Opdat het etiket ‘beloftevol’ dat op een groepje is geplakt na een sterk debuut geen eeuwig brandmerk wordt, moet zijn tweede plaat een noemenswaardige stap vooruit zijn. Het groepje moet volwassen worden als een nukkige tiener met kuren en die vergelijkingen met andere bands van zich afwerpen. My Latest Novel doet het bijna allemaal met zijn tweede plaat.
Een van de eerste gevoelens bij het prille luisteren naar Deaths & Entrances was een schuldgevoel: hoe konden we het sterke debuut Wolves (uit 2006 alweer, tempus fugit) zo snel vergeten. Even terug uit het rek getrokken dan maar, en het herontdekken deed deugd. Wolves deed/doet de luisteraar even vaak aan Arcade Fire denken als Geert Lambert aan de kiesdrempel. De tijdsgeest is een kwelgeest, My Latest Novel kon er heus zelf niet zo veel aan doen. Nu eigenlijk ook niet, maar toch dringt één vergelijking zich op: net als Arcade Fire wordt de stem van de frontman (in dit geval Chris Deveney) veel meer uitgespeeld (geen slechte zaak trouwens), en bovendien zijn de songs een pak rechtlijniger en minder stuurs dan op het debuut. Bovendien is ook My Latest Novel niet vies van een epische climax – gelukkig niet episch genoeg om de songs te ontwortelen. My Latest Novel zal al vlugger een toeter of een bel terug in de koffer steken dan Arcade Fire. In beide gevallen kun je dat misschien zelfs letterlijk nemen.
Betere songs dus op deze opvolger, en geen klein beetje. Ook ontzettend rakend is namelijk “I Declare A Ceasefire”, dat prachtig aanzet en zo de rode loper uitrolt voor een prachtige en krachtige climax, met een bloem tussen de tanden en achter de oren zonder melig of naïef te klinken. Ja hoor, veel oorlog en dood op deze platen, met songs als murder ballads voor het slapen gaan. My Latest Novel kent trouwens zijn klassiekers: de titel is ontleend aan het prachtige gedicht van Dylan Thomas, waarvan de openingszinnen (On almost the incendiary eve/Of several near deaths/When one at the great least of your best loved/And always known must leave) allesbehalve toevallig tegen de sfeer van de plaat aanleunen. Grauw klinkt het nooit, hoopvol evenmin; schoonheid is, zoals in ontelbare omstandigheden, een besmeurde witte vlag.
En schoonheid is er meer dan voldoende op deze plaat. “Dragonfly” bijvoorbeeld, dat net als vele songs naar een hoger niveau wordt getild door drie stemmen die soms een kussengevecht houden, soms in lepeltjeshouding liggen en samen het deken wat dichter over zich trekken. Of nog: “If The Accident Will” dat na twee en een halve minuut bewijst dat geduld misschien wel de mooiste deugd is. Of opener “All In All In All Is All” die u een plaat belooft die u zelden zal vervelen. Belofte maakt schuld, en die wordt grotendeels ingelost. Even een van de hoofdredenen vermelden: violiste Laura McFarlane, die ook vocaal My Latest Novel boven zichzelf kan laten uitstijgen, zoals in “Hopelessly, endlessly”, het kroonjuweel van de plaat.
Maar goed: mochten alle elf de songs dat niveau aanhouden, was u hier al lang de woorden “Plaat van het Jaar” tegengekomen, al is dat stilaan het equivalent van een openingszin waar u de aandacht van geen enkele vrouw nog mee trekt. Halen de impact van de plaat naar beneden: de Siamese tweeling “Argument Against The Man/Man Against The Argument” bijvoorbeeld, dat nergens naartoe gaat behalve naar, tja, nergens, en net als Wolves zakt Deaths & Entrances geweldig in tijdens de laatste twee nummers. Zonde.
Het staat helaas nu al vast dat de Schotten met deze plaat niet de potten gaan breken die suikerspinnende gouwgenoten als Snow Patrol wel al in gruzelementen hebben achtergelaten. Twee bands die bewijzen dat schoonheid een Januskop heeft. Maar laten we gemakkelijke verzuchtingen als “het is niet eerlijk, meneer” laten voor wat ze zijn en de verzuchting dat dit een bloedmooie plaat is voor wie een beetje moeite wilt doen nog eens in de verf zetten. U wilt deze plaat eens horen. Nog zo’n stap vooruit op de derde plaat, en My Latest Novel moet een van de bands van het komende decennium worden. Rechtvaardigheid mag af en toe eens geschieden, niet?
