Honkbal, geen zinnig mens buiten de Verenigde Staten die er een snars van snapt maar ook geen mens die zich de moeite wil getroosten het te begrijpen. En toch is de debuterende auteur Chad Harbach er in geslaagd een roman over honkbal te schrijven die ook buiten de landsgrenzen hoge ogen weet te gooien. Misschien wel omdat zijn roman in de eerste plaats over opgroeien en volwassen worden gaat.
Tien jaar heeft Harbach aan zijn verhaal geschaafd en ondanks de eerder lauwe reacties van zijn vrienden en eerste lezers wist hij toch een uitgeverij te overtuigen met het daaropvolgend succesverhaal tot gevolg. Onverwacht is dat niet rekening houdend met het feit dat Charbach zich nog de moeite getroost een verhaal te vertellen wars van alle ironie en postmoderne inslagen. Het in se eenvoudige verhaal dat groots verteld wordt, hengelt meer dan eens naar de titel van great american novel en bezwijkt net niet onder zijn eigen pretenties en doelstellingen. Het is een huzarenstukje dat Harbach uitvoert maar in zijn poging zijn meesters naar de kroon te steken, laat hij verschillende steken vallen waardoor de zwaktes van zijn boek even prominent zijn als zijn sterktes.
Honkbal lijkt de rode draad van het boek te zijn met de opkomende belofte Henry Skrimshander die nog voor zijn eerste universiteitsjaar achter de rug is al door zowat elke talentscout in het vizier genomen is. De naïeve Skrimshander komt uit een onooglijk dorpje en heeft slechts een droom; zijn grote held Aparicio Rodriguez tevens auteur van het honkbalstandaardwerk De kunst van het veldspel te evenaren qua score. Tijdens een amateurhonkbalspel (American Legion Baseball) wordt hij ontdekt door de student en honkbalteamleider Mike Schwartz die meteen hemel en aarde beweegt om het wonderkind toegelaten te krijgen tot Westish College opdat hij deel zou kunnen uitmaken van de aan de universiteit verbonden honkbalploeg.
Schwarz is zowat een vaderfiguur voor de verschillende spelers en neemt onder andere de training van Skrimshander op zich. Alles verloopt prima tot tijdens een wedstrijd een terugworp van Skrimshander uit de baan vliegt en zijn team- en kamergenoot Owen Dunne vol raakt. De homoseksuele en intelligente Dunne wordt gehospitaliseerd en hersteld voorspoedig maar Skrimshander lijkt zijn zelfvertrouwen volledig kwijt en blijft de eenvoudige worpen verknoeien. Schwarz’ loyaliteit tegenover Skrimshander komt onder druk te zijn, in het bijzonder daar zijn resolutie om na zijn afstuderen bij Westish College aan een topuniversiteit rechten te studeren niet helemaal lijkt te lopen zoals gepland.
Bovendien is hij in tussentijd ook in een gecompliceerde relatie terecht gekomen met Pella Affenlight, de al even getroebleerde dochter van rector Guert Affenlight die net als Schwarz de brokstukken van haar leven probeert te lijmen. Haar vader lijkt ogenschijnlijk wel al zijn zaakjes op orde te hebben als Herman Melville-autoriteit (auteur van Moby Dick) die een succesvolle docentencarrière bij Harvard inruilde voor het rectorschap van Westish College. Jammer genoeg is die laatste, nochtans overtuigd heteroseksueel, geobsedeerd geraakt door de knappe Dunne en dreigen zijn sluimerende gevoelens van verliefdheid niet alleen zijn carrière maar ook zijn goede naam in het gedrang te brengen.
De levens van de vijf hoofdpersonages (Skrimshander, Dunne, Schwarz en de beide Affenlights) raken steeds meer met elkaar verstrengeld naarmate elk van hen verstrikt raakt in een noodlot dat hun oorspronkelijke plannen en dromen op de helling zet. Harbach weet de verschillende verhaallijnen door elkaar te laten lopen zonder verstrikt te raken in zijn eigen grootse opzet. Helaas overspeelt hij zichzelf ook in die opzet en zijn pogingen om aan te tonen dat hij zijn klassiekers (Moby Dick voorop) kent. Zijn grootse roman over honkbal maar nog meer over toeval, noodlot en de bereidheid het leven ondanks alles in eigen handen te nemen/houden, levert geen perfecte score af (wat de lovende recensies ook mogen beweren) maar slaagt dankzij zijn volharding.
