Alsof moeder muziek geloofde dat de wereld daadwerkelijk zou vergaan in dit gezegende jaar, gooide ze in 2012 alle genreconventies overboord en liet ze mainstream en underground innig knuffelen. Frank Ocean en The Weeknd werden tot koningen van de PR&B gekroond, terwijl Rihanna lustig de zijgenres ging aftasten. Cat Power deed het alleraardigst met pop, Ke$ha deed het dan weer met Iggy Pop. Het drieletterwoord is niet langer een gevreesd scheldwoord, maar een bron van experimenten. Dit resulteert in een eclectische top die tegelijkertijd experimenteel en popgevoelig te noemen is.
iamamiwhoami :: Kin Na de virale hype creëerden Jonna Lee en Claes Björklund een wondere wereld waarin dansende zwabbers een ontvoerde blondine opleiden tot bosnimf. De beste versmelting van bezwerende elektronica en aanstekelijke pop sinds Madonna’s Ray Of Light, en een grondlegger van het complementaire cd/dvd-duoformaat.- Valgeir Sigurðsson :: Architecture Of Loss De meest ontroerende plaat van het jaar, een prachtig werkstuk waarin modern klassiek uitgepuurd, gepimpt en afgebroken wordt. Eentje om even mee in een winterslaap te kruipen en naar het inner sanctum van je diepste gedachten mee te reizen.
- Holly Herndon :: Movement Academicus maakt meticuleus berekend rariteitenkabinet. Sommigen zullen er hun neus voor ophalen, anderen zullen er nachtmerries aan overhouden, maar de ware avonturier zal er gretig van snoepen. Dé muzikale acid trip van het jaar die met “Fade” ook de ultieme clubtrack van 2012 herbergt.
- Mynabirds :: Generals Laura Burhenn is onze stiekeme crush van het jaar. Op het eerste zicht een brave blondine, maar stiekem de rock chick met net dat beetje meer: lekker rauw, behoorlijk geil, maar bij momenten ook best groovy en zelfs dromerig. Eentje om een hele road trip mee door te brengen.
- Purity Ring :: Shrines Is het nu de doorbraak van witchhouse, de verrijzenis van perkygoth of gewoon pop 2.0? Who cares! Welke sticker er ook op kleeft, Shrines is duivels intrigerend “en moordend aanstekelijk. Een album voor op de dansvloer, tussen de lakens en in de aderen.
- Mark Lanegan Ban :: Blues Funeral Lanegan durft buiten zijn eigen lijntjes te kleuren, maar eindigt toch met een album dat er als één geheel staat en dat je van bij de eerste noten meedogenloos in de ban houdt. “Bleeding Muddy Water” staat met één been in de biechtstoel, met het andere in de stripclub en grijpt met beide handen naar je nekvel.
- Lana Del Rey :: Paradise Toegegeven, op haar debuutplaat durfde ze soms te veel met de hedendaagse trends te flirten. En ja, die hele stopt-ze-nu-of-stopt-ze-nu-niet heisa is zoeken naar aandacht. Klopt, het is een producentenproduct. Inderdaad, ook wij hoefden niet echt te weten welke frisdranksmaak tussen haar benen te ontdekken valt. Maar niets trekken we ons van dat alles aan als het resultaat zo bitterzoet klinkt als deze nieuwe EP, waarop Del Rey wel 100% de kaart van de old school chanteuse durft te trekken.
- Amanda Palmer & The Grand Theft Orchestra :: Theatre Is Evil Amanda Palmer is herrezen, en hoe! Samen met een bende prettig gestoorden nam ze een popplaat op die lustig naar de jaren tachtig knipoogt. Naar geluid toe is de drempel een pak verlaagd, maar eens je dieper in de oorwurmen duikt, merk je dat de pen nog steeds in vitriool gedoopt werd. Wel nog op het appèl en steeds extreem welgekomen zijn de grote Palmer-ballades, waarvan we met ‘Berlin’ alweer eentje in onze permanente playlist branden.
- Grimes :: Visions De hipster darling van het jaar en niet onverdiend ook. Claire Boucher maakte met Visions haar eerste album dat er van begin tot eind staat. Wonderlijk zonderling en smakend naar meer. Een verdiende doorbraak dus, hoewel ze aan haar livecapriolen nog wat mag schaven alvorens ze zich echt een grote dame kan noemen.
- Rebekka Karijord :: We Become Ourselves Ze woont bijna aan de poolcirkel en toch straalt haar stem zoveel warmte uit. Daarmee bouwt ze tranendallen (“Ode To What Was Lost”) en volksfeesten (“Use My Body While It’s Still Young”). Hier en daar een tikkeltje melig, maar dat is de innerlijke cynicus aan het woord. Een dame om voor te smelten, die live nog sterker uit de hoek komt dan op plaat.
