"I’d rather do it with Madonna, she’s what a woman is supposed to be", biechtte de rockgroep The Androids enkele jaren geleden op. Eenzelfde fascinatie bracht Beth Ditto ertoe om haar groep Gossip even te verlaten om een eerste solo-EP in te blikken. De vele knipogen in de clip van haar eerste single "I Wrote The Book" zijn hierbij lang niet de enige referenties aan de Queen of Pop.
"Als je nog een klein meisje bent, dan zie je pop als iets dat je leven kan redden", liet Beth Ditto ooit optekenen in het Franse blad Les Inrockuptibles. Na jarenlang succes met haar brutale punkfunk-ensemble Gossip keert Ditto nu terug naar die zorgeloze kindertijd. De speelse synthesizers en de koele houseklanken van deze EP herinneren aan de spontane popmuziek waar ze in de jaren tachtig als kind aan blootgesteld werd. "Good Night Good Morning", het tweede nummer op deze — slechts vier tracks tellende — EP, is een valse trage eightieskraker, een slepende song vol weemoed waarbij ons zelf het woord "sensueel" te binnenschoot, een adjectief dat we voorheen niet meteen met de volslanke diva associeerden.
Net zoals dat bij Ray Of Light en Music, de laatste echt goede albums van Madonna, het geval was, is deze EP evenzeer het werk van de producer als van de zangeres. Waar Madge in zee ging met William Orbit en Mirwais, wist Ditto het hippe Simian Mobile Disco voor haar kar te spannen, een productietandem waar ze al eerder mee samenwerkte voor hun tweede album Temporary Pleasure. De heren kiezen voor een strak geregisseerde, efficiënte productie in dienst van Ditto’s machtige stemgeluid, waarop de zangeres laat horen dat ze tot zoveel meer in staat is dan het doorsnee popmeisje (gruwelterm!). Simian Mobile Disco’s aanpak schippert tussen heden en verleden, zo laat het duo de geest van Adamski’s "Killer" dwalen doorheen "Open Heart Surgery".
De kritiek van verstokte Gossipfans zal luiden dat deze EP nergens ontploft, zoals "Standing In The Way Of Control" of "Heavy Cross" dat wel doen. Terecht, en wellicht zal Ditto die nummers dan ook nodig hebben om de festivalweides, waar ze binnenkort solo zal aantreden, helemaal in te pakken. De dreiging is hier echter constanter, zonder te pieken. Het oncontroleerbare, het punkelement uit Gossips punk-funk heeft ingeboet voor een toename van het aspect fun. De brute expressie werd ingeruild voor een verfijnder geluid dat misschien niet hetzelfde in your face effect heeft, maar na verloop van tijd minstens even verslavend werkt.
Op de vraag of er binnenkort een album op deze EP volgt, antwoordde Ditto onlangs dat "Gossip een huwelijk is, en dit slechts een affaire." De fans hoeven dus niet te vrezen, en kunnen zich enkel laven aan deze EP waarop Beth Ditto veertien minuten lang de beste Madonna anno 2011 neerzet. Robyn, Lady Gaga en vooral La Ciccone zelf ten spijt.
