Soms chaotisch, maar vooral uitgesproken en eigenzinnig: een interview met Raketkanon doet spontaan denken aan de concerten van de losgeslagen Gentenaren. Wie op Valentijn aanwezig was in Trix, zal dat kunnen beamen. Het lijdt geen twijfel dat het nieuwe, niet te catalogeren RKTKN #2 iedereen weer omver zal blazen. Een gesprek over onder meer waarom die tweede een popplaat is.
Het is een maandagavond in Sint-Amandsberg en ik zit tussen zanger Pieter-Paul Devos, gitarist Jef Verbeeck, drummer Pieter De Wilde en toetsenist Lode Vlaeminck. In dezelfde zetel als bijna twee jaar geleden. Toen was RKTKN #1 een klein halfjaar uit en stond Raketkanon na een wervelende show op Eurosonic op het punt ook Roadburn ervan langs te geven. Nadien gingen Pukkelpop, Nederland en zelfs Griekenland voor de bijl. We zijn nu 2015 en voor de release van de tweede raketbom zijn er al ten minste veertig optredens bevestigd. En dan moet de zomer nog komen.
Het (tragische) verhaal achter de titel zal menig noise-liefhebber al kennen, maar uitgezonderd die en “Nico Van der Eeken” zitten er geen echte personen achter de titels verscholen. Tot grote verbazing van mijn gesprekspartners ken ik als enige interviewer de naam van hun illustere geluidstechnieker (na een opmerking over het geluid tijdens een Raketkanon-optreden, waarvoor excuses!). Algemene hilariteit volgt al snel, maar het interview is nog geen vijf minuten bezig of het is etenstijd — na een zevental interviews moet er immers ook gegeten worden. Tussen de “wie wil er noedels”, “neen, hier zit geen rijst bij” en het aanvoeren van vorken, pintjes en gin-tonic, legt De Wilde het verhaal achter deze opmerkelijke titel kort uit. “Nico kon niet mee naar Griekenland en was daardoor wat bummed out. Samen met zijn vervanger hebben we dan een filmpje gemaakt waarin zijn vervanger zei: ‘Nico jong, die vervangjobs van u, dat trekt op niets. Het is hier megasaai.’ Daarop werd er uitgezoomd en zag je een dakzwembad boven een chic hotel waar de hele band in springt. Daarop heeft Nico – toen we in Chicago zaten voor de opnames – een fotoshoot gedaan met onze lieven, met champagne en al. De reactie daarop was dus het nummer.” Verbeeck: “Toen we hem het resultaat op cd toonden, was hij de hele avond sprakeloos.”
enola: Wanneer zijn jullie eigenlijk beginnen schrijven aan de tweede plaat? Voor veel groepen wiens debuut zo indrukwekkend was, is dat altijd een moeilijke.
Devos: (van in de keuken) “Dat zijn goedkope excuses! Over die bewuste derde plaat kan je dat ook altijd zeggen …”
De Wilde: “Wij schrijven eigenlijk constant nieuw materiaal. Zo kan je de set eens veranderen en kan je het vooral voor jezelf boeiend houden. Sommige nummers moet je ook live laten groeien en zo je gevoel laten spreken.”
Verbeeck: “Voor de eerste plaat hebben we er ook meer opgenomen dan er op schijf staan, maar daar hebben we niets meer mee gedaan. Daar is niet echt over nagedacht. Wij schrijven niet altijd even intensief, maar er is zeker geen tekort aan ideeën. Het is zelfs moeilijker om alles uitgewerkt te krijgen dan ideeën uit te vinden.”
Marokko
Aan ideeën had Raketkanon geen gebrek voor RKTKN #2, en die leveren ook opnieuw ijzersterke, hondsbrutale, maar evengoed verrassende nummers op. Wanneer we proberen uit te leggen hoe “Mathilde” de gehele plaat – schever, intelligenter en geduldiger – mooi samenvat, knikt De Wilde instemmend ja. “Ik geloof dat het nummer waarover je het hebt een samenvloeiing is van alles wat kan, alle stijlen. Het bouwt inderdaad heel rustig op en gaat dan weer terug naar af. Het nummer heeft ook een atypische songstructuur.”
enola: Ik vind dat een van de redenen waarom de plaat toch wel wat luisterbeurten vergt om volledig binnen te komen.
