2011 op het kleine scherm. Huh…
Zoals u ongetwijfeld al wist, bestaan er in tv-land
geen avant-premières, geen prestigieuze festivals, geen worldwide
release dates. Daar bestaat zelfs geen worldwide. Iets kan een
regelrechte hype zijn in het buitenland terwijl het bij ons zelfs
niet op de radar verschijnt. Hoe pik je dingen op? Tja, in de
boekskes, through the grapevine en op nichewebsites zeker?
Maar zelfs dan… Imdb stelde een top op van de ‘highest rated
TV series released in 2011′. Inhoudelijk totaal van de pot
gerukt natuurlijk – wie laat in godsnaam de massa stemmen?! – maar
het drukt je wel met de neus op de feiten. Alles wat je totnogtoe
gezien hebt – je hebt er verdomme honderden uren voor de buis aan
gespendeerd – is een fucking fractie van wat er wereldwijd door de
industrie uitgepoept wordt. Bijna 4000 titels stonden er in die
top. En dan gaat het enkel om dingen die volledig nieuw zijn.
Jawadde.
Dat kan niet de bedoeling zijn. Een groot deel van
het vet snijden we gelukkig weg doordat we ons voor de recensies
uitsluitend met fictie bezighouden. Verder kunnen we het werkveld
verkleinen door (bijna) alleen met Angelsaksische producties te
werken. Maar zelfs dan… Te veel hè. Er is gewoon te veel. Dat
houdt dus in dat je nooit het totale aanbod zal kunnen verslinden.
Ook niet als recensent.
Maar. Desalniettemin is het de taak van ons
recensenten om toch een vaag lichtje te wezen op het kronkelige pad
dat leidt door de wildgroei van producties die elk jaar op de
beeldkast verschijnen. Vandaar dus deze objectieve doch
onpersoonlijke terugblik op het voorbije jaar. Omdat ik zelf, zoals
hierboven hopelijk aangetoond, niet genoeg tijd had om mijn tanden
te zetten in zelfs maar een miniem deel van alles wat dit jaar
verscheen, liet ik me hiervoor dankbaar leiden door
metacritic.com.
Dit zijn de jongens die in de States de hoogste
ogen gooiden van alles wat er het voorbije jaar voor tv
geproduceerd werd:
Breaking Bad, seizoen 4
(drama)
Chemieleraar turns drugsdealer in dit koel eigenzinnige en
waanzinnig coole drug drama. Opmerkelijk: op metacritic
scoort dit vierde seizoen maar net onder seizoen vier van ‘The
Wire’ – wat mij betreft het beste tv-seizoen aller tijden – en even
goed als seizoen zes van ‘The Sopranos’.
Louie, seizoen 2 (comedy)
De Amerikaanse comedian Louis C.K. speelt een (waarschijnlijk
slechts licht) gefictionaliseerde versie van zichzelf nu hij als
gescheiden vader zijn twee dochters moet opvoeden in New York.
Homeland, seizoen 1
(thriller)
“The nation sees a hero. She sees a threat.” Een
CIA-agente meent dat een soldaat die een tijdlang krijgsgevangene
was van Al-Qaeda in die tijd gebrainwasht werd.
Community, seizoen 2/3
(comedy)
Serie over een groepje studenten op een community college
in Colorado die bol staat van de (geslaagde) verwijzingen naar
hypes en pop culture.
Game of Thrones, seizoen 1
(fantasy)
De zeven dynastieën van de Zeven Koninkrijken van het mythische
Westeros strijden om de Iron Throne en de macht over het land. De
serie creëerde ontzettend hoge verwachtingen maar wist die gelukkig
voor het grootste deel in te lossen.
Parks and Recreation, seizoen 3/4
(comedy)
Van de hand van de makers (lees: aanpassers) van ‘The Office US’ en
oorspronkelijk bedoeld als spin-off daarvan. Uiteindelijk werd het
een op zichzelf staande serie over een bureaucrate in Indiana. Good
old mockumentary style humour, maar het was blijkbaar wachten tot
dit derde seizoen voor die een behoorlijk niveau bereikte. Die tijd
hebben we niet!
Downtown Abbey, seizoen 2
(kostuumdrama)
Britse miniserie over het leven op het landgoed van Lord Robert
Grantham aan het begin van de 20ste eeuw. Het tweede
seizoen loopt van de slag aan de Somme in 1916 tot de uitbraak van
de Spaanse griep in 1919.
