Manu Larcenet kiest voor een andere aanpak. Na het succes van De Dagelijkse Worsteling is hij er nu met Blast. Het eerste deel van 200 pagina’s overtreft de hoge verwachtingen.
Polza Mancini is opgepakt voor een misdaad tegen een zekere Caroline. In dit eerste deel volgen we de ondervraging van Mancini en het verhaal dat hij hierbij stukje voor stukje vertelt. Zo gunt hij de lezer een diepgaande blik in zijn gevoelswereld, maar het blijft de hele tijd gissen naar de juistheid van het beeld dat Mancini schetst. Hij hangt zijn verhaal op aan de beslissende momenten van een ‘blast’, waarbij hij elk contact met de wereld verliest en een soort hogere wereld ervaart. Deze ervaringen blijven vooralsnog onverklaard.
Blast is gedompeld in een donker palet van zwart en grijs. Af en toe wordt deze mistroostigheid onderbroken door kleurrijke kindertekeningen. Larcenet speelt vakkundig met het creëren van de juiste sfeer naargelang het moment in het verhaal dat vereist. De eenvoudige herkenbaarheid uit De Dagelijkse Worsteling is ver weg. Toch lijkt ook Polza Mancini heel wat autobiografische trekjes van de auteur te vertonen. Zo schrijft Larcenet in dit eerste deel enkele diepere frustraties van zich af. De werkzaamheden voor de rest van de reeks zijn ondertussen al vergevorderd, laat hij weten via zijn weblog.
Manu Larcenet is er met dit eerste deel van een nieuwe reeks in geslaagd om ons te verrassen en ons een ander aspect van zijn talent te laten ontdekken. Hij debuteerde met absurde kortverhalen voor het Franse striptijdschrift Fluide Glacial. Met De Dagelijkse Worsteling brak hij door en kon hij zowat alles doen wat hij wilde. Sindsdien is hij in Frankrijk een van de grote namen in de stripwereld. Zijn samenwerking Terug naar de aarde met Jean-Yves Ferri geniet ook steeds meer bijval. In het Frans verschenen van die gagreeks al zes succesvolle delen, met een nieuw deel in het vooruitzicht. Bij de kleine uitgeverij Les Reveurs publiceert Larcenet ook regelmatig zijn meest persoonlijke werk, dat niet altijd even toegankelijk is.
De verwachtingen voor Blast waren erg hoog door het eerdere werk van de auteur. Wat ons betreft heeft Larcenet deze volledig kunnen inlossen met alweer een straffe stripklassieker. Vette Bast, het eerste deel van Blast, is met stip een van de beste albums van 2010 en zal aan het eind van het jaar ongetwijfeld op tal van lijstjes prijken. Relevant, intrigerend en leesbaar, zo hebben we onze strips graag. We hopen van u hetzelfde.