Devos: “Ik vind het echt wel een catchy plaat. Misschien ligt mijn drempel lager om iets catchy te vinden? Maar we hebben vandaag al een paar keer gehoord dat het een minder toegankelijke plaat zou zijn …”
De Wilde: “Ik vind deze tweede van Raketkanon een popplaat. Maar het is positief als je zegt dat de plaat een paar luisterbeurten vergt. Die beleving maakt muziek net interessant. Tegenwoordig heb je zoveel platen waarvoor je geen moeite meer moet doen.”
Devos: “Pas op, er zijn genoeg goeie platen die meteen binnenkomen.”
Verbeeck: “We hebben eigenlijk vooral een plaat gemaakt om naar te kijken.”
enola: Leg eens kort uit hoe het artwork tot stand is gekomen.
Verbeeck: “Het beeld van zo ’n hoes moet bij de sfeer van de muziek passen. Ik vertrek dan van een aantal schetsen en werk dat geleidelijk uit tot een beeld dat die sfeer vat. Best een lang proces hoor. Het object op de voorkant heb ik bijvoorbeeld gesoldeerd met messing profielen. De beelden zijn deze keer in Marokko genomen.”
enola: Voor de opnames van de plaat zijn jullie helemaal naar Chicago afgereisd, waar Steve Albini achter de knoppen zat. Hadden jullie daarvoor al favoriete platen van hem?
De Wilde: “Ik kende Albini eigenlijk niet zo goed, vooral van Shellac, Nirvana en The Jesus Lizard.
Devos: “Als ik naar mijn platenkast kijk, komt Albini het meest terug als engineer. Alleen al de Shellac-platen vind ik de max. Shannon Wright, die bij hem in de studio zat, heb ik ook onlangs ontdekt.”
Verbeeck: “Ik heb niet per se favoriete Albini-bands. Maar al de bands die hij heeft opgenomen — van PJ Harvey tot Neurosis — klinken puur en eerlijk. Wij wilden ook zo klinken.”
enola: De nummers waren volledig afgewerkt voor jullie met hem de studio in gingen. Had hij dan meteen een favoriet nummer?
Devos:: “Bij één nummer — ik denk dat het “Harald” was — heeft hij letterlijk gezegd: ‘That ’s a cool song!’. Maar Albini is niet zo fel uitgesproken; hij wil zo weinig mogelijk invloed hebben op artistieke keuzes. Zijn taak was om zo goed mogelijk vast te leggen wat wij aan het spelen waren.”
Verbeeck: “We wilden alles samen inspelen en dàt moest zo goed mogelijk klinken. Dat is een kunst die een beetje verloren gegaan is. Bij veel platen die nu worden opgenomen, wordt alles apart opgenomen. Alles wordt teveel laag per laag uitgekleed.”
Steve Modaal
Het beeld dat van Albini in de media geschetst wordt, is niet altijd dat van een vriendelijke man. Eerder dat van een afstandelijke nozem. Er gaan verhalen te ronden dat hij gewoon Scrabble speelde of doodleuk The Economist opensloeg. Welke indruk heeft de legendarische producer bij Raketkanon achtergelaten? “Als ik hem moet omschrijven: een vakman; sympathiek, slim en soms zelfs grappig. Hij is totaal niet arrogant en eigenlijk quasi het tegenovergestelde van de mythe die rond hem gecreëerd werd. Zeer aangename gast om mee samen te werken”, legt Devos uit.
De Wilde: “Oké, hij heeft met grote artiesten samengewerkt, maar hij is vooral super bekwaam. Je vertrouwt hem meteen.”
Verbeeck: “Eigenlijk is hij een Europese Amerikaan. Hij denkt veel breder.”
Vlaeminck: “Hij gebruikte ook geen foefkes tijdens de opnames — we horen echt de ruimte op de plaat (dan volgt een hele technische uitleg). Maar hij staat ook op de foto met onze Raymond Ceulemans. Hij heeft zelfs gesigneerde ballen van Raymond.”
