In januari presenteert goddeau u met Tips Voor 2011 de namen die u de komende twaalf maand in het oog moet houden.
Met Happy Life Creator bracht BRZZVLL het afgelopen jaar een uitstekende tweede plaat uit. Voor een label ging de band aankloppen bij het Duitse Melting Pot Music, en ook de oorspronkelijke groepsnaam Brazzaville moest eraan geloven na gerechtelijke dreigingen van een gelijknamige Amerikaanse band.
Muzikaal zit de band echter nog steeds in psychedelische funkjazzsferen. Elders omschreef baritonsaxofonist en bandleader Vincent Brijs hun muziek als “geïmproviseerde future psy-funk met een hoog afrobeatgehalte”. Dat het een eigenzinnige boel is, is zeker, maar wat vindt het publiek en de muziekpers daar nu van?
Vincent Brijs: De reacties op de shows waren altijd heel positief, zowel in kranten en blogs als in muziekmagazines. Ook voor de plaat hebben we goede recensies gehad. De reacties in België waren eigenlijk over het algemeen goed, voor zover ik er zicht op heb, want uiteindelijk vind ik recensies steeds erg subjectief en neem ik daar liever wat afstand van. Ik heb wel de indruk dat de recensies in Nederland en Duitsland nog wat enthousiaster waren. In Nederland zijn we zelfs plaat van de week geweest op 3voor12 van de VPRO, dat zie ik toch niet meteen gebeuren in België. Het lijkt me dat de interesse voor ons genre daar wat groter is dan hier.
enola: Is het ook daarom dat jullie naar een Duits label zijn overgestapt?
Brijs: Ik denk dat het allemaal wat samenhangt. Er is gewoon niet erg veel interesse in België voor het soort muziek dat wij maken en er zijn maar weinig platforms. Zoals ik het zie is de muziekscene hier vooral op rock gericht, en als je dan naar academische muziek, jazz of avant-garde gaat, is de algemene houding eerder puristisch of heel avant-garde. Vanaf het moment dat er dan meer kruisbestuivingen gebeuren, zoals wij doen met vormen van fusion en dergelijke, merk je dat de ontvangst in België toch heel anders is. Nu, we mogen zeker niet klagen hoor, we hebben hier al veel speelkansen gekregen, maar anderzijds is het toch opvallend dat we in Duitsland zonder problemen een label vinden, terwijl in België niet meteen een label geïnteresseerd was. Ik hoefde maar één mail met wat demotracks te sturen naar Melting Pot Music, en ik kreeg al snel enthousiaste respons.
enola: Jullie balanceren sterk tussen jazz en meer mainstream genres zoals funk. Heb je dan nooit de indruk dat het publiek of programmatoren niet goed weet wat aan te vangen met jullie? Worden jullie soms bizar geprogrammeerd?
Brijs: Ik heb nog nooit het gevoel gehad dat we echt verkeerd geprogrammeerd waren. Met de Jazzlab Series kwamen we wel bijvoorbeeld in culturele centra terecht waar mensen van 60-70 jaar met een abonnement kwamen kijken die niet zoveel aan onze muziek hadden. Maar in clubs heb ik meestal wel het gevoel dat we ons publiek toch bereiken, ook al is onze niche zo klein. Ik heb niet het gevoel dat we verkeerd geboekt worden, wel dat er eerder weinig is. Er zijn wel bepaalde festivals die wat we doen aan bod laten komen, maar die vind je toch niet veel in België.
enola: De nieuwe plaat heet Happy Life Creator. Komt dat voor uit een idee om mensen een glimlach op het gezicht te toveren?
