We schreven het al: met Universe zijn de Zweedse fuzzrockers van Truckfighters klaar om definitief de wereld te veroveren. Zanger-bassist Oskar “Ozo” Cedermalm geef tekst en uitleg bij het schrijfproces en het drukke toerschema van de band. “Universe is volgens mij het beste album dat we tot nu toe gemaakt hebben.”
Over Truckfighters zei Josh “Queens Of The Stone” Homme ooit: “This is the best band that ever existed”. Of hij toen stomdronken was, is niet geweten. Maar dat de uitspraak de Zweedse fuzzrockband bij het grote publiek bekender heeft gemaakt, daar twijfelt Cedermalm niet aan. Al wil hij dat niet overschatten. “Je moet beseffen dat we sinds 2004 constant aan het optreden zijn en elk jaar meer en meer gegroeid zijn. Ik zou zelfs durven zeggen dat de 35 optredens met Fu Manchu in 2007 een grotere impact hebben gehad”, zegt Cedermalm, die van een dagje vrij in het Oostenrijkse Innsbruck geniet tijdens de nu al succesvolle Europese tournee van Truckfighters, die hen binnenkort ook naar Brussel brengt.
enola: Wanneer merkten jullie voor het eerst dat de zaken echt goed begonnen te gaan?
Cedermalm: “Zoals ik al zei, zijn we eigenlijk al tien jaar aan het groeien en daar ben ik op zich al tevreden mee. Maar hett is pas sinds de laatste twee jaar dat we van de band kunnen leven. We verdienen maar weinig geld en kunnen maar net de huur en eten betalen, maar dat is het helemaal waard. We zijn gepassioneerd bezig met muziek en dat was ook onze droom toen we jong waren.”
enola: Is jullie drukke toerschema een van de redenen waarom we vijf jaar moesten wachten op de opvolger van Mania?
Cedermalm: “Ja, en ook het feit dat we een paar keer van drummer veranderden. Maar we wilden ook het best mogelijke album maken, zonder al te veel haast. We hebben echt geprobeerd nog beter te doen dan Mania. Ik denk dat we daarin geslaagd zijn. Ik ben zeer tevreden over de sfeer en het karakter van alle nummers. Elk lied klinkt anders.”
enola: Is de meer progressieve, melodieuze sound een bewuste keuze?
Cedermalm: “Behalve om de best mogelijk plaat te maken, hadden we niet echt intenties. Het proces heeft ons in die richting geleid. We hebben iets nieuw en fris gedaan. Universe klinkt als iets dat we nog nooit hebben gedaan en tegelijk toch nog steeds als een echte Truckfighters-plaat.”
enola: Is het moeilijker om een magnum opus als “Mastodont” te schrijven dan de popsong “Prophet”?
Cedermalm: “Ik ben niet zeker of het moeilijker is, maar zo’n nummer neemt alleszins meer tijd in beslag. Vooral omdat het een langer lied is, niet omdat het ingewikkelder is. Soms vraagt het zelfs meer moeite om iets simpeler te maken. Je moet voorzichtiger zijn zodat het niet té simpel wordt en het nummer nog iets betekent. “Prophet” is niet zomaar een popsong. Het gaat over een belangrijk deel van ons ‘universum’.”
enola: Een van mijn favoriete nummers van de band is en blijft “Desert Cruiser”. Hoe hebben jullie zo’n simpele maar o zo goeie riff geflikt?
Cedermalm: “Sluit je ogen, denk aan niets en speel de eerste riff die in je opkomt. Het is het eerste nummer dat door Dango (schuilnaam voor gitarist Niklas Källgren, n.v.d.r.) en mij samen geschreven is. Het is meteen ontstaan op de eerste repetitie. Ik vind het nog altijd een sterk nummer”
enola: Hoe start een jonge kerel in het koude Orebro met het spelen van stoner? Waarom niet pakweg melodieuze death metal? Hebben jullie de muziek ontdekt via het internet of was er één memorabele show waardoor jullie verliefd werden op het genre?
