De lente is begonnen: tijd voor citytrips en festivals, waarom niet twee vliegen in één klap? Spotfestival in Aarhus roept ons en het roept u ook.
Verspreid over een vijftal zalen in de Deense havenstad Aarhus zetten op 3 en 4 mei een honderdtal bands uit Denemarken maar ook Noorwegen en Zweden hun beste beentje voor. De organisatie verwacht een 5000 tal muziekliefhebbers, waaronder een duizendtal buitenlandse persmensen en concertboekers. Op het programma geen ronkende namen, maar aanstormend talent. Geen amateurs, maar professionals die door platenfirma’s naar voor worden geschoven als visitekaartje voor het Hoge Noorden.
Dit maakt van Spotfestival een avontuurlijk festival met een gevarieerde affiche. Kwaliteit is een gegeven, maar muziekgenres worden niet gediscrimineerd. Hierdoor is de line-up een ontdekkingsbuffet met een erg verrassend aanbod: pop, indie, garage, metal tot folk, experimentele electro en de occasionele rare vogel die in geen enkel hokje past.
Voor Belgen valt Spotfestival dit jaar goed getimed, het weekend na de eerste mei, dus ideaal om er eens een verlengd weekend op uit te trekken en Aarhus, het Antwerpen van Denemarken, te ontdekken. Omdat het voor sommige festivalgangers irritant vissen is in een vijver vol onbekend volk, haalde Enola er met een schepnetje al eens wat glinsterends en spartelends uit:
Dreamers Circus bestaat uit drie mannen die meerdere instrumenten meesterlijk bespelen dus de instrumentatie wisselt nogal eens. Rune Tonsgaard Sørensen speelt meesterlijk viool, dan is er de toetsenist Nikolaj Busk (op accordeon, synth of piano) en Ale Carr op mandola of tweede viool. Ze spelen super melodieuze virtuoze Ierse fiedelfolk met knipoogjes naar klassieke muziek en weten het glansrijk als folkpop te verkopen. Check “Mozart” en “Roosters Show Off” . Ze zijn niet aan hun proefstuk toe, in 2011 werden ze uitgenodigd door het Philharmonisch Orkest van Kopenhagen om 7 voorstellingen (60 Minutes of Dreams) samen te spelen, zonder dirigent op het podium dus als een gigantische popband. Alles staat op Youtube. Van het hoogste niveau als u het ons vraagt.
Vinnie Who (Niels Bagge Hansen) is een smal, dansgraag en androgyn Deens Filiberke met een heel scherp stemgeluid. Hij is duidelijk geïnspireerd door Michael Jacksons adagio Don’t Stop Till You Get Enough. Zijn band staat achter hem met akoestische retrodisco en elektronica. Afgaand op “Remedy” vrezen wij dat de zaal te klein gaat zijn.
De band van Einar Stray steunt op diens lage stem en een rustige piano. Hij wordt verder omringd door Ophelia Østrem Ossum die meezingt achter een cello, door drummer (Lars Fremmerlid), bas (Simen Aasen) en viool (Hanna Furuseth). Ook de laatste drie Noren zingen allemaal backings op deze dramatische folk met veel breaks. Check het mooie “Chiaroscuro” uit hun gelijknamige eerste album en hun ep For the Country.
So-so Echo, de electropopgroep uit Kopenhagen van Jenny Rossander (zang/keyboards), Thorben Seierø Jensen (gitaar/keyboards/zang) en Sune Sølund (bas/drums/keyboards) belooft voor een rustigere maar opwindende noot te zorgen. Op basis van “Imaginary Words” verwachten we een wat hesere meisjesstem zoals de dochter van Sting maar dan wat hoger, die over Kavinsky-achtige synths heen zingt. We kijken er al naar uit.
Ook Turboweekend, tijdens de Deense Music Awards 2011 verkozen tot Beste Deense Live Act, kan bijna niet tegenvallen. Jeugdvrienden Martin Öhlers Petersen (drums) en Morten Køie (bas) en zanger Silas Bjerregaard, sinds 4 jaar aangevuld met Anders Møller (keyboards), bleven op hun drie albums, Night Shift, Ghost of a Chance en Fault Linesniet in één straatje. Wat ze steeds doen is electro en dancebeats mixen met indierock in wisselende verhoudingen. Maar een trage vol pathos als “I Forgot” op hun laatste album ligt mijlenver van de Friendly Fires funkpop van ” Neverending” op datzelfde album en nog verder van de rechttoe rechtaan en snerpende dance van het nummer”Night Shift” op hun eerste album. Het is ook zo een groep die nummers steeds in een onherkenbaar jasje steekt. De versie die ze nu spelen van hun allereerste en bloedmooie single “Into You”, als zwoele funky synthgroove en falsettozang (very Wave Machines) zal zeker interessant worden.
