Bij het aanschouwen van de affiche van deze editie van het Dominofestival was het even zoeken naar echte uitschieters. The Notwist leek het meest geschikt om die rol te vervullen, en voldeed maandag met verve aan die hoge verwachtingen.
{image}Eerst mocht Woods zijn heldere gitaarsongs op de gestaag volstromende AB loslaten. Het Amerikaanse trio brengt binnenkort zijn vierde album, Songs Of Shame, uit en wist prompt te bekoren met zijn aan Ira Kaplan (Yo La Tengo) herinnerende zang, meanderende lo fi gitaren, aanstekelijke drums en enkele fraaie songs (vooral “Rain On” bleef ons bij). Aangename kennismaking.
Daarna pakte Grampall Jookabox met een cursus “creatief met loops” uit. Het duo uit Indianapolis schoot gezwind uit de startblokken met songs op basis van wild in het rond stuiterende drums, dito zanger (versierd met glimmende lichtjes), rauwe basriffs en opzwepende hiphop beats, die laagje per laagje opgebouwd waren rond tal van loops en samples. Net toen ze goed op dreef raakten, werden de twee echter geconfronteerd met een platte batterij in hun looprecorder. Het nogal lullige intermezzo (zanger met mond vol tanden, drummer begint dan maar een banale drumsolo) dat volgde, legde het grootste pijnpunt van deze band meedogenloos bloot: een al te grote afhankelijkheid van de elektronica.
De platte batterij had op Grampall Jookabox hetzelfde effect als de beruchte vuurwerkpauze op de Rode Duivels tijdens de recente voetbalinterland België-Bosnië: hoe hardnekkig zanger David Ademson ook probeerde, hij kreeg de motor niet meer aan de praat. Spijtig, want Grampall Jookabox spreidde enkele goede ideeën tentoon, al werden die niet altijd in even afgewerkte songs gegoten.
Afgewerkte songs kregen we dan weer in overvloed van headliner The Notwist. Het Duitse vijftal rond de gebroeders Acher gaat al bijna twintig jaar mee, en deed met The Devil, You+Me, zijn zevende langspeler, wat niemand had durven dromen: het niveau van meesterwerk Neon Golden (uit 2002) evenaren. Maandag plukte The Notwist dan ook hoofdzakelijk uit die laatste twee platen.
De veelgelaagde songs van The Notwist knetteren sowieso al aan alle kanten, maar live klinken ze nog een pak beklijvender dan op plaat. Wie zich aan een gezapig avondje à la Duyster had verwacht, kwam bedrogen uit. Op het podium voorziet The Notwist zijn songs namelijk van een extra portie gitaar- en toetsengeweld. Het volume ging maandag regelmatig flink de hoogte in, en niet zelden (tijdens “Pick Up The Phone” of “Gloomy Planets” bijvoorbeeld) breit The Notwist een gierende Sonic Youth-achtige outro aan zijn dromerige liedjes.
Na openers “Boneless” en “Where In This World” (allebei uit The Devil, You+Me) was “This Room” een eerste hoogtepunt. Deze klassieker van op Neon Golden evolueerde in nauwelijks drie minuten van intiem slaapkamerliedje tot uitzinnige uitbarsting en terug. Na een bloedmooi “Sleep” (“on and on and on and on and on / someone has to sleep for me / or is it all just letters and poems”) liet The Notwist “On Planet Off” slaan (de dreigende ondertoon) en zalven (de op fluistertoon gezongen tekstregel “I would never beat you up”) tegelijk.
“Neon Golden” begon vervolgens kaal en hypnotiserend, maar mondde uit in een pompende electrotrack waarop men onmogelijk kon blijven stilstaan. Via enkele ingenieuze loops liep het nummer over in een stomend “Pilots”, dat het publiek op kooktemperatuur bracht. Met het melancholische “The Devil, You+Me” nam The Notwist finaal gas terug, om met een dubbele bisronde zelfs de laatste twijfelaar te overtuigen.
Het denderende tweeluik “Good Lies” – “One With The Freaks” bewees dat de songs van op The Devil, You+Me moeiteloos aan elkaar gewaagd zijn. Kriskras door elkaar gespeeld, viel er maandag nauwelijks kwaliteitsverschil te merken. Integendeel, ze tilden elkaar naar een niveau hoog boven de wolken.
Uit Shrink (bouwjaar: 1998) werd nog “Day 7” opgevist, vooraleer Acher de bezielde fans naar huis stuurde met de bloedmooie dubbel “Trashing Days” – “Consequence”. “Leave me paralyzed?” Nou en of!
The Notwist speelt op zondag 12 juli op het Cactusfestival in Brugge
