Het sax/drums-formaat blijft na meer dan een halve eeuw nog altijd tot de verbeelding spreken. No Place To Fall, de transatlantische samenwerking tussen Rodrigo Amado en Chris Corsano, laat horen dat het in handen van meester-improvisatoren nog altijd garant kan staan voor interactie die vrijheid en samenhang geïnspireerd in balans houdt.
De samenwerking tussen Amado en Corsano gaat terug tot 2012, toen de twee met Joe McPhee en Kent Kessler This Is Our Language opnamen, een album dat in 2015 werd uitgebracht en in 2018 een vervolg kreeg met A History Of Nothing. No Place To Fall dateert intussen ook alweer van 2014 en is een zoveelste indicatie van Amado’s geduld met nieuw materiaal, dat eerst uitvoerig voor het licht gehouden wordt voor hij het op de markt gooit (het voordeel is dan weer dan je goed kan horen hoe z’n timbre sindsdien nog wat voller en rijker werd, zoals op het onlangs verschenen Summer Bummer, met Gonçalo Almeida en Onno Govaert). Hij werkte intussen al met een indrukwekkende reeks drummers, van Paal Nilssen-Love en Gerald Cleaver tot frequente collaborator Gabriel Ferrandini, maar dit is zijn eerste duoplaat met een drummer. Voor Corsano is het dan weer minder nieuw. Hij deed het in het verleden al met Paul Flaherty (een langlopende samenwerking die ooit Amado de oren deed spitsen), Paul Dunmall, Joe McPhee en onlangs nog met Christine Abdelnour. Corsano is, kortom, een ervaren rot in het formaat.
Nochtans is dat niet de enige reden voor de samenwerking. Amado benadrukt dat het Corsano’s vermogen om abstractie en vorm in evenwicht te houden is dat hem aanspreekt, en daarvan krijg je voldoende bewijs gepresenteerd doorheen No Place To Fall. Er zijn heel wat momenten waarop de twee duidelijk dezelfde taal hanteren, converseren met de hechtheid van een stel bloedbroeders die elkaar perfect aanvoelen en fungeren als een eensgezind tweespan dat samen de vlammenwerper hanteert. Er duiken echter net zo goed momenten op waarin de samenhang op een vrijer en, inderdaad, abstracter niveau plaatsvindt, minder geënt op ritmische elementen, en meer op ruimte, densiteit en textuur. Door zijn schier eindeloze dynamiek en technische bagage is Corsano bij uitstek een drummer die zowel kan nuanceren en contrasteren als de boel gewoonweg in de fik steken.
Wie zat te wachten op een furieus potje gerammel wordt ook op z’n wenken bediend in de titeltrack. Die vangt dan wel aan met een lange solo-aanloop van Amado die zowel rauw schuurt als breed tast, maar deelt een pandoering uit zodra Corsano na een kleine drie minuten mee opstapt voor een potje geharrewar waar de gensters vanaf springen. Dit is vuurwerk van de woeste soort, een scharnierbom van onverdunde intensiteit. Elders blijft het energiepeil doorgaans hoog, maar wordt er ook meer ruimte gemaakt voor nuance en afwisseling. Zo start opener “Announcement” met een strakke snaredrumslag om vervolgens uit te groeien tot een demonstratie van souplesse. Bij Amado uit zich dat in een combinatie van robuuste kracht, melodische flarden en veel herhalingen van en variaties op motiefjes, bij zijn metgezel in een onophoudelijke combinatie van vlugge en strakke roffels, gedonder onder het oppervlak en expressief gespetter via vellen en cimbalen.
“Don’t Take It Too Bad” is dan weer een mooi bewijs van hoe het duo vanuit fluistervolume kan toewerken naar een stoofpotje dat langzaamaan aan de kook gebracht wordt. Het is een knap vertoon van beheersing, die in “Into The Valley” wordt aangewend voor een knappe balans van opruiende energie en openheid, en in afsluiter “We’ll Be Here In The Morning” leidt tot gloeiende soul in een meer ingetogen en lyrische, maar niet minder efficiënte interactie. Integendeel: het is hier dat de affiniteit van de twee het duidelijkst tot z’n recht komt. No Place To Fall is een groothartige, genereuze plaat die laat horen dat vrijheid in de handen van kleppers zoveel meer kan zijn dan een potje wild om zich heen schoppende willekeur (er wordt ook gesproken van ‘compositions’) of een document dat z’n relevantie verliest zodra de laatste noot op slag uitgestorven is.
Het album is digitaal, op tape en op cd verkrijgbaar via Bandcamp.
