Nadat Air op zijn vorige twee platen met superproducer Nigel Godrich (Radiohead) samenwerkte, gaat het Franse duo op het vijfde album Love 2 compleet solo. Er werd zelfs een speciale studio gebouwd om de visie van Jean-Benoît Dunckel en Nicolas Godin audiogewijs volledig neer te zetten, en het resultaat is er ook naar. Love 2 is een plaat geworden met twaalf songs die voldoende afwisseling bieden maar onderhuids toch met elkaar verbonden zijn.
Dunckel: “Het was tijd om na al die jaren op eigen benen te staan. We zijn ook geen groentjes meer en we hebben al genoeg levensjaren in de studio doorgebracht om te weten hoe alles in elkaar zit. Toen de studio eindelijk af was, konden we in alle rust aan deze plaat beginnen werken en opnemen. We doopten de plaats “Atlas” en het is de ultieme controlekamer van wat er zich creatief in ons brein afspeelt. In die ruimte krijgen onze ideeën vaste vorm en reiken ze een hand naar de luisteraar. Ik blijf het fascinerend vinden hoe abstracte ideeën in je hoofd uiteindelijk in een song worden omgezet. En hoe langer we er mee bezig zijn, hoe boeiender de rit eigenlijk wordt.”
enola: Is Atlas niet de ultieme plaats om je af te schermen van die hectische buitenwereld?Een goede Airplaat transporteert je naar een plaats die buiten de realiteit staat en tot dromen aanzet.
Dunckel: “Ik ben blij dat je het zo ziet, want zo voelt het op bepaalde momenten wel aan. We hebben er nood aan om ons te kunnen terugtrekken. Wanneer we echt in de opnames begraven zijn, willen we zo weinig mogelijk prikkels van de buitenwereld. Dan is het enkel mezelf, Nicolas en de muziek. En voor deze plaat hebben we ons zeer zeker laten beïnvloeden door de studio zelf. De omgeving was nieuw, (lachend) zelfs een deur of een plafond kreeg plots iets poëtisch.”
enola: De enige gast die jullie toelieten op Love 2 was drummer Joey Waronker. Waaraan dankt die man zo’n privilege?
Dunckel: “Aan verschillende zaken. Ik hou van zijn speelstijl die toch bepalend is geweest voor de algemene sfeer op platen van o.a. Beck, Elliott Smith en zelfs The Smashing Pumpkins. Vergeet ook niet dat hij nog bij R.E.M. gespeeld heeft en ook wijlen Willy Deville heeft beroep gedaan op zijn drumvernuft. Joey is een man van veel muziekjes en bovendien ook een uitstekend producer (cfr. Priscilla Ahn, Eels of Lisa Germano – df) en dat helpt wanneer je besluit om eerst wat te jammen met het oog op een mogelijke opname. Nummers als “Be A Bee” of “Do The Joy” zijn uit sessies met Joey geboren.”
enola: Ik kan me moeilijk voorstellen dat je de ingespeelde opnames niet bijgewerkt hebt ten dienste van de song.
Dunckel: “Sommige opnames hebben we intact gelaten, anderen hebben we verknipt of aangelengd met samples of wat dan ook. Die artistieke vrijheid willen we zeker opeisen en iemand als Joey vindt dat geen probleem. En geloof me vrij, niet iedere muzikant denkt op die manier. Dit was een zeer bevrijdende manier van werken, al is het best mogelijk dat we voor de volgende plaat weer helemaal anders te werk zullen gaan. Nu verkeren we echt in een vibe waarin alles meer organisch klinkt, losser ook, en fris met veel energie. Een groot contrast dus met “Pocket Symphony” dat eerder uit minimalistische muzikale meditaties bestond. Ik kijk er dan ook naar uit om de songs van deze plaat live te brengen.”
enola: Ik heb het altijd fijn gevonden dat Air een keyboard benadert als een instrument met een eigen ziel.
Dunckel: “Dat doen we nog steeds, en dat is maar goed ook. Wanneer we een nieuw keyboard kopen, lezen we de handleiding nooit. We proberen ons intuïtief een toegang te verschaffen tot de geheimen van dat keyboard, en wie zich openstelt voor wat er onder al die lichtjes en knopjes schuilt, zal vaststellen dat een synthesizer ook een ziel heeft. Je moet er alleen wat meer moeite voor doen om die te vinden. (lachend) Maar daarna ben je dan ook vrienden voor het leven.”
