Laten we 2013 niet de annalen insturen als het jaar waarin Miley Robin Thicke betwerkte tijdens de VMA’s. Dan liever als het jaar van de grote terugkeer (David Bowie! Daft Punk! Nine Inch Nails!). Of als het jaar van deze tien snoepjes.
- Iamamiwhoami :: Bounty Voor de tweede keer op rij heeft Jonna Lee dé plaat van het jaar gemaakt. Iamamiwhoami brengt op de prequel van kin nog steeds een onweerstaanbaar bevreemdend eigen geluid, zij het met hardere beats dan op het debuut.
- Goldfrapp :: Tales Of Us De meest ondergewaardeerde plaat van het jaar, die samen met de eerste twee Goldfrapp-platen verplichte kost voor elke muziekliefhebber zou moeten zijn. Deze hartroerende collecte muzikale portretten keert terug naar de verstilde droomklank van het debuut, maar ditmaal ondergedompeld in een atmosferisch noir sfeertje.
- Darkside :: Psychic Nicolas Jaar en Dave Herrington leverden met dit langverwachte langspelerdebuut een tour de force af die invloeden uit alle hoeken van het genrelandschap samenbrengt tot dé sonore trip van het jaar.
- Nick Cave And The Bad Seeds :: Push The Sky Away Na Grinderman en na Lazarus keert Nick Cave eindelijk terug naar de melancholie. Een plaat waarbij je in meerdere nummers tranen voelt opwellen, maar die je even goed sardonisch laat glimlachen met beleibande foetussen. Caves vijftiende plaat met The Bad Seeds kan onmiddellijk in de hoogste regionen van zijn canon geklasseerd worden.
- Valerie June :: Pushin’ Against A Stone De soulplaat van het jaar. Junes rauwe stem belijdt haar leven, leed en liefde in de motown bayou-klanken van Dan Auerbach.
- Sarah Blasko :: I Awake Op haar vierde langspeler perfectioneert Blaso haar eigen métier. Ze behoudt het sprankelend sprookjesachtige kantje, maar bouwt er een duister woud rond. In deze beter uitgediepte nummers kan ze haar stem beweeglijker en sterker dan tevoren laten floreren.
- M.I.A. :: Matangi Zelfs met een commerciëler geluid kan M.I.A. flink van zich afbijten. Een set neonkleurige vitrioolpop die de flauwe voorganger laat vergeten.
- Emika :: Dva Met haar tweede plaat bewijst Emika niet de eendagsvlieg te zijn die we voorspelden bij de release van haar debuut. Ze voegt meer variatie en andere invloeden toe, maar behoudt het gitzwarte basisgeluid. Een ideale gezel voor een lange nacht in een duistere Berlijnse club.
- Jenny Hval :: Innocence Is Kinky De nineties PJ en de Cat Power van What Would The Community in een sekscinema on acid, maar toch nog dat tikje anders. Hval maakte haar tweede plaat zowaar nog geflipter dan haar debuut zodat elke song je verwachtingspatroon bij de ballen neemt. Ongetwijfeld niet ieders kopje thee, maar de beste avant-gardeplaat van het jaar zonder een seconde pretentieus over te komen.
- Beyoncé :: Beyoncé Wat? Beyoncé? Ja, Beyoncé. Dit album is niet alleen de grootste verassing van 2013 omwille van de plotse release, het is ook een genreoverschrijdende, weldoordachte en überaanstekelijke collectie klassepop.
