Het zou ongepast zijn om in deze historische reeks, gewijd aan de Eeuwige Stad, een figuur als Gaius Julius Caesar over te slaan. De schrijvers slagen er echter ook in om een onbekend facet van de beroemde moord te tonen en daarbij kunnen ze rekenen op de detaillistische afbeeldingen van Annabel.
Het is 44 v.Chr. en Caesar, consul en de machtigste man van dat ogenblik, staat op het punt de monarchie in Rome na 400 jaar te herstellen en uiteraard zelf de troon te bestijgen. Maar hij is op dat moment totaal gek van verliefdheid op Cleopatra, de koningin van Egypte. Daarom denkt hij er over na om de Romeinse regering, het Palladium, naar het Egyptische Alexandrië over te brengen.
Het Palladium zelf is het er natuurlijk niet mee eens en beraamt al gauw een complot om de consul te vermoorden. En liefst nog in zijn eigen kabinet van waaruit hij zijn absolute macht tentoonspreidt. Laena, een jonge Vestaalse maagd en dochter van de belangrijkste samenzweerder, zal proberen Caesar, Cleopatra en hun zoon te redden. Het Palladium denkt er echter niet aan om een jonge Vestaalse maagd hun plannen te laten dwarsbomen.
Na de eerste drie delen van Magus en het tweeluik La Javanaise heeft Annabel uiteindelijk toegezegd om het derde deel van Roma te tekenen. Zoals ze zelf aangeeft in een interview op de RTBF, concentreerde ze zich vooral op het liefdesverhaal tussen Caesar en Cleopatra omdat de twee personages en hun passies vertrouwd zijn. Maar dit kan ook een valkuil zijn en bijvoorbeeld al gauw leiden tot een licht romantisch verhaal, zoals de film met Elizabeth Taylor en Richard Burton. Maar door het doordachte scenario begonnen Caesar en Cleopatra op een natuurlijke manier onder haar potlood toch tot leven te komen. Zowel de archetypische Caesar als de mysterieuze Cleopatra krijgen een zekere diepgang. Je vraagt je af wat Caesar motiveerde. Was het politieke strategie of gewoon blinde liefde?
Annabel heeft duidelijk veel werk gemaakt van de gezichten van de personages, vooral in de dialoogscènes tussen Caesar en Cleopatra. Je ziet aan de gezichtsuitdrukkingen of er op dat moment passie of een luwte tussen de twee aan de gang is. Hoewel het ondenkbaar lijkt om het tot de verbeelding sprekende stoïcijnse karakter van Caesar te negeren, slaagde Gilles Chaillet er, samen met zijn scenarioploeg, toch in om de gevoelens van de machtige man aan het einde van zijn leven accuraat op te roepen. Natuurlijk zijn deze gevoelens van liefde voor Cleopatra slechts een interpretatie, maar de verschillende interacties met de vele authentieke personages of de leden van de twee families waar de serie over gaat, helpen om de relatie tussen Caesar en zijn naasten, zeker die met Cleopatra, beter te begrijpen.
De rol van het Palladium zorgt ervoor dat er doorheen de historische context een zekere spanning veroorzaakt wordt. Toch kiest het schrijversteam er ook voor om de gevoelens van de Romeinen jegens Caesar duidelijk weer te geven. Twistpunten zijn de komst van Gallische senatoren, de viering van zijn vijfde triomftocht terwijl een overwinning in de burgeroorlog nooit werd gevierd, en zijn ambities met Cleopatra.
Misschien nog een speciale vermelding voor de reconstructie van het Romeinse platteland en de mix van charme en autoriteit die Cleopatra constant uitstraalt. De eerste drie delen van Roma, die historisch zeer goed onderbouwd zijn en grafisch op een hoog niveau staan, moeten het mogelijk maken om de serie verder te zetten met eventueel een tweede cyclus over de periode rond de val van het Romeinse rijk. Maar laten we eerst geduldig het volgende deel over Caligula afwachten. Een fijne strip voor de liefhebbers van Alex, hoewel iets minder spannend.
