Ze
draaien alweer bijna een decennium mee, maar zeer binnenkort houdt
Starsailor het voor bekeken. Voor onbepaalde tijdsduur, maar toch.
Reden voor deze drastische beslissing was de tegenvallende verkoop
van de single ‘Tell Me It’s Not Over’ en het bijhorende album ‘All
The Plans’, vooral in thuisland Groot-Brittannië dan. De band had
gehoopt met dit nieuwe werk een geslaagde comeback te maken na vier
jaar stilte, maar ze legden de lat hoog voor zichzelf en de
vooropgestelde objectieven werden jammer genoeg niet gehaald. De
groep kapt er gelukkig niet zomaar mee, maar werkt de geplande
tournee netjes af. Het enthousiasme dat ze daarbij totnogtoe aan de
dag legden – alleszins in de AB – strookt absoluut niet met een
band die er weldra de stekker uittrekt, maar daar hoor je ons niet
over klagen.
Allereerst kregen we nog een korte show voorgeschoteld van
voorprogramma Ginga, speciaal uitgekozen door de
frontman van Starsailor himself. De groep is afkomstig uit
Oostenrijk, maar doet muzikaal eerder denken aan Scandinavische
groepen in de trant van Shout Out Louds. Helemaal vast te pinnen op
een genre valt de band echter niet. Dat kan een voordeel zijn, maar
in dit geval beschouwen we het echter als een verlies: het lijkt er
een beetje op dat Ginga nog niet echt weet welke richting ze nou
echt uitwillen. We hebben ons tijdens hun half uur durende optreden
niet verveeld, maar – de twee schitterende multi-instrumentalisten
ten spijt – langer had het echt niet hoeven duren. Bring on
Starsailor!
De sound zat helemaal goed in de AB, wat al meteen voor mooie
momenten zorgde in combinatie met de glasheldere stem van zanger
James Walsh. Zowel oude als nieuwe songs klonken indien mogelijk
nog beter dan op plaat, iets wat niet altijd een garantie is bij
bands die net als Starsailor graag binnen de lijntjes kleuren en
weinig afwijken van wat ze eerder al in de studio hebben opgenomen.
Bij Walsh en de zijnen pakte het dus wel goed uit, gaande van de
grote hits als ‘In The Crossfire’ tot minder bekende maar niettemin
prachtige songs als ‘Love Is Here’ en ‘Boy In Waiting’.
Haast onmerkbaar bouwde Starsailor de knappe, maar sobere set op
tot een hoogtepunt. Voor ze de eerste keer van het podium gingen,
kreeg de band de toeschouwers steeds meer in zijn ban. Na een
fragmentje ‘Let It Be’ van The Beatles (werkt à ltijd) volgenden
publieksfavorieten ‘Keep Us Together’ en ‘Silence Is Easy’, en
superhits ‘Four To The Floor’ (zowel in de poppy albumversie als in
een opgedreven variant voor de liefhebbers van de Thin White Duke
remix) en ‘Tell Me It’s Not Over’, dat in Vlaanderen wél een groot
succes was.
Een encore kon niet uitblijven. James Walsh – die liet weten dat
het optreden pakken beter was dan dat van een dag eerder in
Amsterdam, een uitspraak die uiteraard niet onopgemerkt bleef –
verscheen met een brede glimlach weer van achter de coulissen en
bracht op zijn eentje ontroerende versies van ‘The Thames’ en U2’s
‘All I Want Is You’ ten berde. De daarna met de volledige band
uitgevoerde nummers ‘Some Of Us’ en ‘Good Souls’ deden wat
overbodig aan, maar muggenziften lijkt ons allesbehalve op zijn
plaats na zo’n mooi concert. Hopelijk was het Belgisch publiek
voldoende enthousiast om Starsailor op andere gedachten te brengen,
want een afscheid zien wij nog lang niet zitten!