In januari presenteert goddeau u met Tips Voor 2011 de namen die u de komende twaalf maand in het oog moet houden.
Wat gaan we doen in 2011? We gaan dansen. Waarop gaan we dat doen? Op Tanlines, verdorie, een bastaard opgetrokken uit oude ravesynths en exotische percussie. Eind vorig jaar werden hun vele EP’s samen uitgebracht als Volume On, het echte debuut moet er dit voorjaar aankomen. Tot dan kunt u zich alvast losdansen op het succulente “Real Life”.
Misschien wel het meest verrassend is hoe Eric Emm en Jesse Cohen, het duo achter Tanlines, refereert aan Stock, Aitken & Waterman, het producersteam achter tal van superhits (én Samantha Fox, én Mel & Kim, én Rick Astley, én Kylie Minogue en Jason Donovan) uit de jaren tachtig. “Ik denk dat we ons nogal aangetrokken voelden tot de geluiden die ze gebruiken, en sommige hooks”, klinkt het als we Cohen daarnaar vragen. “Nu, ze waren veel bekender in het Verenigd Koninkrijk en Europa dan in de Verenigde Staten, dus het was erg boeiend om hen nu pas te leren kennen en te ontdekken hoeveel hits ze hadden. We zijn lange tijd erg geïnteresseerd geweest in hoe zij hun werk benaderden. Maar we hebben helaas geen Kylie Minogue of Rick Astley om onze nummers in te zingen.”
“Eigenlijk is Volume On een best of”, schreef (lt) vorige maand nog; een selectie van het beste uit de reeks EP’s die de groep vorig jaar op de wereld losliet. Wat het debuut zal brengen? “Als je deze collectie een Best Of noemt, dan hoop ik dat je ons debuut als een Better Of zult bestempelen”, grapt Cohen. “Die plaat moet ergens dit jaar uitkomen. Ik denk niet dat je grote veranderingen in ons geluid moet verwachten, enkel een evolutie naar meer songgeoriënteerd materiaal. We blijven vasthouden aan een bepaald geluid, dat mensen zullen herkennen uit wat we al deden. Deze keer waren we echter meer geïnteresseerd in hoe we die geluiden konden gebruiken in verschillende soorten songs. Ik hoop dat het een plaat wordt die je in alle soorten omstandigheden kunt beluisteren.”
Een citaat. “Enkele songs op deze compilatie stammen nog uit een tijd dat we gewoon wat experimenteerden. We waren nog aan het ontdekken wat we goed konden. Er zullen dus dingen anders zijn op ons debuut.” Cohen bevestigt dat hun geluid al veel geëvolueerd is. “De beste momenten die we als Tanlines beleefden, hebben allemaal te maken met optreden; onze nummers live brengen en een publiek er op zien reageren. “Real Life” in clubs over de hele wereld mogen spelen en zien hoe mensen uit de bol gaan, voelt beter dan alles wat we ooit al gedaan hebben, zoals in de studio een interessant geluid vinden en daar mee spelen. In de toekomst wil ik meer van dat livegevoel proeven.”
Daarover gesproken. Was het moeilijk om het studioproject dat Tanlines aanvankelijk was naar de planken te brengen? “Nogal ja,” vertelt Cohen, “als ik terugdenk aan onze eerste shows, dan zie ik hoe we echt geen idee hadden waar we mee bezig waren, of waar we naar toe wilden. Ik herinner me dat we rare liveversies brachten van remixes die we voor andere artiesten hadden gemaakt en dat soort dingen. Maar ik denk dat we door meer en meer op te treden, er ook beter in zijn geworden, en onszelf een behoorlijke reputatie als liveact hebben verzekerd. En dat had ik nooit verwacht. Het heeft onze hele kijk op onze mogelijkheden als groep verschrikkelijk hard beïnvloed, op een erg positieve manier. Het is erg bevredigend om onszelf zowel als studioproject als als liveband te kunnen beschouwen, en te kunnen switchen tussen beide varianten naar het ons uitkomt.”
El Guincho, Ruby Suns, Delorean,… en nu Tanlines: heeft hij een verklaring voor de terugkeer van dat typische Ibizageluid uit de prille jaren negentig? Het ligt ver van de indiewereld waarin de acts doorbraken, maar toch sloeg het aan. Cohen weet het niet zo goed. “Al wat ik kan zeggen is dat nostalgie een krachtig element is bij het beleven van muziek, zowel voor wie het maakt als voor wie het beluisterd. Als er al een reden is voor die heropleving die jij ziet, dan kan ik me voorstellen dat het daar wat mee te maken heeft.”
Even een verduidelijking vragen. Samen vormen Emm en Cohen ook nog de groep Restless People. Wat is het onderscheid met Tanlines? “Dat is de pop-punk/boybandversie van Tanlines. We spelen er samen met Mike en Tony van mijn oude band Professor Murder. Het is een project dat ontstond uit onze vriendschap en de sfeer in onze studio, waar we graag met hen rondhangen en muziek maken.”
Tot slot werpen we Cohen een compliment van een blog voor de voeten, dat “hun arty, tropical disco perfect zou passen in het stukje Stop Making Sense waar David Byrne het podium verlaat om zijn oversized pak aan te trekken en Tom Tom Club “Genius Of Love” inzet. De Tanlinesman reageert enthousiast. “Dat is een geweldig compliment! Niets maakt me blijer dan een vergelijking met Talking Heads. Maar het grootste compliment zou toch zijn als je ons ook voor onze Twitterfeed (@tanlines, mvs) zou feliciteren.” (schaterend af).
Matthieu Van Steenkiste
