Waarom al dat logistieke gedoe met een hoop muzikanten en instrumenten organiseren als je ‘t ook in je hebt om alles zelf voor je rekening te nemen, moet multi-instrumentalist (maar trombonist in de eerste plaats) Jacob Garchik gedacht hebben. En zo geschiedde: in z’n thuisstudio in Brooklyn werkte hij aan een handvol songs met soms tot acht trombonepartijen, twee hoorns, slide trumpet en twee sousafoons. Het resultaat? Een sprankelende plaat die gevuld is met rijke arrangementen en verrassend toegankelijk klinkt.
Garchik is intussen ook van veel markten thuis: hij is geregeld te horen binnen zowel de mainstream als de experimentele vleugel van de jazz en improvisatie, werkte met Lee Konitz, Steve Swallow en John Hollenbeck, schreef arrangementen voor het Kronos Quartet, en stond live naast Anthony Braxton, Steve Lehman en Mary Halvorson. Met The Heavens wil hij vooral z’n liefde voor religieuze muziek, en gospel in het bijzonder, delen. Vandaar ook de ondertitel The Atheist Gospel Trombone Album, voor een negendelige suite die opgebouwd is rond quotes; van Stephen Hawking en Woody Allen tot Mark Twain tot Garchiks moeder, die op de een of andere manier allemaal het Godsbestaan in vraag stellen.
Nu ja, het gaat slechts om korte quotes en geen uitgebreide traktaten, want het is duidelijk dat Garchik vooral een plaat wilde maken die de vreugde en gemeenschapsspirit van het gospelgebeuren reflecteert. En zo opzwepend als het er in een Afro-Amerikaans gospelkoor soms aan toe gaat, met verschillende stemmen en partijen die op elkaar gelegd worden en samen steevast leiden tot een meeslepende atmosfeer, zo is Garchik ook in de weer met vaak uitbundige blaaspartijen die uitnodigen tot participatie (er werd hier wat meegefloten de voorbije dagen). Je hoeft geen expert te zijn om te horen dat hij beschikt over een indrukwekkende instrumentbeheersing, met loepzuivere articulatie, een brede klankkleur — ergens tussen Dennis Rollins en Reut Regev — en zelfs een verrassende wendbaarheid op de sousafoon, nochtans een behoorlijk ‘lomp’ instrument, qua vorm én sound.
Het gaat dan wel ingetogen en weemoedig van start in het melancholische “Creation’s Creation”, maar meteen word je getrakteerd op weldadige harmonieën. Nog meer vaart kruipt in de plaat vanaf “The Problem Of Suffering”, dat met z’n afwisseling tussen staccato accenten in het hoge register en diep pompende baslijnen zo aanstekelijk werkt als de beste soul of funk. Of hij nu een eindje wegscheurt, gebruik maakt van hulpstukken of de verschillende trombonelijnen even een eigen leven laat leiden: Garchik slaagt er in om er een waar feest voor het oor van te maken.
De stukken hebben door hun beperkte lengte soms niet veel om het lijf, tracks 3-6 razen voorbij in minder dan acht minuten. Maar of het nu gaat om het elegisch getinte “Dialogue With My Great-Grandfather”, “Digression On The History of Jews And Black Music”, dat aansluiting zoekt met die pompende soundtracks uit de jaren zeventig, of soulpareltje “This Song Is The Center Of The Universe”; het blijft muziek die een glimlach tevoorschijn tovert. Al is het iets langere titelnummer, waarvoor hij de baspartijen van Funkadelics “Maggot Brain” lijkt te gebruiken, de echte winnaar. Er zit een hoempapastukje in (“Glory/Infinity/Nothing”) dat misschien als een knipoog naar zijn zwak voor Balkanmuziek gezien mag worden. Afsluiten gebeurt met “Be Good”, een stukje vingerknipgospel als een vederlicht lentebriesje.
Kortom: The Heavens is een heel erg leuke en aanstekelijke plaat, met zwier, nazinderende melodieën en een weelde aan goede ideeën. Het enige nadeel is verbonden aan zijn knappe prestatie: soms voel je immers dat dit een solo-inspanning is, omdat het soms wat té goed in elkaar steekt, de plooien iets te gladgestreken zijn en je de verbondenheid van een bandprestatie mist. Het doet echter niets af aan de mooie resultaten en doet enkel uitkijken naar de band die Garchik samenstelde om deze muziek uit te voeren, met daarin maar liefst 5 extra trombonisten (met o.m. kleppers Curtis Hasselbring en Curtis Fowlkes), sousafoonspeler Joseph Daley en meesterpercussionist Kenny Wollesen.
Het album kan beluisterd en gekocht worden via de Bandcamp-pagina van Garchik.
