel! Slecht vertaalde Engelse lyrics!) en dingen die vaag ‘Eurosongesque’ aandoen. Deze Story of Fire Saga is dan ook – hoewel door Amerikanen gemaakt – een fascinerende en waardige hommage aan de jaarlijkse wedstrijd.
Of die fascinatie bewonderend dan wel grienend is, ligt aan de kijker. Zoals alles wat Will Ferell maakt is het alleszins ongecompliceerd grappig. Fijnzinnige humor is er niet bij, maar een man in glitterpak zien stuntelen werkt nu eenmaal op de lachspieren. Tel daarbij de wél zeer geslaagde verwijzingen naar een bestaand cultevenement, en je hebt een genietbare film. Al moet het festival je toch wel op al dan niet ironische wijze na aan het hart liggen om die verwijzingen te begrijpen: wie niet weet hoe vaak het gemiddelde Eurosongnummer moduleert, schiet niet in een lachkramp wanneer een nepnummer dat doet. Hoe de film het in Amerika zal doen, is dus nog maar de vraag.
Aan het verhaal is er, zoals het een goede Ferell-komedie betaamt, niet genoeg vet om er ook maar enigszins voorbij te kijken. Voor wie het songfestival kent is dat geen enkel probleem, maar u bent gewaarschuwd: Lars en Sigrit schieten van alle hoeken van Europa naar de volgende in minder dan seconden tijd en lossen hun persoonlijke dramaatjes op door elkaar diep in de ogen te kijken tijdens een modulatie. Al moeten we erkennen dat Dobkin wanneer hij dat nodig acht ook weet te ontroeren en iets weet te vertellen over tevreden zijn met het kleine, en het grote niet altijd na te blijven streven.
Naar Eurovision kijken doe je natuurlijk niet voor het ‘sterke psychodrama van een man op de rand die zijn geluk vindt op het songfestival’. Je kijkt voor de slapstick, de verwijzingen naar iets wat in de echte wereld zo mogelijk nog meer bizar is en het relativeringsvermogen dat we allemaal wel eens mogen terugvinden. Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga is een geslaagde binnenkopper met een lach en een traan. En de winnaar van het songfestival in 2021 ?: Aleksander Lemtov met ‘Lion of Love’. Let op mijn woorden.