Mildred Pierce,
miniserie (drama)
Schitterende evocatie van een tijd en van (de tragiek van) een
tijdsgeest. Kate Winslet speelt Mildred Pierce, een huisvrouw aan
het begin van de jaren 1930 die in haar eentje instaat voor de
opvoeding van haar twee dochters nadat haar echtgenoot haar
verlaten heeft.
Friday Night Lights, seizoen 5
(drama)
Een beetje een valsaard misschien; werd eigenlijk eind 2010
uitgezonden op het betalende kanaal Audience Network van DirecTV.
Maar omdat het grote publiek (zoals eerder al gebeurde met
seizoenen drie en vier) pas kon kijken toen de ‘herhaling’ begin
2011 gratis op NBC verscheen, mag hij hier van mij blijven
staan.
The Walking Dead, seizoen 2
(horror)
Zombies! Het tweede seizoen zorgt voor de eigen stem die de serie
broodnodig had, al blijven de personages soms te oppervlakkig.
Tot zover de dictatuur van de heersende tv-kritiek.
Als je als recensent je kostbare tijd niet wil vergokken door
zomaar wild dingen te beginnen volgen vanaf het moment dat ze
verschijnen, dan wacht je beter enkele jaartjes tot de zwakkeren
zijn uitgestorven en de blijvers zich hebben gemanifesteerd.
Survival of the fittest, weet u wel. Zelf heb ik daarom
dus bijlange niet alles gezien wat ik hierboven aanhaalde. Ik zette
me dit voorbije jaar regelmatig aan dingen die in de States
ondertussen al weer afgelopen waren. En dat is goed zo. Dan weet ik
tenminste dat ik mijn tijd niet verdoe aan iets dat het jaar nadien
uit de rekken wordt gehaald. En u ook.
Daarom… speciaal voor u: mijn hoogstpersoonlijke
observatielijstje van de dingen die ik dit jaar allemaal gezien (en
niet gezien) heb. Waar heb ik in 2011 zelf van genoten, afgezien
van productiedata, hypes en genres? Wat is mij het voorbije jaar op
televisievlak zoal opgevallen? Vuilbak- en klassenbak-tv, de
wannabe’s, de wannasee’s, de ficties en reality’s, tearjerkers,
tenenkrullers en al wat u voor de rest nog weten wou. This time
it’s personal.
Koning van het kleine
scherm: zonder twijfel ‘Breaking Bad’
Vlaanderens mooiste: ‘Basta’
Strafste emotionele
uppercut: de boottocht van Riggins, Street en Lyla in
Mexico (seizoen twee van ‘Friday Night Lights’). The Cinematic
Orchestra maakt het af.
Afgod van het jaar: Steven
Levitan, één van de bedenkers van ‘Modern Family’
Schandelijkste
hiaat: ‘Dexter’ – terwijl dit najaar in de States
seizoen zes van de band rolde, heb ik nog geen seconde van de
ziekelijk populaire seriemoordenaar gezien
Tergendste tenenkruller: ‘De
slimste thuis’
FC Ramptoerisme:
‘Exotische liefde’
Meest curieuze curiosum:
‘Episodes’ – LeBlanc speelt LeBlanc: twee Britse
scriptschrijvers mogen een Amerikaanse remake van hun succesvolle
sitcom maken, maar moeten dan wel, erg tegen hun zin, Matt “Joey”
LeBlanc de hoofdrol geven
Homo Hilarius: Cameron Tucker
(Eric Stonestreet) uit ‘Modern Family’
Charles Dickens Award voor grauwste
realisme: ‘Forbrydelsen’ / ‘The Killing’
Jules Verne-prijs voor thinking out of the
box: ‘Arrested Development’
Koppigste kakkerlak: CSI – seizoen
twaalf. Dat leest u goed: twaalf.
Dat we die nog mogen
terugzien: Idris Elba (Stringer Bell uit ‘The Wire’), in
de titelrol van het Britse ‘Luther’
Goede voornemens voor
2012: ‘The Good Wife’, ’30 Rock’ en wie weet eindelijk
‘Dexter’ (en de gouwe ouwes ‘Twin Peaks’ en ‘The West Wing’)
Ziezo, dat hebben we ook weer gehad, zie. Eens
benieuwd wat dat volgend jaar gaat geven. Hebt u nog suggesties,
aanvullingen, opmerkingen: vlammen maar!
But for now: happy 2012!