Brijs: Als mensen daarvan een smile op hun gezicht krijgen, graag! Maar het kwam eigenlijk eerder voort uit de idee van een soort illusie, een speling op de doos van Pandora, maar dan een waar al het goede uit de wereld voortkomt. Dat futuristisch doosje dat je openklapt, wat dan ook uiteindelijk de hoes is geworden. Het is een soort metafoor voor iets dat we allemaal wel in ons hebben, maar wat we moeilijk naar boven kunnen halen. Maar het was zeker niet zo dat we een plaat wilden maken die per se feelgood zwou klinken, maar we wilden misschien wel een soort fantasiebeeld insinueren of iets dergelijks. Een doos die je opentrekt waarna opeens alles goed zal verlopen. Maar ik zou ook wel graag eens een donkere plaat willen maken, hoor.
enola: Dat concept zie je ook in het artwork. Bij de vinylversie kan je zelf je eigen ‘happy life creator’ maken. Is het belangrijk voor jullie om een zekere meerwaarde te geven aan een plaat? Of vonden jullie het gewoon een leuk idee?
Brijs: Het was een leuk idee vooral, maar die meerwaarde vinden we zeker belangrijk, juist omdat het in deze tijd zo moeilijk is geworden om nog platen te verkopen. Iets exclusiefs en gelimiteerd maken helpt dan wel, ook al gaan we nooit een platinumverkoop meemaken. Als je een speciaal gegeven aan dat tastbare verbind zet dat mensen misschien toch nog meer aan om die plaat te kopen in plaats van het gewoon te downloaden. Het was dus een strategisch element, maar ook gewoon iets ‘artistiek’, een leuk idee.
enola: En heeft het dan ook effect gehad tot nu toe?
Brijs: Ja, toch wel, we zijn bijvoorbeeld voor de MIA’s geselecteerd in de categorie voor beste artwork. Of dat nu een zegen of een vloek is weet ik niet (lacht). We passen daar absoluut niet tussen natuurlijk, onder andere door de nadruk op Music Industry. Het zijn ook altijd dezelfde namen die keer op keer aan bod komen en in de prijzen vallen. Ik geloof niet in dat hele MIA-verhaal, maar anderzijds is het wel erg mooie promotie voor ons. Dus ik ben daar wel opportunistisch in. Mensen die ons helemaal niet kennen zullen ons misschien via die weg dan wel leren kennen. Onlangs heb ik ook eens op internet gekeken hoe gemakkelijk je ons album al zou kunnen downloaden, en ik had meteen al meerdere links gevonden. Uiteindelijk kan je daar niets tegen doen, zo werkt het nu eenmaal in de muziekwereld vandaag.
enola: Wat me opviel aan de nieuwe plaat in vergelijking met debuutplaat Days Of Thunder, Days Of Grace, is dat de sound meer gebald of coherent is. Hebben jullie daar bewust voor gekozen?
Brijs: Dat is niet zozeer bewust gebeurd, de plaat is muzikaal heel ongepland tot stand gekomen. We hebben gewoon een week repetitiesessies gehad en dat was eigenlijk heel slecht voorbereid. Ik had gewoon wat nieuwe ideeën neergeschreven, en er was helemaal geen concreet plan qua structuren of arrangementen. We zijn dan de studio ingedoken, hebben gezien waar we uitkwamen en dan hebben we daar de goede momenten uitgekozen. Er was dus toch een serieus postproductieproces aan verbonden. Ook heel het idee van de ‘happy life creator’ is pas later gekomen, het is gewoon allemaal een samenloop van ideeën. Ook de samenwerkingen zijn heel spontaan tot stand gekomen. Gregory Frateur (van Dez Mona, zingt mee op “Sowhereto”, gdvb) is bijvoorbeeld een goede vriend en ik had wat instrumentale stukken die wel wat vocals kon gebruiken, en van het een kwam dan het ander.
enola: Het valt ook op dat de muziek erg vintage klinkt. Is dat ook zo gekozen? Was het vroeger allemaal beter?
