OLT Rivierenhof, Antwerpen, 9 september 2009
Het
is volkomen begrijpelijk dat er (veel) mensen het fenomeen Mogwai
nogal koffiedik kijken vinden. Toegegeven dat Mogwai – hoe
fenomenaal ook – bij veelvuldige en langdurige inname, een
noise-diarree kan doen ontstaan.
Dus voor wie het graag wat lichter verteerbaar heeft, is er de
gevestigde waarde Explosions In The Sky. Lichtverteerbaar klinkt
oneerbiedig, maar dat is het niet, maar Explosions In The Sky
schuift nu eenmaal wat makkelijker binnen.
Vierkoppig stonden ze gisteren in een tot de nok toe gevuld
Rivierenhof en na een uitgebreide bedanking omdat ze in hun
10-jarig bestaan voor de zoveelste keer op een Belgisch podium
konden vieren, begonnen ze aan hun set.
Munaf Rayani verviel al meteen vanaf opener ‘Six Days At The Bottom
of The Ocean’ in de oerbewegingen die sterk doen denken aan
holbewoner die met een zeer zware steen huiswaarts moet keren,
zwalpend over het podium. Af en toe leek hij er zelfs de moed bij
te verliezen.
Nog geen twee nummers later, pleegden hij en z’n twee kompanen de
overbekende en noodzakelijke knieval die ze hardnekkig bleven
volhouden.
De wind ruiste op het juiste moment door het bos rondom het
amfitheater, het publiek was op de ingetogen momenten zo muisstil
dat het vallen van een speld hoorbaar was en wanneer het hevig
werd, bewogen de koppen zich synchroon heen en weer als was het een
gebedsbijeenkomst van Tibetaanse monniken. Dé ingrediënten voor een
perfecte avond. Zou men denken ja, maar toch slaagden ze er haast
op geen enkel moment in om volledig tot bij het publiek, dat
massaal op sprookjes stond te wachten, te komen.
Dat de nummers naadloos aan elkaar geregen werden en slechts af en
toe met een beleefde hoofdknik werd aangegeven dat het volgende
nummer ingezet werd, werkte in de grote open vlakte van het
Rivierenhof niet zoals dat in een kleine zaal gedaan zou hebben. En
de oude nummers in het nieuwe verjaardagsjasje, ontlokten slechts
hier en daar een kreet van herkenning bij de echte die hard
fans.
Het blijft natuurlijk ontegensprekelijk dat Explosions in the Sky
bestaat uit uitermate goede muzikanten, maar deze keer zagen we er
een stel die vergeten waren het plezier van een decennium lang te
spelen, er met volle overgave in te steken.
Ze wisten met momenten het kippenvel van weleer nog op de armen te
krijgen, maar de routine zat er te veel in om er echt de verwachte
magische avond van te maken.
Meer afbeeldingen EITS
Meer afbeeldingen Krakow