Cedermalm: “Ik denk dat een vriend heel lang geleden naar Kyuss en Fu Manchu begon te luisteren. Ik hield er eerst helemaal niet van — het klonk te modderig — maar toen ik het geluid begreep, werd ik er helemaal gek van. Maar dat was in de jaren negentig. De voorbije tien jaar heb ik niet meer naar stoner geluisterd. Ik bedoel: Kyuss bestaat niet meer en wat Kyuss Lives of Vista Chino tegenwoordig uitbrengen, is echt niet goed. Het klinkt alsof ze alleen muziek maken om geld te verdienen, niet omdat ze het graag spelen. Bovendien zit het grootste genie, Josh Homme, niet meer in de band.”
“Voor mij kan de woestijn verschillende betekenissen hebben. Het is een afgelegen plaats waar weinig mensen leven. De plaats waar ik geboren en opgroeid ben, was ook echt een verlaten gat. Het verschil is dat in Zweden onze woestijn heel koud en besneeuwd is. Ik denk dat Kyuss en de band waarin ik speel meer geïnspireerd werden door de natuur dan andere muzikanten. Ik denk ook dat Truckfighters vandaag een unieke band met een eigen geluid is. We geloven dat we nu meer een progressieve hardrockband zijn, maar nog altijd met veel fuzz uiteraard.”
enola: Het verloop van drummers bij Truckfighters is erg groot. Hebben we te maken met een erg veeleisende band?
Cedermalm: “Ik denk dat we er al acht of negen hebben gehad. Je moet maar eens op Wikipedia kijken. Maar ja dus: voor Dango en mezelf — we startten de band toen we 13 waren — is Truckfighters ons leven en onze passie. We geloven in deze band en in wat we bereikt hebben. We creëerden een geluid en band die uniek zijn, althans voor onszelf. Het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost om te bereiken waar we nu staan. Ik denk dat het voor een nieuwe drummer soms moeilijk is die visie te begrijpen. Ze moeten begrijpen dat het heel hard werken is in Truckfighters. We reizen niet de wereld af om te feesten en aan sightseeing te doen, we doen dat om de best mogelijke shows te spelen. We zijn dat aan de fans verschuldigd omdat ze veel geld betalen om naar ons te komen kijken. Voor hen willen we ook live beter en beter worden. We spelen niet voor onze eigen ego’s.”
enola: Verschillende keren de wereld rondtoeren, wat doet dat met een mens uit een afgelegen plek?
Cedermalm: “Ik geloof zelf niet dat ik er zo veel door veranderd ben, maar natuurlijk word je door al dat toeren meer ervaren en leer je veel bij. Ik heb altijd met mijn voeten op de grond gestaan en ik ben echt altijd eerlijk voor mezelf — ik probeer niet te veel te veranderen door nieuwe mensen die ik ontmoet.”
enola: Heb je nooit gedacht: ‘Waarom doe ik dit allemaal? Ik wil dit echt niet meer verder doen’?
Cedermalm: “Drie jaar geleden stopte ik bijna met spelen voor een tijdje. Ik verloor alle passie voor muziek door een tragisch ongeval in de familie. Op dat moment amuseerde ik er mij niet meer mee en heb dat ook aan Dango gezegd. Ik wilde ermee kappen. Maar drie of vier maanden later begon het innerlijke vuur weer te branden in mij. Zonder iets te forceren was die passie er weer. Ik was nooit opnieuw begonnen als ik er geen plezier meer in had. Geloof het of niet, maar dat is nog altijd de motivatie van de band. Het geld is maar een grote bonus. Veel te veel bekende groepen verliezen dat gevoel en maken aan de lopende band exact dezelfde platen om alleen maar geld te verdienen: dat kan je duidelijk horen, vind ik.
enola: Het concert in Brussel is uitverkocht. In de zaal waar jullie spelen, kan 250 man binnen. Is het doel om nog grotere zalen uitverkopen?
Cedermalm: “Ja, natuurlijk. Ik vind dat we moeten blijven evolueren en daar horen ook grotere zalen en festivals bij. So spread the word.”
Truckfighters speelt vrijdag in de AB Club. Dat concert is uitverkocht.
