We lijken nog maar net hersteld van de maagzweren die het
samenstellen van de top 10 2007 ons bezorgde of 2008 mag al
gecompileerd worden. Dit jaar kostte het uw nederige liefhebber van
wijvenmuziek-and-then-some opmerkelijk minder moeite om deze
selectie te maken. Betekent dat dat muzikaal 2008 366 dagen zijn om
snel te vergeten? Baneent, het was een jaar met enkele markante
uitschieters die zonder tegenspraak meteen tussen deze tien geboden
gebijteld moesten worden. Een bloemlezing van grootse retours,
meesterlijke tweedelingen en wat meer lekkers:
1/ My Brightest
Diamond – A Thousand Shark’s Teeth
Voor de opvolger van het al overdonderende ‘Bring Me The Workhorse’
maakte Shara Worden méér dan muziek: ze legde een heel areaal aan
ontroerend oprechte sentimenten vast op een schijf die zonder
blozen kunst genoemd mag worden.
Hoogtepunt: Ice And Storm
Wat de grootste ramp van het jaar had kunnen worden, is
uiteindelijk de beste plaat in het beperkte, doch legendarische
oeuvre van een groep die te toonaangevend was om op elf jaar tijd
te vergeten. Tegelijkertijd compromisloos en fragieler dan antiek
porselein.
Hoogtepunt: The Rip
3/ Rachael
Yamagata – Elephants / Teeth Sinking Into Heart
Een dubbelaar met een ingetogen en een luidere kant, waarbij de
kwaliteit van de nummers gelukkiglijk op het concept primeert. Het
debuut van de mooiste raspende stem van het jaar werd in België
schandelijk over het hoofd gekeken. Bega niet dezelfde fout bij
deze magistrale opvolger.
Hoogtepunt: Elephants
4/ Amanda Palmer
– Who Killed Amanda Palmer?
In de afwezigheid van Brian Viglione maakte Amanda Palmer
eindelijk een release die meteen naast het debuut van Dresden Dolls
geklasseerd kan worden. Een geslaagde afwisseling van melancholie
en adrenaline.
Hoogtepunt: Another Year – A Short History Of Almost
Something
5/ The Mars Volta
– The Bedlam In Goliath
Na een lichtjes teleurstellend ‘Amputechture’ keert The Mars Volta
grandioos terug met hun vierde langspeler. De waanzinnig
meanderende energie is present, maar ditmaal in wat je opnieuw
songs in plaats van werkstukken kan noemen.
Hoogtepunt: Conjugal Burns
Hét retromoment van 2008! Een jongedame die zich tijdig afkeerde
van het Welshe poprockvakje waarin ze haar wilden duwen en de plaat
maakte die Dusty Springfield, Nancy Sinatra en Esther Phillips
herdefinieert in de 21e eeuw.
Hoogtepunt: Rockferry
7/ Joan As Police
Woman – To Survive
Terwijl ze ‘Real Life’ tot in het oneindige versleet op
internationale podia, werkte Joan Wasser aan een plaat die het al
hoge niveau van haar eersteling op alle vlakken (lyrics,
compositie, brute eerlijkheid, …) overstijgt.
Hoogtepunt: To Survive
8/ Martina Topley
Bird – The Blue God
De voormalige muze van Tricky koppelt haar triphop-achtergrond aan
duistere soul, motown en indie met als resultaat een plaat waarbij
de laatste albums van haar ex-beau genadeloos verbleken.
Hoogtepunt: Shangri La
Bijna twintig jaar nadat ze een wandelende karikatuur dreigde te
worden bewijst Grace Jones naast een beruchte diva ook een
rasartieste te zijn met een plaat die de herinneringen aan haar
klassiekers opfrist met inventieve genre-overschrijdingen.
Hoogtepunt: Corporate Cannibal
De plaat die er het langst over deed om écht indruk te maken, maar
na een groeiperiode de teleurstelling van de herkauwer
‘Supernature’ goedmaakte met een geslaagde
retour/heruitvinding.
Hoogtepunt: Road To Somewhere
De winkelcheques waar de naalden nog afdruipen kan je wat mij
betreft het best investeren in deze tien platen, met je
overgebleven iTunes-credits kan je daarbovenop best onderstaand
lijstje bestellen. Ik geef u als uitsmijter de vijf toptracks die
op een plaat stonden die het niveau ‘must-have’ (net) niet haalde,
maar wel onontbeerlijk bij het muzikale overzicht van 2008
horen.
1/ Cat Power – Metal Heart 2008 (te vinden op ‘Jukebox’)
Een eigen nummer coveren kan gezien worden als de ultieme vorm van
navelstaarderij, maar als het tot dergelijke resultaten leidt mag
elke artiest er wel eens werk van maken. Cat Power perfectioneerde
één van de hoogtepunten van ‘Moon Pix’ tot hét weemoedmoment van
het jaar.
2/ Ladyhawke – Magic (te vinden op ‘Ladyhawke’)
Dé party starter van 2008: een brok opgezwollen pop die elke
dansvloer in vuur en vlam kan zetten.
3/ Dido ft Citizen Cope – Burnin’ Love (te vinden op ‘Safe Trip
Home’)
Het mooiste bewijsstuk dat Dido Armstongs stem het best gedijt in
een zo intimistisch mogelijke omgeving. De bijdrage van Citizin
Cope is beperkt, maar cruciaal om de ultieme knusheid te
bekomen.
4/ Nine Inch Nails – Head Down (te vinden op ‘The Slip’)
Trent Reznor perfectioneert zijn distorted electonica op een nummer
dat een industrieel marsritme met menselijkheid injecteert – or
does it? – alvorens het zichzelf laat imploderen. Een
indrukwekkende uitloper van het ‘Year Zero’-tijdperk.
5/ Aimee Mann & Sean Hayes – Ballantines (te vinden op
‘@#&*! Smilers’)
Een schone samenzang op wat één van de eenvoudigste, maar meest
aanstekelijke deuntjes van het jaar moet zijn. Bovendien toont
Aimee Mann hiermee ook een iets andere muzikale kant van zichzelf,
wat ze van ons best meer mag doen.
