Steve Van Bael blijft enthousiast aan de weg timmeren. Figaro, zijn eigen geesteskind,is toe aan het derde deel. Voorlopig weet de reeks ons echter niet te overtuigen.
{image}Figaro is de naam van een Brusselse kapperszaak. In de kelder van het pand bevindt zich een gelijknamig onderzoeksbureau, waar Peck en Emma de twee detectives van dienst zijn. Samen met uitvinder Maxim en de baas Brunetti vormen zij een team dat ook deze keer een moeilijke opdracht toegewezen krijgen. De Britse Lord Speed wil dat Figaro de moord op zijn zoon Sandy onderzoekt. De Lord vermoedt immers terecht dat er veel meer achter die moord zit. Een vreselijk wetenschappelijk experiment staat zo op het punt aan het licht te komen. Peck en Emma gaan met gevaar voor lijf en leden op onderzoek uit.
Steve Van Bael heeft de personages van Figaro goed vormgegeven. Hij heeft vanuit zijn vorige reeks Link de figuren in een andere achtergrond geplaatst en hun karakters verder op punt gesteld. Jammer genoeg valt daardoor op hoe gewoontjes ze zijn. Peck is de stoere maar rechtvaardige James Bond van dienst, terwijl Emma Fox het katje is dat niemand zonder handschoenen mag aanpakken. Maxim zorgt voor de komische noot en de rol van Brunetti blijft in dit deel nogal beperkt. Van Bael heeft anderzijds wel een goed oog voor het vertellen van een verhaal. Het album leest ongelooflijk vlot en het avontuur vliegt bijna van de pagina’s.
Tekentechnisch lijkt de auteur net iets te vaak te twijfelen tussen het realistischere werk van Gazotti en het meer komische van de vroegere broodheer Merho. Van Bael kan beide aan, maar een mix is wat ons betreft geen geslaagd idee. Hij blijft wel met elk deel evolueren naar een eigen variant en die evolutie kunnen we alleen maar aanmoedigen.
In oktober zit er alweer een vierde deel van Figaro aan te komen. We hopen dan ook dat Van Bael niet al te zeer tegen de deadline moet werken, waardoor hij minder tijd kan investeren in de razend knappe actiescènes of uitgewerkte decors die hij ook in dit album weer tentoonspreidt. Na drie delen staat Figaro nog niet volledig op de sporen, want de reeks blijft te zeer hangen in de middenmoot. De setting is te weinig verrassend en te gewoon om te blijven boeien. Anderzijds lijkt een strip tegenwoordig wel een samenwerking te moeten aangaan met tijdschriften of een televisiestation om te kunnen overleven. Wij hopen alvast dat het Figaro op eigen kracht lukt.
