Vroeger was het allemaal beter. Steeds meer jonge thrashbands dragen die boodschap uit. In Antwerpen doet een zootje ongeregeld, genaamd Toxic Shock, sinds 2010 hetzelfde. En niet omdat retrothrash erg hip is, maar omdat de vijf bandleden vanbinnen roekeloze punks zijn.
(Thrash) metal en punk? Voor de gemiddelde muziekfreak kan de combinatie zeer vreemd lijken. Moderne metalbands zijn zich amper bewust van de gedeeltelijke punkachtergrond van hun geliefkoosde genre, of nog erger: ze haten punk. Punkers beseffen dan weer niet dat punk en sommige metal aardig wat gemeen hebben, of nog erger: ze haten metal. Op Groezrock bijvoorbeeld — toch wel het punkfestival bij uitstek — vind je bands die zich ‘punk’ noemen, maar er muzikaal nog maar weinig mee te maken hebben. Ondanks de gemeenschappelijke geschiedenis blijken de geesten gescheiden.
Er was een tijd dat beide genres in al hun facetten hand in hand gingen. Thrash metal is begin jaren tachtig ontsproten uit traditionele heavy metal én punk. Iets later, onder meer aan de oostkust van de VS, ontstond zelfs een variant die meer beïnvloed was door de hardcore punk van Cro-Mags en Agnostic Front. Overkill, Anthrax en Nuclear Assault — noem maar op — werden beschouwd als de tegenhangers van de progressievere Bay Area thrash (Metallica, évidemment), de Braziliaanse met death metal doorspekte metal (Sepultura) en de Teutoonse extreme thrash metal (Sodom). Maar ook Bay Area bands als Death Angel, Vio-lence en Suicidal Tendencies plaatsten agressie en snelheid boven alles en ademden punk uit al hun poriën. Ook belangrijk is dat deze bands tot op een zeker moment het doe-het-zelfprincipe (DIY) huldigden.
Terug naar vandaag. Of blijven we in het verleden hangen? Als het van Toxic Shock afhangt wel. De Antwerpenaren aanbidden niet alleen metal en punk uit de eighties en spelen bij voorkeur in verlaten industriële loodsen, ook vinyl (de EP werd enkel geperst op een 12″), bandana’s, skateboards en graffiti behoren tot hun interesseveld. U bent niet mee? Let maar eens op het undergroundsfeertje in de clip van Suicidal Tendencies’ “You Can’t Bring Me Down”.
Muzikaal ligt de nadruk op old school (kan het ‘old schooler’?) thrash metal: explosief drumwerk (basdrum, snare en cimbaal: meer heb je niet nodig), heerlijk verwrongen thrash-riffs, hoge solo’s (“Hard Candy”!), en natuurlijk ook de heerlijk onzuivere stem van Toxic Wally, die perfect past in het vettig geproduceerde geheel. En dat allemaal in vier nummers, inclusief een leuke cover van cross-overband Uncle Slam (“The Ugly Dude”), waarop u de voeten spontaan zal meestampen (in “Friends Of The False Kind” wordt daartoe letterlijk opgeroepen). Het plaatje mag dan aan de korte kant zijn, de essentie wordt in dertien minuten samengeperst. Geen uitgemolken shit dus.
De eentonige vocalen kunnen een minpuntje zijn, maar tekstueel is Toxic Shock oprecht en in-your-face. De band roept niet op tot comateuze zuippartijen — dat doet zijn muziek vanzelf — maar reikt zoals het een punkband betaamt meer sociale thema’s aan. Bovendien zijn de teksten nog eens verstaanbaar ook. “Ice Cold Black” gaat over frustraties in een vervloekte stad (“When our city, our city is dead!”) — wat wil je met de verkiezingen in het vooruitzicht? Gelukkig kan er ook gelachen worden met tekstsneden als “The Sun is lost, he’s busy sucking dick!” Verder barst de band uit tegen de pedofielen (“Hard Candy”) en de bedriegers (“Friends Of The False Kind”) van deze wereld. Dit lijkt wel thrash mét inhoud. En met de vinylhoes bij de hand kan je de teksten gewoon luidruchtig mee scanderen. Alles past in het plaatje van Toxic Shock.
Toxic Shock is zoals lekkere thrash moet zijn: snel, agressief en vuil. Hoewel de Antwerpse band al optredens achter de rug heeft met Ceremony, D.R.I., Sheer Terror en Black Breath (!), kan met deze EP het serieuze werk pas echt beginnen. Als in: meer aandacht trekken buiten zijn ons-kent-onsscène en nog meer hippe festivals en concertclubs aandoen, uiteraard zonder de DIY-feestjes te vergeten. Wij raden u dan ook ten sterkste aan de thrashers op 29 juli in het voorprogramma van Municipal Waste te checken. Stomp, stomp, stooomp!