Ons zei de naam Stefan Wul helemaal niets. In Frankrijk is de man blijkbaar een soort icoon van de sciencefiction. Zijn werk wordt de komende jaren volop in stripvorm gegoten, met Valstrik op Zarkass als een van de eerste resultaten.
In de jaren vijftig schreef de Fransman Pierre Pairault onder het pseudoniem Stefan Wul een reeks van 11 romans die zijn naam voor lange tijd vestigden als sciencefictionauteur. Zijn invloed op film- en stripmakers is sindsdien groot geweest. Zo erkenden grote namen als Moebius of Druillet door Wuls creaties beïnvloed te zijn, maar is zijn bekendheid buiten Frankrijk altijd beperkt gebleven. De opkomende Franse uitgeverij Ankama heeft nu echter een ambitieus plan opgevat om de romans van Wul in stripversie op de markt te brengen. Daarvoor werkt ze samen met het Comix Buro-label van Olivier Vatine. Op de Franse markt brengt Comix Buro al verschillende jaren schetsboeken uit van bekende striptekenaars en werkt het aan merchandising gebaseerd op bekende strips. Nu krijgen Vatine en co de leiding over het project Stefan Wul. Van Vatine zelf verscheen al het eerste deel van Niourk en ook bij Valstrik op Zarkass staan niet de minste namen aan het roer, want met Yann en Didier Cassegrain werden twee ervaren rotten ingeschakeld.
Yann voorstellen aan een stripliefhebber is verloren tijd. Met een oeuvre van vele tientallen reeksen en one-shots is deze scenarist een van de productiefste van de laatste jaren. Sinds hij onder het pseudoniem Balac het eerste deel van Samber voor Yslaire pende en onder eigen naam met Didier Conrad De Onnoembaren en Bob Marone creëerde, is zijn naam stilaan garant komen te staan voor succesvolle stripprojecten. Waar hij in zijn beginjaren het schandaal nogal eens opzocht, zijn de verhalen van Yann de laatste jaren toch wat afgegleden naar de veilige middenmoot. Af en toe durft hij het nog eens aan om zichzelf te vernieuwen, maar dat is eerder een uitzondering geworden. Valstrik op Zarkass is niet bepaald een van zijn toppers geworden, want daarvoor is de opbouw van het verhaal toch te chaotisch.
Nochtans heeft Yann met Cassegrain een stevige kompaan naast zich. Zijn tekeningen zijn dynamisch en bovendien een lust voor het oog. De enige twee menselijke figuren zijn schaars geklede vrouwen en Cassegrain laat zich daarin volop gaan. Daarnaast brengt hij de actiescènes in beeld met voldoende zin voor de campy sfeer. Valstrik op Zarkass is daardoor net iets te zeer een pulpverhaal geworden, ondanks de intrigerende geschiedenis van de twee dames die de planeet Zarkass verkennen. Yann kiest er echter voor om die achtergrond pas aan het einde van dit eerste deel bekend te maken, waardoor de lezer de hele tijd het gevoel heeft naar twee irritant ratelende viswijven te moeten luisteren. Bovendien neemt Yann weinig tijd om Zarkass voldoende voor te stellen aan de lezers waardoor het allemaal net iets te gratuit wordt. Louis en Marcel komen van de planeet Gaia en het hoe en waarom van een door vrouwen geregeerde planeet wordt snel uitgelegd in een proloogtekstje. Heel veel achtergrond blijft onbesproken en wordt erg snel afgeraffeld, ten voordele van actiescènes. Het zwierige tekenwerk doet ons wellicht terugkeren voor het tweede en afsluitende deel, maar toch hopen we op een vinnigere Yann die het slot van Valstrik op Zarkass toch nog memorabel weet te maken.