Devos: “Hij heeft bijvoorbeeld een goede vriend, een professionele pokerspeler. Ondanks het feit dat die ook een muzikant is, leerden ze elkaar kennen in het pokermilieu. Eigenlijk is Albini gewoon het prototype van een Jan Modaal.”
enola: Waren jullie dan echt niet een beetje ‘starstruck’ bij het binnenstappen van zijn studio?
Vlaeminck: “We voelden ons vooral meteen op ons gemak.”
Dewilde: “Ik kan mij wel nog altijd voorstellen dat daar bands toekomen en denken: ‘oh my god, this is Steve Albini.’
Devos: “Er bestaat een filmpje van Japanners die bij Steve Albini opnamen. Om plaatsvervangende schaamte te krijgen. Ze zitten de hele tijd nerveus te giechelen. Ik vind dat vreemd want Albini geef totaal niet de aanleiding voor zo’n gedrag.”
Zwemmen
enola: Hoe moeilijk is dat voor een uiterst energieke liveband als Raketkanon om de knop om te draaien en in een repetitiekot rustig te werken aan nieuwe nummers?
Verbeeck: “Je vergeet de fucking kick van een nieuw nummer dat super fris klinkt en nog moet ingeoefend worden. De trein kan ieder moment crashen, maar eenmaal die keigoed vooruit gaat… Iets dat erg vers klinkt, heeft een magie die niet te evenaren is.”
enola: Er staan opnieuw heel wat optredens op de planning. Worden er speciale voorbereidingen getroffen voor zoveel concerten?
Dewilde: “Wij (wijst naar Vlaeminck) gaan twee keer per week zwemmen. Onlangs in Groningen merkte ik dat die training wel effect had. We speelden in een kelder en het was er echt een oven. Mijn drumstokjes glipten bijna uit mijn handen.”
Vlaeminck: “Na dat optreden kan ik nog een halfuur doorspelen, hoor.”
Devos: “Ik drink proteïneshakes, met een biefstuk en tien eieren.”
Verbeeck: “Ik heb de dag nadien geen last, misschien wel het uur erna. Misschien ga ik wel minder drinken na een optreden. Ik heb vorig weekend geen alcohol aangeraakt!”
Devos: (naar Verbeeck) “Allez jong, bij mij zit alles vast na een concert. Zeker wanneer ik in het publiek ben gesprongen, verrek ik op z’n minst één spier.”
enola: Ik ken veel volk dat op 29 maart naar de release show in de Vooruit afzakt en hun muzikale voorkeuren lopen nogal uit elkaar. Toch voelen ze zich allemaal aangesproken door Raketkanon. Hebben jullie daar een verklaring voor?
Verbeeck: “Ik ga nu een heel pretentieus antwoord geven: wij overstijgen alle genres. Nee serieus, heel veel vrienden van mij zijn niet actief met muziek bezig en toch snappen ze de muziek van Raketkanon.”
Vlaeminck: “We hebben ook allemaal onze eigen muzikale hoogtepunten. Maar je vraag is eigenlijk een enorm compliment.”
Devos: “Moest je aan ons publiek vragen wat hun favoriete artiesten zijn, zou een van ons het ook wel wijs vinden. Dat zegt het ook wel, zeker?
enola: Allerlaatste vraag: wat is er zo goed aan Groningse eierballen? Na het optreden op Eurosonic werd zelfs op de Facebookpagina van de band verwezen naar de lekkernij.
Verbeeck: Dat is een typisch Noord-Hollandse delicatesse uit de muur. Twee jaar geleden hebben we er voor de eerste keer gespeeld en het gerecht geproefd. Het bestaat uit een hard gekookt ei, een krokante korst en een soort puree van vleesbouillon in.” (dan volgt nog een discussie over het verschil met de inhoud van bitterballen)
Devos: “Ik ben vegetariër, maar er zit blijkbaar vlees in. (lacht) Het is een beetje de Groningse Bicky Burger.”
