PUKKELPOP 2012: Lykke Li :: vrijdag 17 augustus, Main Stage

Over de metamorfose van Lana Del Rey, die leidde tot het grote succes, zijn duizenden (internet)pagina’s volgeluld. Maar veel spectaculairder dan de vervelling van Lykke Li de laatste jaren is die echter niet.

Het kirrende meisje van op debuut Youth Novels maakte vorig jaar op Wounded Rhymes immers plaats voor een hogepriesteres van duistere pop. Ook al doen de muzikanten een opzwepend dansje als opwarmer in de coulissen, zodra ze allemaal gekleed in het zwart het met zwarte sluiers gedecoreerde podium betreden, is het bittere ernst. Soms te bitter. De zon kruipt veiligheidshalve nog wat verder weg, elke ram op de trommels van Li en haar percussionisten doen hem nog wat verder de zee in bibberen.

De perfecte timing dus voor haar set, al verbaast de hoge plaats op de Main Stage. Dat een hitgevoelige dijk van een remix en de befaamde Triggerfinger-cover daar voor iets tussen zitten, wordt tijdens de set echter wel duidelijk. Een uur lang de aandacht houden kan Lykke Li nog niet wegens een stuitend gebrek aan pakkende songs. Halverwege zakt de set dan ook behoorlijk in, en wanneer Li aankondigt het enkele nummers rustiger aan te willen doen, wordt het te zien aan enkele Bambi-ogen rondom ons voor velen wel térgend lang wachten op die ene hit.

Een nieuw nummer, “Midnight Shining”, dat een b-kantje van dé single had kunnen zijn en “Silent My Song” halen dan ook de vaart compleet uit de set, die met “I’m Good I’m Gone” en “Youth Knows No Pain” aardig op gang was gekomen. Veel van haar nummers grossieren in een veel te afstandelijke, grauwe schoonheid, terwijl het sobere “I Know Places” wel weet te pakken en de zonsondergang van een perfecte soundtrack voorziet. Maar dat niveau haalt Li songsgewijs te weinig.

Waar ze zich wel stevig in onderscheidt, is haar act. Die laat zich aankijken als donker theater waarin ze de duivel mag weten wat allemaal bezweert of oproept. Maar die kushandjes en door handen gevormde hartjes tijdens “Little Bit”, naadloos ingepast in Li 2.0, vloeken daar dan weer stevig mee. Vergelijkingen met Florence zijn makkelijk te trekken, al zijn het compleet tegenovergestelden. Het is haar présence, gekoppeld aan een niet evidente eigenzinnigheid voor popmeisjes van haar slag, die haar in dit lijstje van te onthouden acts doet belanden.

Dat, en het slotkwartier van haar set: “Rich Kid Blues” baadt in helrode belichting wanneer ze haar overwinning op het zonlicht heeft binnengehaald en de duisternis over de hele weide is gevallen. “I Follow Rivers” doet wat het moet doen na een verrassend klein stukje “Silent Shout” van The Knife, en een uitzinnig “Get Some” zet de kers op de taart en doet rondom ons zowaar een dansritueel ontstaan – vooral enkele meisjes op de drempel van hun eerste job doen de bewegingen van Li na als zijn ze haar spiegelbeeld. Een dubbeltje op z’n kant dus, dit concert, maar het plaatje van Lykke Li 2.0 klopt totaal, zodat die derde plaat wel eens zou kunnen verrassen.

http://www.lykkeli.com
Warner
LL
Beeld:
Pieter Verhaeghe

aanraders

verwant

Lykke Li :: I Never Learn

“I’m a little bit in love with you”...

Lykke Li :: zondag 27 april 2014, Ancienne Belgique

Enkele dagen voor de release van I Never Learn...

Lykke Li leert het nooit

Drie jaar na doorbraakalbum Wounded Rhymes, met onder andere...

Lykke Li :: Wounded Rhymes

De tijden dat Zweden de absolute hofleverancier van perfecte...

Lykke Li :: Wounded Rhymes

LL Recordings, 2011 Warner Mannen, jullie zijn bij dezen al gewaarschuwd!...

recent

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in