Brijs: Nee, ik denk zeker niet dat het vroeger allemaal beter was, ik luister zelf heel veel naar hedendaagse muziek, vooral elektronische bands dan. Maar ik merk wel dat veel bands vandaag niet even scherp spelen als de live bands van vroeger. Bands als The Who, Led Zeppelin, The Rolling Stones, The Small Faces, die stonden er gewoon live, terwijl ik dat vandaag veel minder zie. We zijn inderdaad wel erg beïnvloed door bands uit de jaren zeventig, maar we beperken ons daar zeker niet toe. De dingen die toen gedaan werden, bijvoorbeeld in de vroege fusion van Miles Davis en Herbie Hancock, waren ook echt nieuw, terwijl dat vandaag niet meer zo is. Het geluid van de plaat is ook in grote mate het gevolg van de mixing door Ben Lamden die met allerlei oud analoog gerief werkt.
enola: Inderdaad, de plaat lijkt veel stiller te zijn dan andere hedendaagse platen. Het geluid is niet overdreven gecomprimeerd.
Brijs: Ja, maar we hebben zeker niet bewust een stillere plaat willen maken. We wilden zeker ook niet een erg gecomprimeerde of cleane klank nastreven. In hiphop klinken al die snares en kicks bijvoorbeeld ook zo netjes, dat wilden wij niet, de muziek moet toch organisch blijven.
enola: Al de bandleden zijn ook actief in de (bredere) jazzscene in heel wat projecten. Zou je durven zeggen dat BRZZVLL dan het moederschip is, of toch ook eerder een zijproject?
Brijs: Voor mij is het natuurlijk wel het moederschip, maar het wordt dat ook meer en meer, ook voor de rest van de groep. We voelen wel dat we hier verder mee kunnen gaan, ook al kunnen we er zeker niet van leven, maar we krijgen toch heel wat kansen aangeboden via BRZZVLL. Nu, we hebben ook onlangs een pijnlijke beslissing moeten nemen om verder te gaan met een andere bassist omdat het voor Nicolas (Rombouts, gvdb) erg druk werd met Dez Mona en dat viel niet meer te rijmen voor mij. Je begrijpt dat iedereen met verschillende projecten bezig is, maar je wil natuurlijk wel allemaal dezelfde richting uitgaan.
enola: In de jazzscene is er al een hele tijd heel wat heisa rond het Vlaamse subsidiebeleid. Wat is jouw standpunt daarin?
Brijs: Wij hebben wel wat subsidies gekregen, die we ook gebruikt hebben voor deze plaat. Nu, ze zeiden wel al meteen dat we geld moesten teruggeven omdat we zogezegd winst hadden gemaakt, dus dat heb ik toch even moeten rechtzetten in dat dossier. (lacht). Maar ja, ik ben er eigenlijk wel heel dankbaar voor dat die mogelijkheden er zijn. Nu zijn die er wel al veel minder, want door de economische crisis wordt er zwaar in die budgetten gesneden, wat in zekere zin ook wel terecht is. Maar over het algemeen heb ik daar niet echt een waardeoordeel over, ik denk dat daarover toch wel beslist wordt door een ploeg van bekwame mensen. Ik heb misschien wel problemen met artiesten die die subsidies al jaar en dag krijgen, want die zijn dan wat vastgeroest in hun ding, en krijgen gewoon geld omdat ze dan zogezegd gerenommeerd zijn, terwijl heel wat jong talent daardoor dat geld misloopt. Het is ook niet helemaal gelijk verdeeld, als je kijkt wat er allemaal naar theater en klassieke muziek gaat, is wat wij krijgen toch vrij weinig. Maar ik heb het er zeker niet moeilijk mee dat mensen subsidies krijgen om projecten uit te werken, want dan zou ik mezelf heel hard tegenspreken (lacht).
BRZZVLL treedt nog meerdere keren op in de nabije toekomst, bijvoorbeeld op 6 februari in Vrijstaat O. te Oostende of op 17 februari op het Kulturamafestival in Leuven, maar check zeker hun site waar alle data staan opgelijst.
