Maar kijk eens aan, zeg. Drie jaar na de met koperblazers opgeluisterde triomftocht van How Big How Blue Beautiful komt onze favoriete rosse terug met een nieuwe plaat op 29/6: High As Hope. De eerste twee nummers verraden weer een opfrissing van het geluid rond de misthoorn van haar stem.
Twee weken geleden was er al het verrassend ingetogen “Sky Full Of Songs”, waar de tribale drums van de eerste plaat, de zware synths van de tweede plaat en de kopers van de derde plaat vervangen werden door gelaagde vocale arrangementen. Mooi. En nu is er Hunger, waarop de opzwepende euforie met een al even verrassend open geluid de oren wordt ingeblazen. Het klinkt vervaarlijk luchtig, de opbouw zelf beheerst. Mocht het Florence niet zijn, we zouden het woord “gedoseerd” gebruiken. Benieuwd of het tóch van toepassing wordt op de hele plaat, die op basis van de eerste twee songs inderdaad mild en hoopvol klinkt. De zomersoundtrack van 2018.