“Thank you very much,… you might’ve seen our very last show”, was de commentaar van Harvey Milk-voorman Creston Spiers aan het einde van het concert dat de band in juni in Gent speelde. Wisten we destijds even niet waar we het hadden (de band heeft altijd een wat verwarrend gevoel voor humor gehad), dan suggereert drummer Kyle Spence nu dat het inderdaad wel eens over and out kan zijn voor een van de meest unieke heavy bands uit de voorbije decennia.
De website Steel For Brains publiceerde een interview met Spence, lid van Harvey Milk sinds 1995, waarin die het volgende vertelt:
We went to Europe in May, and the UK, for three weeks, and we never really talked about it or anything, but we knew what we were doing was going to be the last thing we ever do for a while. I don’t know. Maybe we’ll play shows again at some point. I’m not ruling that out. Hydra Head went out of business – not that that was unexpected or anything, but that’s not really helping us get off our ass and write a new record. But yeah, I guess we’re taking a break. [laughing] I think it’s weird, because after our last record, I’m really not sure why anybody expects there to be another one. I thought it was sort of a good way to end.
Met deze band weet je natuurlijk nooit: hij verdween ook al van de kaart tussen 1998 en 2006, om daarna enkele van z’n beste albums te maken. Life… The Best Game In Town (2008) werd alom bejubeld, niet mis voor een band die de wat vergelijkbare Melvins als een popgroep deed klinken. Opmerkelijk was dat vooral zanger/gitarist Creston Spiers zich achteraf erg kritisch uitliet over het album, dat voorgesteld werd als een half uit de hand gelopen grap. Het voorlopig laatste wapenfeit – A Small Turn Of Human Kindness (#1 van 2010 voor ondergetekende) – was een radicale terugkeer naar de dagen van Courtesy And Good Will Toward Men (1996), een uitzichtloze, genadeloos monotone plaat met niettemin een grandioze impact. Weinig bands die sludge, hardrock, blues en plain old weirdness zo naadloos wisten te combineren. Het is nooit te laat om ze te ontdekken. Voor de fans is er natuurlijk nog de blues.
