Elektronicaproducer Burial toont dat hij een kind is van de jaren ’80 en gaat op zijn nieuwste nummer met synths in de weer.
Nieuwe muziek van Burial is altijd even wennen. Bij de eerste beluisteringen is het nummer voorbij zonder dat je er iets écht speciaals in hebt gehoord. Het is pas door de muziek vaak en luid tot je te laten spreken dat de producer er toch keer op keer in slaagt om onder je huid te kruipen.
Burial kennen we vooral van de aardedonkere kleuren – denk zwart, hoogstens grijs – die hij gebruikt om zijn tableaus te schilderen. Eventueel schemert er soms het donker oker van zonnestralen die doorheen smogwolken doordringen tot de vochtige steegjes, waarin zijn personages zich ophouden. Toch weten zijn nummers steeds een diepmenselijke warmte uit te wasemen. Hierbij vertoont Burial vergelijkenissen met Mark Rothko, die op het einde van zijn leven de kleuren achter zich liet en schilderijen maakte die grossierden in zwart. Laagje na laagje flinterdunne donkere verf werd op elkaar geschilderd tot je een soort vibrerend duistere spiegel kreeg waarin geabsorbeerd werd wat je als toeschouwer uitstraalt als je ervoor staat. Hetzelfde geldt voor de nummers van Burial.
Anders dan de schilder maakt Burial hier echter de omgekeerde beweging. Op “Old Tape” boort de britse elektronica-expressionist een nieuw kleurenpalet aan. Het zwart wordt opgekleurd met pastelfluotoetsen (als zoiets al bestaat). Deze neon komt uit de Jean-Michel Jarre-achtige muziek van de jaren tachtig waarop de producer nu zijn aandacht toespitst. De synthesizers vormen een ondertoon van witte ruis waaruit flarden van een menselijke conversatie naar boven drijven. En zoals vaak bij Burial gaan die gesprekken over de liefde. Moeilijke liefde. Ondanks de jarenlange anonimiteit waarachter William Bevan zich verschuilde, was het hoofdthema van zijn schijnbaar afstandelijke androïde muziek steeds de kern van het menselijk bestaan: liefde. Dat is nu niet anders en de nieuwe geluidstoetsen geven deze emoties nog extra zuurstof.
Het nummer zal te horen zijn op de nieuwe verzamelaar “Hyperswim” van het Hyperdublabel. Deze verschijnt op 24 november.